Over ons

Welkom > Over ons > Ronja > Ronja's dagboek > 3 maanden > 13 weken oud
Welkom





Ronja's dagboek - 13 weken oud (week 5 bij ons)

Het aantal dagen tellen sinds Ronja's komst wordt nu erg onoverzichtelijk.
Daarom ga ik nu over tot het verdelen van haar leventje in hoeveel weken oud ze is.
Omdat ze op vrijdag geboren is, beginnen de weken vanaf het volgende hoofdstuk op die dag.

 

Vorige week | Overzicht dagboek | Volgende week

 

Naar boven Naar beneden Zondag 5 augustus 2007 - dag 29

Vanochtend gaat Ronja om 6.03 uur af. Na haar in de tuin te hebben gelaten, neem ik haar weer even mee naar bed. Het is in ieder geval wel een grappige manier om wakker te worden, zo'n krioelding. Hoewel, ze krioelt wat minder dan anders. Ze is duidelijk nog steeds heel, heel erg moe van gisteren.

Andere Spets

Voor vanochtend hebben we afgesproken met vrienden Jos en Maarten, die ook een Spets hebben, reutje Gunnar. Eerst hadden we gedacht een heel klein stukje samen te gaan lopen, maar Ronja is nog zo ongelooflijk moe van gisteren, dat we besluiten op het terrasje te blijven hangen van de gelegenheid waar we hebben afgesproken.

Ronja reageert eerst weer heel onderdanig op Gunnar. Omdat hij fel gromt op het moment dat ik haar op de grond neerzet, blijft ze zeker 5 minuten van hem onder de indruk. Daarna gaat ze achter de stok aan waar hij mee rondsjouwt. Helaas begint ze ook al snel het hout op te eten, dus leggen we de stok maar snel weg.

Met twee honden onder een tafel kun je een hoop onrust verwachten, maar hoewel Gunnar en Ronja tussendoor lekker spelen, valt dat heel erg mee. Ronja's normale uitbundigheid wordt echt nog wel ingetoomd door haar vermoeiende dag gisteren. We moeten alleen af en toe een lijn onder tafel- en stoelpoten vandaan ontwarren.

Ronja krijgt nog een prachtig sjorspeeltje van Jos en Maarten, waar ze even kort mee speelt. Maar Gunnar vindt het natuurlijk ook prachtig, dus om ruzie te voorkomen, bergen we dat toch maar snel op. Maar het gaat zeker gebruikt worden!

Voor de rest: rust, rust en nog eens rust

De rest van de dag slaapt Ronja bijna alleen maar. Naast haar vermoeidheid, speelt hier ook de temperatuur een grote rol. Het is bijna 30 graden. Een briesje houdt het nog een tijdje redelijk, maar later in de middag verandert het briesje in een soort föhnwind die alleen maar warme lucht aanblaast. Nou ja, morgen slaat het weer om, voorspellen ze.

Pas 's avonds begint Ronja een klein beetje te klieren, maar ook dan is ze nog heel erg rustig als je het vergelijkt met haar klieruurtje op andere avonden.

Op zich komt het mij wel goed uit. Zo heb ik kans om de foto's van de afgelopen week te bewerken en online en in het dagboek te zetten. Daar was ik eerder nog niet aan toegekomen.


Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Maandag 6 augustus 2007 - dag 30

Om 4 uur begint Ronja zachtjes te piepen. Nee hè! Als ik eruit ga en haar daarna terug in de bench zet, kan ik zeker heibel verwachten. Ze is echter ook al snel weer stil, dus die moeite wordt me bespaard. Gelukkig!

Om 5.50 uur begint ze weer. Deze keer sta ik direct op om haar buiten te laten. Ze blijkt wel in de bench overgegeven te hebben, niets dramatisch, maar waarschijnlijk wel de reden waarom ze eerder piepte. Raar dat we dat niet gehoord hebben over de babyfoon. Maar wel een stuk beter voor onze nachtrust.

Nadat Ronja alles gedaan heeft, neem ik haar weer mee naar bed. Na Paul aangevallen te hebben - Ronja zou het zelf als begroeten omschrijven - speelt Ronja heel eventjes een beetje. En valt binnen een kwartier in slaap. Oh, heerlijk, kunnen wij ook nog heel even dommelen tot de wekker gaat. Aan Pauls gesnurk te horen, heeft hij die extra momentjes slaap nog hard nodig.

Ik vermoed dat dit rustige gedrag nog steeds een gevolg is van zaterdag. Toch hoop ik dat dit een trend wordt. Dan is het ook niet erg als Ronja af en toe heel erg vroeg piept, dan kunnen we daarna samen verder slapen.

Nog steeds moe

Ook later is Ronja nog wel rustiger dan anders. Maar ze speelt toch wel weer uitgebreid met Joschka en heeft minder behoefte aan slaap. Ze is echter ook een hele tijd tevreden met lekker op een kauwbot knagen. Nu kan ze trouwens toch wel best aardig zichzelf bezighouden, en steeds vaker met geoorloofde dingen.

Hoe dan ook had ik voor Ronja vandaag beslist nog een rustdagje gepland. Vanmiddag een kort stukje meelopen met Kari. Misschien vanavond een blokje om, om onze eigen nachtrust te bevorderen. Even kijken hoe ze er dan aan toe is.

Om 9.40 uur zet ik Ronja in de bench. Even weer wat tijd voor mezelf, om wat klusjes te doen. Ook hoop ik later op de dag de kans te krijgen om boodschappen te doen - dus voor het eerst echt het huis uit te gaan terwijl zij in de bench zit.

Geblaf in de bench

10.43 uur. Dat 'het huis uit gaan' zal ik nog maar even uitstellen. Dame Ronja zit nu snerpend in de bench te blaffen. Vermoedelijk omdat er mensen in hun tuin zitten te babbelen. Dat was eerder waarschijnlijk niet zo toen ze in de bench zat. Ik heb een stil momentje gekozen om de kamer in te gaan. Momenteel vraag ik me af waarom, want het gesnerp doet zeer aan de oren. Mijn idee is haar te laten zien dat, ook als ik in de kamer ben, ze er echt pas uitkomt als ze helemaal rustig is.

Na ongeveer 10 minuten tot een kwartier kalmeert ze inderdaad en is ze erbij gaan liggen. Een volgende keer merk ik wel of ik lang genoeg gewacht heb voor ik haar eruit haal.

Bezoek

Op zeker moment gaat de deurbel: staat mijn zus Marieke voor de deur met dochter Marline. Ze zijn op de fiets uit Voorburg gekomen om de pup te bewonderen. Ronja trekt zich niets aan van het geblaf van Joschka en Kari - helaas keft ze wel zo nu en dan mee. De honden kalmeren zodra ze zitten. Ronja vindt de drukte wel gezellig, maar zodra alles gekalmeerd is, trekt ze ook weer haar eigen plan. Zo gaat ze bijvoorbeeld in de tuin een bloempotje van de bielzen aftrekken. Zaterdag heeft ze in Nijmegen ook met een bloempotje rondgelopen, en blijkbaar vond ze dat zo leuk dat haar dat hier ook een goed idee leek. Gelukkig zat er alleen aarde in. Vervolgens gaat ze het vernielen, met mijn toestemming. Als ze een klein stukje naar binnen wil werken, ruil ik het potje toch maar even voor een ander speelt.

Training: apport

Na het vertrek van het bezoek merk ik dat ik honger heb en bedenk ik dat Ronja ook haar tweede maaltje nog niet heeft gehad. Haar maaltje, een clicker, het apporteerblokje en Ronja zelf neem ik mee naar de badkamer om weer even aan het apport te werken. Ronja heeft duidelijk aardig door dat ze het blok moet omvatten met de bek, maar het echt vastpakken, dat kwartje valt nog niet. Zodra ik het loslaat, dondert het uit haar bekkie. Als ik als proef het blokje op de grond leg om te kijken of ze het dan wil oppakken, merk ik dat ik een nu ineens een wat normalere ligpositie van haar krijg - maar daar was ik nou net niet naar op zoek. Dan toch maar weer het blokje in de hand nemen. Na een extra verre omvatting van het blok, vind ik het welletjes.

Uitlaten

Het uitlaten doe ik deze keer weer met de fiets. Het is nog zo warm en benauwd, dat ik er niet aan moet denken een rugzak te moeten dragen. Bij Joschka pas ik me aan zijn tempo aan: op bekende routes (en dat zijn ze inmiddels allemaal) sloft hij maar wat. Op een nieuwe route vallen er ineens jaren van die hond af. Me aanpassen aan Joschka maakt de wandeling met die ouwe een stuk gezelliger.

Met Kari laat ik Ronja aan het begin van het Balijbos los - nu mag het eindelijk! Op een kwart van het rondje laad ik haar weer in de fietsmand, waarna ik een half rondje heel rustig rondpeddel. Het is veel te warm en benauwd voor veel inspanning voor Kari, ook al lijkt er iets verbetering in te zitten. Het laatste kwart mag Ronja weer lopen. Dit lijkt haar goed te bevallen.

Tuinkabouter "helpt" tuinieren

Na de wandelingen is het weer zo afgekoeld dat ik besluit nog even wat in de tuin te doen. Er moet dringend onkruid tussen de tegels vandaan worden gekrast. Ronja komt me weer "helpen". Geregeld moet ik haar opzij duwen om te voorkomen dat ik haar met de onkruidhaak verwond. Dan gaat ze weer polletjes gras uitgraven. Uit zelfverdediging gooi ik haar geregeld polletjes onkruid toe, die ze vervolgens zo uitschudt dat ik mijzelf daarna weer mag uitschudden. Nou ja, als ze maar een beetje veilig en tuinvriendelijk bezig is, kan ik daarmee leven. Het pad aanvegen als ik klaar ben voor de dag, houdt ook in dat ik Ronja van de bezem en de stoffer moet afhouden. Uiteraard blijkt ze als ik alles heb opgeruimd, toch nog een polletje ergens vandaan te hebben gejat.

In ieder geval begint haar energiegehalte duidelijk weer wat op peil te komen - al ligt ze nu weer naast me te snurken.

Avondommetje

's Avonds wil ik ons normale 'blokje om' weer gaan doen, als tot me doordringt dat de kleine meid nu aardig immuun zou moeten zijn tegen alle gangbare, gevaarlijke hondenziekten. Dus besluit ik een van de hondenroutes uit de buurt te nemen. Een stukje draag ik Ronja nog - het is tenslotte nog steeds een rustdagje voor haar.

Maar we komen inderdaad een paar nieuwe hondjes voor haar tegen. De een ken ik als een lieverd, de ander oogt ook vriendelijk. Ronja doet voor de zekerheid weer een onderdanigheidsplasje, maar is verder niet extreem onderdanig. Het zijn kleine hondjes, een Shih Tzu en een Jack Russel, misschien dat dat verschil maakt.

Ondertussen nadert Paul met Kari ons vanaf de andere kant. En dan wil Ronja héél graag naar haar vriendje toe. Toch leuk om te zien dat ze zo naar hem toe trekt. Minder leuk dat ze zich als een feeks op hem stort zodra hij binnen riembereik komt. Ik voorkom het liever, ik weet dat het voor Spetsen normaal gedrag is, maar kan het niet zo waarderen.

Toch kan ik deze wandeling wel degelijk ook vrij goed aandacht van haar krijgen. Ik moet haar er wel heel geregeld voor belonen, anders wil ze weer achter Kari aanvliegen, die een eindje voorop loopt.

Uit zichzelf in de bench liggen

En nu maar hopen dat ze vannacht weer lekker doorslaapt. In ieder geval is ze nu uit zichzelf in haar bench gaan liggen. Dat is voor het eerst. Als ik opsta om haar voor de laatste keer even in de tuin te laten, springt ze direct overeind. Ze sliep dus nog niet. Buiten doet ze vrij snel een plas. Dan zet ik haar in de bench. Na een paar minuten valt ze ineens haar ligkussen aan. Dat heeft ze vanmorgen ook gedaan toen ze in de bench vast zat, gelukkig zonder het te beschadigen. Ik reageer nu direct om haar duidelijk te maken dat dat niet zo hoort. Dan zie ik dat er op die plek ook nog een wit labeltje hangt. Tsja, dat maakt het ook wel erg verleidelijk! Dus knip ik dat er maar af. Dan is het langzaam ook voor mij tijd om naar bed te gaan...


Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Dinsdag 7 augustus 2007 - dag 31

Vanochtend is een herhaling van gisteren. 5.50 uur, na uitlaten mee naar bed, waar Ronja eventjes kort, rustig kliert en al snel rustig gaat liggen. Ik zou haar liever wat later hebben, maar goed. Waarschijnlijk is er iets dat haar om die tijd wekt.

Ik laat Kari uit terwijl Ronja bij Paul in de badkamer verblijft - nog steeds tegen haar zin in, maar ze is er steeds rustiger onder. En aansluitend laat ik Ronja uit. Die uitlaatklep heeft ze duidelijk even nodig: ze zit echt weer terug op haar normale energieniveau. Even nadenken welk kort routetje ik nu weer kan pakken - wat is het heerlijk om af te kunnen wisselen. En goed voor Ronja, ziet ze steeds weer net een andere omgeving.

Bench

Als ik Ronja deze keer in de bench zet, blijf ik er iets langer bij dan gisteren. En dat werkt. Ze blijft zo'n drie kwartier stil. Helaas moet ze dan even piepen, misschien omdat ik in een kamer boven de woonkamer, waar de honden liggen, loop. Ik besluit achter de computer boven te gaan zitten, ook boven de woonkamer: ze went er maar aan. Al heel snel is ze stil, gelukkig. Na zo'n 5 minuten stilte ga ik naar beneden. De booschap van gisteren is blijkbaar toch tot haar doorgedrongen.

Opruimen met een pup

Ik besluit de salontafel op te ruimen. Aangezien er nogal wat ligt en ik op stapeltjes van diverse soorten tijdschriften en andere paperassen uit ga komen, besluit ik dit doordachter aan te pakken dan anders. Anders houdt in: stapels los op de grond om me heen. Met een pup erbij kan ik wel stapels maken, maar dat blijven niet lang stapels.

Ik pak een aantal plattere dozen, zodat ik makkelijk zittend op de grond kan werken. Ik pak iets dat Ronja even bezig kan houden. En ga aan de gang. Ronja heeft zelf al snel een alternatief gevonden: dozen aanknagen. Prima, daar kan ze weinig kwaad mee, zolang ze de doos laat staan. Een paar keer jat ze ook een envelop of iets uit een van de dozen. Dan pak ik het direct af en geef als alternatief iets dat er voor haar op lijkt, zoals instuurkaartje waar ik toch niets mee doe.

Het nadeel van deze werkwijze: er liggen overal snippers in de net gezogen kamer. Voordeel: ik kan goed doorwerken.

Ronja's lunch: training liggen

Als ik klaar ben, is het 12.00 uur. Tijd om te eten, voor Ronja en voor mij. Ik begin maar met Ronja, en maak daar gelijk weer een trainingssessie van. Ik vind het wel weer eens tijd voor het gaan liggen. Deze keer geef ik geen commando - ik vind dat het gaan liggen zelf eerst sneller moet worden. Dus wacht ik het na één keer lokken af. Dan blijkt Ronja het idee te hebben dat ze perse met haar poten op mijn schoen moet liggen. Als ik voorzichtig mijn voet onder haar pootjes vandaan trek, denkt ze dat ze fout zit en staat ze direct weer op. Dus klik ik haar als ze blijft liggen als ik mijn voet licht beweeg, als ik mijn voet een klein beetje onder haar pootjes vandaan trek, enzovoorts, tot ik mijn voet gewoon onder haar pootjes vandaan kan trekken. Dat vraagt hooguit vier kliks. Ook draai ik steeds een klein beetje terwijl ze gaat liggen, zodat ze naast me in plaats van voor me uitkomt met liggen. Dan merk ik dat ze overeind veert zodra ze de klik hoort. OK, klik is einde oefening. Maar toch zou ik een rustiger reactie daarop op prijs stellen. Dus ga ik haar klikken voor blijven liggen terwijl het voer naar haar toe komt. Tegen het einde van de training is ze daarmee een heel eind opgeschoten. Als laatste geef ik haar het bordje met restje als jackpotje.

Zo zie je hoe je binnen één oefeningssessie steeds de nadruk op een ander aspectje van de oefening kunt leggen. Prachtig wat clickertraining en de denkwijzen daarachter jemogelijk maken.

Mijn lunch

Dan ga ik mijn eigen lunch klaar maken. Ik hou weer stukjes kaas over, dus minitraininkje voor staan. Ik geef de honden de rest van de yoghurt, ieder in een eigen bakje. Ik snij fruit voor in de yoghurt. Kari lust geen fruit. Joschka lust appel. Ronja lust appel en kiwi. Leuk om te weten. Om 12.30 uur ben ik dan eindelijk klaar om mijn lunch ook daadwerkelijk naar binnen te schuiven. Kost al met al dus best veel tijd.

Na de lunch komt Paul thuis. Ik moet vanmiddag namelijk weg en kom de rest van de dag niet meer aan het dagboek toe.


Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Woensdag 8 augustus 2007 - dag 32

Vannacht hijst Paul zich ineens om 4.00 uur mopperend uit bed. Heeft die kleine gepiept? Niets van gehoord! Als Paul beneden is, hoor ik Ronja over de babyfoon drie kleine kefjes geven, waarna het weer muisstil is. Wel hoor ik dat hij met Joschka op pad gaat. Blijkbaar is mijn gehoor uitsluitend op de pup ingesteld. Joschka blijkt buiten heftig diarrhee te hebben en over te moeten geven.

Na het wandelen neemt Paul Joschka mee naar boven om de boel in de woonkamer niet weer op te stoken. Het blijft daar doodstil, dus is hij in zijn opzet geslaagd.

Joschka darmproblemen

Om 6.20 uur staat Joschka ineens op om naar beneden te gaan. Aangezien hij bijna doof is, moet ik hem nogal luid vertellen dat dat niet de bedoeling is. En begint Ronja twee verdiepingen lager te piepen. Nou ja, het is voor haar een goeie nacht geweest, dus sta ik maar gelijk op. Nadat ik Ronja in de tuin het 'uitgeknepen' - alles gedaan, keurig - ga ik eerst maar eens met Joschka op pad. En inderdaad moet hij op de eerste hoek gelijk weer waterachtig poepen. Aï, het is weer goed raak.

Begin dit jaar heeft Joschka een keer een flinke darminfectie heeft gehad waar hij 12 dagen voor nodig had om eroverheen te komen. Sindsdien komt deze infectie ongeveer om de twee maanden voor een paar dagen tot een weekje terug. Gelukkig duurt het tot nu toe minder lang dan de eerste keer en is hij er ook niet meer zo intens misselijk van.

We gaan weer direct over tot het oude regime: zijn maaltijden in kleine porties over de dag verdelen. Ook besluit ik dat hij voorlopig maar één merk KVV krijgt, zodat zijn darmen zich niet steeds aan andere soorten vlees hoeven aan te passen. Zodra het ietsje beter gaat, zal ik er misschien nog wat fytomix bij doen - dat stinkende paardendrolachtige spul dat zo goed schijnt te zijn voor de darmflora.

Kartonnen dozen

Paul geeft Ronja haar ochtendrondje terwijl ik met Kari loop. Na het eten, terwijl ik mijn ontbij klaarmaak, is het weer speeluurtje. Paul heeft ze gisteren een kartonnen doosje gegeven waar vooral Joschka zich lekker mee bezig houdt, terwijl Ronja er alles aan doet om zijn aandacht te krijgen. Kari bemoeit zich er op de achtergrond ook tegenaan. Als de gemoederen wat hoog oplopen, kalmeer ik de boek weer even.


Tegen de tijd dat ik mijn eigen ontbijt op heb, ligt de hele woonkamer vol met kartonsnippers. Nou ja, liever dat dan dat Ronja aan mijn spullen begint. Dit zijn onschuldige dingen waar ze haar kauw- en knaagneigingen prima op kan botvieren. Dat Joschka er zo vrolijk aan meedoet, verlevendigt zijn oude dag flink.

Ik kan me niet herinneren dat hij bij Kari zo enorm op kartonnen voorwerpen gefixeerd was. Kari heeft wel zelf menig kartonnen doos aan gruzelementjes geknaagd. Meestal terwijl hij erbovenop stond en de doos langzaam onder hem instortte. Prachtig vond hij dat!


Uit zichzelf de bench in

Inmiddels is de boel weer gekalmeerd en ligt Ronja voor de bank te slapen. Ik til haar op om haar even op het gras te zetten. Joschka en Kari lopen achter me aan, waarbij Joschka lekker op zijn kleedje in de zon gaat liggen. Ronja loopt linea recta weer naar binnen, blijkbaar geen behoefte aan plassen, wel aan slapen. Ze loopt half voor me uit, half met me mee naar de bench, waar ze na kort wijzen van mij zelf in kruipt. Dit beloon ik uiteraard direct met wat stukjes gedroogde pens, long en spier. Als ik het deurtje dicht heb gedaan, volgt nog wat lekkers.

Gisteren stond ik in de woonkamer en vroeg me af wat er zo stonk. Ik keek de honden beschuldigend aan en dacht dat iemand een wind moest hebben gelaten. Tot ik zag dat het doosje gedroogde ingewanden open stond. Snel dichtgedaan! Dat spul stinkt echt ongelooflijk, maar de honden zijn er gek op. Of moet hier staan: DUS de honden zijn er gek op?

Na ongeveer drie kwartier elders in huis weer wat klusjes te hebben geklaard, kom ik de woonkamer weer binnen. Ronja ligt nog in diepe slaap! Pas als ik het deurtje van haar bench open, wordt ze wakker. Ik knuffel haar even kort (wat is er zo aantrekkelijk aan slaperige pups?) en laat haar liggen. Even later zoekt ze toch een koeler plekje in de gang op. En een tijdje later komt ze weer in de kamer erbij liggen, zo typisch-pup kreunend terwijl ze zich slaapdronken voortsleept. Yup, superverterend!

Joschka heerlijk in het zonnetje

Als Ronja in de bench zit, besluit ik Joschka naar binnen te roepen. Maar als ik hem op zijn kleedje zie liggen en aan zijn zere darmen denk, kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om hem daar vanaf te plukken. Terwijl ik achter de computer nog even aan dit verhaal werk, komt hij toch weer uit zichzelf naar binnen geschuifeld. Even later verdwijn ik naar boven voor mijn klusjes.

Training: liggen

De training is uiteraard zonder Kari erbij, en zonder kussen.

Na een flinke tuk om de nachtelijke perikelen met Joschka te compenseren - wat heerlijk dat ik vakantie heb - is het ruim na de voertijd van Ronja en Joschka. Joschka geef ik zijn voer op een bordje dat ik hem op neushoogte voorhoud. Dan kunnen die kleine Spetsen er niet zo goed bij.

Ronja moet er weer wat voor doen. Ik oefen weer op het liggen. Deze keer zoek ik een snellere reactie - maar ik merk ook dat Ronja haar voorpoten weer op mijn schoen wil doen, dus hou ik dat als belangrijkste criterium aan, met snelheid zodra het eerste beter gaat. Als snel is ze de idee fixe van haar poot op mijn schoen een beetje kwijt, en haar 'gaan liggen' wordt ook steeds sneller. Dat gaat eigenlijk vanzelf. Ze begint nu ook die puppyplof-af te krijgen: ze trekt soms gewoon haar voorpoten onder zich vandaan om te gaan liggen.

Als ik de anderen uitlaat, laat ik Ronja deze keer thuis. Paul werkt vanmiddag thuis, zodat hij even op haar kan oppassen. Vanavond heb ik met Uschi en haar Sealyham Terriers Clara en Ludwig afgesproken voor een 'socialisatierondje' - en voor onze eigen gezelligheid. Daar probeer ik Ronja een beetje 'fris' voor te houden.

Veel honden...

Na mijn avondeten naar binnen gepropt te hebben, zet ik Ronja achterop de fiets en ga ik naar de Dobbeplas, waar Uschi en ik afgesproken hebben. Daar aangekomen haal ik Ronja uit het mandje en zet haar op de grond. Ludwig kijkt even en draait zich gelijk om, hier heeft hij liever niets mee te maken. Clara kijkt een beetje vies. Ronja gaat naar haar toe, ziet Clara een beetje verstijven, en besluit gelijk om even wat afstand te houden. Meerdere malen benadert ze Clara wel, maar heel beleefd. Uschi is verbaasd, want de meeste pups moet Clara meerdere malen op hun donder geven. Ronja voelt haar grenzen blijkbaar haarfijn aan.

Van Ludwig krijgt ze wel een paar snauwtjes, maar meer omdat ze te ver voor hem loopt. HIJ moet voorop lopen. Eén keer rent Ronja langs Clara heen en keft in haar oor. Het ging Clara te snel, maar de wat verbijsterde uitdrukking op haar hoofd was mooi om te zien.

We komen ook heel veel andere honden tegen. Een Duitse Herder, die Ronja erg indrukwekkend vindt. Haar staartje en oortjes gaan laag zodra de hond haar kant op zou kunnen kijken. Terwijl Clara de DH direct duidelijk weet te maken dat er met haar niet te sollen valt. Maar ja, daar is Ronja ook pup voor, ze heeft gewoon uitstekende puppymanieren. Een Jack Russel, die bijna net zo onderdanig doet naar Ronja als andersom. Een Viszla-reu, waarbij Ronja kermend 2 of 3 meter wegrent, zich kermend omdraait, en nog een laatste kermpje geeft terwijl haar oren zich alweer oprichten uit interesse in die hond, waarna ze hem even blijft zitten observeren. Een Rhodesian Ridgeback- en een Akita Inupup één huishouden (daar moet ik echt niet aan denken, twee pups tegelijk opvoeden). Een stel Labradors, die Ronja wel aardig vindt, maar die haar gewoon voorbijlopen. Een of andere Griffonachtige hond... Ik vergeet er volgens mij nog een aantal. Maar genoeg te socialiseren en te leren voor Ronja, dus.

Heel veel honden, en mensen

Als er even heel veel honden tegelijk zijn, met ook nog mensen ertussendoor, is Ronja toch even de kluts kwijt. Zij is aan de andere kant van het groepje beland ten opzichte van mij. Ze is niet angstig, wel een beetje onder de indruk, en weet gewoon even niet waarop ze haar aandacht moet richten, welke hond, welk mens, welke stem. Ik ga even naar haar toe, waarna ze heel vrolijk en tevreden met me meeloopt om het groepje heen.

Rondhangen

Uschi en ik lopen een stukje, waarna we op een bankje gaan hangen om gezellig bij te babbelen. Haar honden zijn wat ouder en Ronja erg jong, zodat ze geen van alle al te ver kunnen of mogen lopen. Ronja pottert rond ons heen, door het hoge gras, of naar de vijver, of gaat konijnenkeutels vreten, waar ze binnen een paar tellen van wordt afgeleid door een volgende hond. Ze vermaakt zichzelf weer prima.

Ronja terugroepen

Als mensen met honden langskomen, moet ik soms toch even overeind en zelfs even tot op een paar meter achter Ronja aan voor ze zich herinnert wat 'kom' betekent - of eigenlijk, voor ze zich herinnert dat bij die gesticulerende mevrouw met die hoge, vrolijke stem overheerlijke worst hoort. Dan komt ze ook weer heel vrolijk en vlot aanrennen. Prachtig, die roffelende korte pootjes en dat olijke, verwachtingsvolle koppie.

Kortom, dit is voor Ronja weer een belangrijke portie socialisatie met honden en hondenmensen. En het is vermoeiend: thuisgekomen valt ze al heel snel in Joschka's mand in slaap, te moe om te merken dat ze het daar meestal al snel te warm vindt.


Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Donderdag 9 augustus 2007 - dag 33

Ronja had blijkbaar nog effecten van gisteravond. Ze werd pas na de wekker wakker, 7.40 uur. Ik was door de wekker heen geslapen, terwijl deze toch al een paar keer was afgegaan. Maar van Ronja werd ik gelijk wakker. Al duurde het toch nog een paar minuten voor ik mezelf daadwerkelijk uit bed kon hijsen.

Joschka weer beter

Joschka lijkt volledig over zijn darmprobleem van gisteren heen te zijn. 's Avonds had hij weer stevige ontlasting, net als vanmorgen, en - een zegen voor ons - hij hoefde er vannacht niet uit.

Na gisteravond heb ik Ronja ook geen ochtendrondje gegeven. Eerst maar eens kijken hoe ze er vanochtend aan toe is, of ik haar vanmiddag een blokje om alleen geef of een gedeeltelijk rondje Balij met Kari. Met Kari is ze altijd drukker, meer rennen achter Kari aan, meer abrupte wendinkjes enz. Dat is toch wel zwaarder dan alleen met mij meelopen, waarbij ze vaak ook even stilstaat om dingen uit de omgeving tot zich door te laten dringen.

Intratuin

Vanochtend heb ik verder nog een bezoekje Intratuin in mijn planning staan. Ik heb oppas voor Ronja, omdat Paul vanochtend thuis werkt. Maar ik vind het toch gezelliger om Ronja mee te nemen. Dus neem ik haar ligkussen mee en gaan we op pad, in de auto, aangezien ik verwacht het nodige mee naar huis te slepen.

Rugzak favoriet

Bij Intratuin zet ik Ronja even op de grond naast mijn rugzak om een karretje te pakken. Als ik terugkom, ligt Ronja weer languit in de schouderbanden. Ik installeer haar op haar kussen en leg de rugzak er zo bij dat ze erop kan liggen. Voor de zekerheid zet ik haar vast zodat ze niet uit het karretje kan vallen, maar ze heeft eigenlijk helemaal niet de neiging om eruit te springen. Zo heel af en toe balanceert ze een beetje op het randje, maar ze blijft echt wel aan de veilige kant, al hou ik er op die momenten wel mijn handen bij om ongelukken te voorkomen.

Vertederde mensen

Rondrijdend krijgt Ronja minimaal iedere 20 meter een vertederde blik en minimaal iedere derde persoon wil haar ook even knuffelen. Ook een stel kinderen van zo'n 7 tot 10 jaar, die eerst alleen durven te kijken. Als ik ze aanmoedig om haar te knuffelen, vinden ze dat toch wel prachtig. Van mij mogen ze, graag zelfs. Ik krijg er misschien nog spijt van, maar voorlopig wil ik haar mensgerichtheid alleen maar aanmoedigen en ze geniet van alle aandacht.

Geïnteresseerde Bulldog

Al vindt ze andere honden eigenlijk toch wel interessanter. Een Beagle negeert haar totaal - of ziet haar gewoon niet, dat kan ook. Een American Bulldog (denk ik) vindt haar echter heel leuk. Knorrend kijkt hij naar haar op, en Ronja kijkt vrolijk kwispelend omlaag. Volgens de baas denken veel mensen dat zijn hond gromt als hij dit geluid maakt. Ronja denkt dat in ieder geval geen moment, gezien haar houding. Ook als de hond van zijn baas en mij even op zijn achterpoten mag om te snuffelen, vindt ze het allemaal alleen maar prachtig, en de Bulldog ook.

Bij de dierenafdeling koop ik een nieuwe lading gedroogd dood beest om tot beloningssnippers te knippen. Ook een paar kauwbotten met knoop haal ik erbij. Ik leg ze binnen Ronja's bereik en inderdaad is dat even iets wat haar aandacht vasthoudt, al duurt dat niet lang. Toch is ze hoe dan ook erg makkelijk. Ze zit rustig in die kar, kijkt om zich heen, wisselt af en toe van plek om dichter bij iets interessants te kunnen komen, en is stil.

In slaap gevallen

Als ik met een medewerker uitgebreid nieuwe belichting voor onze tuin bespreek, zie ik op een gegeven moment dat Ronja bovenop de slaapzak in slaap is gevallen. Toch heerlijk makkelijk, dit hondje! Het enige waarvoor ik moet zorgen, is dat ik de planten buiten haar bereik houd. Door het type kar dat ik gekozen heb, is dat niet zo'n probleem.

Weer een berg ervaringen

Al met al heeft Ronja zonder een stap te hoeven verzetten weer een enorme hoeveelheid nieuwe indrukken opgedaan. En ze heeft ervaringen die ze al eerder opdeed, mooi kunnen opfrissen. Want één keer iets gezien of ervaren hebben is niet genoeg, daarna moet je het nog minimaal een jaar geregeld blijven opfrissen en dan een heel leven lang nog een beetje blijven onderhouden.

Tuinkabouter laat me in de steek

Na het bezoek aan Intratuin jeuken mijn handen natuurlijk om de planten in potten te zetten. En zowaar kan ik dat doen zonder pupgevaarte om me heen! Waar is die kleine tuinkabouter nou? Als ik binnen ga kijken, blijken de honden allemaal bezig met de twee kauwbotten die we hebben gekocht. Terwijl ik verder ploeter in de tuin, hoor ik geregeld Ronja of een van de anderen grommen, Ronja omdat ze een bot wil, de anderen om haar af te weren. Nou ja, lekker rustig voor mij. En heerlijk dat Joschka en Kari zo betrouwbaar zijn dat ik dit met een gerust hart aan ze kan overlaten.

Soap-serie met kauwbot

Als ik in de tuin (voorlopig) klaar ben, ontspint zich weer een stukje entertainment terwijl ik achter de computer zit. Joschka is beide botten kwijt geraakt aan Ronja en Kari. Kari probeert steeds of ik zijn bot in beheer wil nemen, om te voorkomen dat Joschka het te pakken krijgt (nee, ik hoef geen klef kauwbot). En Ronja daagt Joschka uit door om beurten uitgebreid op het bot te kauwen of er met een uitdagende uitdrukking mee rond te lopen. En Joschka probeert Ronja het bot af te troggelen, deels door intimidatie, deels door te gaan liggen, zijn manier om Ronja uit te dagen dichterbij te komen. Geen van beide taktieken werken.

Uiteindelijk gooit Kari de handdoek in de ring door zijn bot te verlaten, waarna Ronja dat pakt en Joschka haar botje weer.

Waarna Kari naast Joschka gaat zitten, die uitgebreid op Ronja's botje ligt te kauwen, en er ook uit Ronja's hoekje heftige kauwgeluiden komen.


Joschka schuift zijn neus haar kant op - ongetwijfeld met bijbehorende dreigende blik
Ronja besluit eieren voor haar geld te kiezen - al duurt dat nooit lang...

Training met maaltijd: staan

Met haar derde maaltijd van de dag besluit ik Ronja weer wat meer op het staan te trainen. Ik heb de afgelopen dagen wat meer aandacht aan het liggen besteed. Tijd om het evenwicht te herstellen. Ik neem Ronja mee naar Pauls studeerkamer en ga in zijn bureaustoel zitten. Door te zitten in plaats van te hurken verander ik het beeld voor Ronja. En doordat de stoel draait, kan ik haar vrij makkelijk in een staan lokken. Het lokken doe ik hoe dan ook met een lege hand, en meestal meer met handgebaar dan dat ik haar daadwerkelijk met mijn vingers aan haar neus lok. Ook lok ik haar zowel naar links als naar rechts in het staan: ik wil zoveel mogelijk variatie. Als ze na het eten van de vorige beloning nog even in een staan blijft hangen, pik ik die mooi mee: direct weer klik/beloon. Alles wat stilstaan en een of twee tellen rust is, neem ik mee. Deze oefening gaat steeds vooruit, maar hij is nog lang niet toe aan een commando. Daarvoor wil ik een stevige, vastberaden staan hebben.

Misschien moet ik volgende keer eens proberen om hem Ronja achterwaarts te ontlokken. Ze is natuurlijk wel nog heel erg puppysoepel, dus ik ben benieuwd of me dat lukt.

Het vorige deel van Ronja's dagboek gaat over haar leventje in Week 4 van Ronja's leventje bij ons.
En nu verder met Ronja's 14e levensweek...

Foto's van Ronja en de anderen tijdens onze activiteiten
in DoghouseRock Foto's


Overzicht Ronja's dagboek
0-1 maanden




2 maanden
3 maanden
4 maanden
5 maanden
6 maanden
7 maanden
8 maanden
9 maanden
10 maanden
11 maanden
12 maanden
(V) = video     *** = Geen bericht

 



Naar boven

Copyright © 2002-2013, Sandra Hurkmans.
Niets op deze pagina mag op enige wijze worden overgenomen of vermenigvuldigd zonder toestemming van de auteur.
Printen voor eigen gebruik is wèl toegestaan. En een link naar onze website stellen wij natuurlijk op prijs!