Over ons

Welkom > Over ons > Ronja > Ronja's dagboek > 3 maanden > 14 weken oud
Welkom





Ronja's dagboek - 14 weken oud (week 6 bij ons)

 

Vorige week | Overzicht dagboek | Volgende week

 

Naar boven Naar beneden Vrijdag 10 augustus 2007 - dag 34

Vanochtend is het 6.10 uur. Een redelijke tijd. Na het uitlaten neem ik Ronja weer mee naar bed, waar ze even speelt en dan weer in slaap sukkelt.

Woonkamer aanharken

Snippers VOOR doos 2 en 3

Als ik beneden in de woonkamer kom, wordt het me ineens teveel. Al die snippers van diverse dozen, doosjes, kartonnetjes van keukenrollen, geproduceerd binnen twee of drie dagen... Ik heb last van mijn rug door het vele optillen van Ronja en het werken in de tuin, dus zie ik het niet zitten om het snipper voor snipper op te rapen. Omdat ik momenteel veel in de tuin werk, kom ik wel op het idee om de bladerhark erbij te pakken. En dat werkt eigenlijk prima! Maar een beetje raar voelt het wel, om mijn woonkamer aan te harken...

Eisend keffen

Voor ontbijt krijgt het stel weer na een aantal dagen KVV weer eens kippennekken. Ik geef Kari en Ronja altijd achter in de tuin eten. Dat is vanaf de keuken 10 meter lopen. Onderweg geeft Ronja steeds 2 of 3 eisende kefjes. Dan draai ik me even 5 seconden om. Dit heb ik al een aantal keer gedaan, en ik zie geen effect. Tijd om eens na te denken hoe ik dit anders aan kan pakken. Ik HAAT namelijk eisende kefjes, dat kan zeer irritante proporties aannemen.

Bench: gemengd resultaat

Na tijdje spelen valt Ronja in slaap. Ik zet haar in de bench gezet - oh nee, eerst even laten plassen (domdomdom). Ze hoeft niet. OK, dan toch in bench. Tja, dat levert toch 5 minuutjes gekerm op. Gelukkig ook niet langer dan dat. Na een kwartier of wat verdwijn ik uit beeld. Hooguit een half uurtje later begint Ronja weer te kermen en te keffen. Ik besluit haar zeker nog een kwartier tot een half uur te laten zitten. Het wordt een half uur, en op dat moment is ze ook stil. Als ik binnen kom, begint Ronja toch weer snerpend te keffen. Ik begroet de andere honden rustig en ga achter de computer zitten. Als het gekerp is afgenomen tot gepiep en dan tot stilte, kijk ik opzij: ze ligt op haar zij. Maar zodra ik opsta, komt ze overeind en begint weer zachtjes te piepen. Nou ja, ik besluit haar er toch maar uit te laten - nadat ze zoals altijd weer even heeft gezeten terwijl ik het deurtje opendoe, haar beloning heeft verorberd en pas op mijn teken eruit komt.

Tuinkabouter helpt en kliert

Het grootste deel van de dag ben ik de tuin bezig. Ronja hangt weer veel om me heen, en om beurten helpt ze me (door onkruid tussen de tegels uit te halen), haalt ze me het bloed onder de nagels vandaan (door op kiezels of bloempotjes te kauwen, er met mijn tuingereedschap vandoor te gaan of door precies daat te staan waar ik moet zijn), en vertedert ze me door haar speeltje in mijn handen te douwen. Gelukkig gaat ze ook tijdenlang naar binnen om Kari en Joschka te pesten - ik ga steeds meer waarderen hoeveel werk ze mij uit handen nemen met Ronja. Ze houden haar bezig en voorkomen daarmee dat Ronja al teveel kattenkwaad uithaalt. Al met al heeft Ronja eigenlijk nog niets verbodens vernield en heeft ze nu al zeker anderhalve week niet binnen geplast (gepoept heeft ze binnen nooit).

Training: staan

Ook vandaag besluit ik verder te werken aan het staan. Ik probeer mijn handhulp af te bouwen, maar dat is voor Ronja nog een brug te ver. Dan gaat ze eerst zitten. En dan liggen. Na een aantal seconden besluit ik haar dan toch maar te helpen. Ook als ik haar geholpen heb en mijn hand probeer terug te trekken, gaat ze erg snel zitten. Toch staat ze inmiddels geregeld zo'n 3 tellen voordat ik klik. Ach, klikje voor klikje komen we er wel.

Eisend keffen: oplossing?

In verband met Ronja's eisende geblaf bij het voeren, steelt Paul bij het avondeten Paul voor om Ronja naar achterin de tuin te dragen. Dat lijkt me een aardig idee, dan raakt ze in ieder geval niet zo opgefokt door het naar achteren rennen samen met Kari. Dus volg ik het advies. Achterin de tuin zet ik haar neer. KEF! OK, ik zet haar voerbakje weg op een schapje en geef Kari eerst zijn voer. Die is er binnen 3 seconden doorheen. Ik zet zijn bakje weg, pak dat van Ronja en vraag 'zit', waarop zij antwoordt: KEF! Bakje weer weggezet. 5 seconden later pak ik het, vraag weer een zit. KEF! Bakje weer weggezet en Kari's bakje naar de keuken gebracht. Als ik terugkom, weet Ronja eindelijk haar keffertje te houden en blijft zelfs in één keer keurig zitten tot ik het bakje op de grond zet en geklikt heb. Waarna ze van opgefoktheid haar eten net zo hard naar binnen schrokt als Kari altijd doet. Hmmm, ook niet wat ik wil.

Volgende keer voeren we haar in de keuken, kijken of we dan het eisende gekef EN het schrokken kunnen voorkomen.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zaterdag 11 augustus 2007 - dag 35

Vanmorgen was het 6.50 uur. Na Ronja buiten gelaten te hebben, neem ik haar weer mee naar bed. Na 5 tot 10 minuten klieren gaat ze weer liggen en valt ze in slaap. Wij slapen een beetje uit tot 7.00 uur. Dan sta ik op en laat Ronja bij Paul, die haar vrij snel in de badkamer dumpt om met Josch te gaan wandelen.

Fijne training met Kari

Als Paul terugkomt, ga ik Kari uitlaten. Eindelijk heb ik weer zin om te trainen. De afgelopen paar weken was hij erg afwezig vanwege een aantal loopse teven in de buurt. Op ieder geluidje en beweginkje in de buurt reageren, piepen zodra het hem maar heel eventjes te moeilijk of te saai wordt. Zijn concentratie- en incasseringsvermogen zijn dan gewoon waardeloos. En àls er iets langskomt dat een teef zou kunnen zijn, is de kans groot dat hij direct vertrokken is. Arghhhh! Dan vind ik het toch heel moeilijk om positief en enthousiast te blijven. In perioden zoals deze, waarin veel teven loops zijn, denk ik er bijna over om hem toch eens te laten castreren.

Vandaag heeft Kari weer een goeie concentratie. Of de teven zijn nog niet uitgelaten (het is nog vroeg), of de loopsheden zijn voorbij. Ik geniet ervan dat ik "mijn" Kari weer terug heb. Nu richt Kari zich weer volledig op mij, als hij afgeleid raakt, is hij direct weer terug met zijn aandacht, hij reageert weer direct op commando's en stort zich weer volledig, vol plezier en enthousiasme in het leer- en trainingsproces. Aansluitend gaan we een lekker stukje lopen.

Eten zonder kefje, met schrokken

Voor het ontbijt krijgt het stel weer de geurrijke fytomix in combinatie met niertjes. Deze keer voeren we ze in de keuken om te kijken of we dan kunnen voorkomen dat Ronja keft. Dat lukt. Maar door van haar te vragen om te blijven zitten tot het bakje op de grond staat, raakt ze wel zo opgefokt dat ze haar eten weer naar binnen schrokt. Hoe leer ik haar beleefde manieren bij de voerbak zonder dit neveneffect? Daar moet ik nog over nadenken.

Trainingsinspiratie zoeken

Thuisgekomen blijkt Ronja in een bijzonder irritante bui. Ze zit vanochtend vooral Kari op de nek (letterlijk, ze hangt steeds in zijn keelhuid) en als dat niet meer leuk is, gaat ze bij Joschka verder klieren. Ik ga maar weer eens de belevenissen van Stitch nalezen op Sue Ailsby's website. Ik wil eigenlijk Ronja eens testen voor Level 1, maar kom momenteel niet veel aan trainen toe. En als, dan niet aan Level 1, maar allerlei andere dingen.

Training: handtouch en oogcontact

Geïnspireerd door de site voeg ik maar even een trainingssessie in met de gedroogde-ingewandenmix. Ik begin met de hand- of beter gezegd de vingertouch. Het is alweer lang geleden dat ik hieraan gewerkt heb. Dat blijkt. Na twee veelbelovende touches van mijn uitgestrekte wijs- en middelvinger, weet Ronja het ineens niet meer. Het probleem? Ze ziet mijn hand nu ineens vanaf de palmkant in plaats van de bovenkant. Dan zien die vingers er ineens heel anders uit. Toch weet ze binnen 10 kliks lekker vlotte touches te geven.

Dan ga ik over naar oogcontact. Deze keer ga ik met mijn rug naar het zonnig raam zitten, zodat ik haar ogen beter kan zien. De eerste keer duurt lang, ik denk bijna wel een minuut, voordat ik oogcontact krijg. Aan het einde van 10 kliks (van tevoren heb ik de beloningen uitgeteld, dat helpt met het bijhouden van de vorderingen) lijkt er licht te gloren. Ik tel nog eens 10 beloningen uit. Inderdaad, Ronja snapt het nu wel. Ze probeert wel allerlei houdingen, zitten, liggen, enzovoorts, maar in plaats van 1 keer in 1 minuut, kan ik nu wel 6 tot 8 keer in 1 minuut klikken. Veel beter! En fijn dat ze uitprobeert, dat kan haar alleen maar helpen om het correcte gedrag te isoleren.

Tuinkabouter afleiden

Een groot deel van de dag werken Paul en ik in de tuin. Paul legt de belichting aan die ik van de week gekocht heb. Ik ga verder met het uitmesten van de borders, zodat de individuele planten(soorten) weer herkenbaar worden. Resultaat: de tuin lijkt een heel stuk groter en is weer leuk om in te zitten.

Ronja bemoeit zich er uiteraard weer tegenaan. Als ze continu precies op die plek zit waar Paul mee aan de slag wil, geef ik haar haar middagmaaltje in een Kong. Mooi, daarmee zijn we haar zeker 20 minuten kwijt. Voor de rest is het toch een beetje schipperen, haar dingetjes te doen geven, zoals polletjes planten uiteenrafelen die veilig zijn, of onderdelen van de verpakking van de belichting waar ze geen kwaad mee kan.

Kari naast de fiets

Als we klaar zijn, krijgen de honden een rondje uit. Ik neem Kari en Ronja weer mee naar de Balij, Ronja achterop de fiets. We komen verder geen honden tegen, lekker rustig dus. Kari meent heel even de andere kant op te rennen. Als ik op de fiets stap (Ronja zit nog in de mand) en er hard vandoor ga, besluit hij toch maar om hard mee te rennen. Daarna heeft hij veel aandacht voor me. Of hij vond het gewoon leuk, of hij is een tikje geschrokken. In beide gevallen: prima.
Op de terugweg naar huis, als Ronja weer in haar mandje zit, laat ik hem los naast de fiets mee naar huis lopen. Dat doe ik de laatste tijd vaker. Hij blijft liefst net naast mijn rechtervoet plakken. Op een bepaald punt moet hij op de stoep blijven, terwijl ik op straat een beetje afstand neem. In het begin ging dit vaak fout, maar Kari wordt er steeds beter in. Het helpt vast dat hij op die stoep lekkere brokjes toegegooid krijgt.

Terrasje pikken met Ronja

Terug van de diverse wandelingen, gaan we met Ronja naar het dorp om op het dorpsplein op een terrasje lekker een broodje te nuttigen. Ronja is echt een ideaal terrashondje. Ze snuffelt wat naar kruimeltjes, kijkt wat om zich heen, en als ze het allemaal verkend heeft, gaat ze rustig zitten of liggen. Als ik mijn rugzak bij me had gehad, was ze vast al snel in de schouderbanden gedoken. Maar ook nu gaat ze heerlijke rustig liggen. Dan gaan we nog wat booschapjes doen in verschillende winkels. Ronja vindt het allemaal prima. Ook over het dragen doet ze niet moeilijk. We komen een buurvrouw tegen die Ronja nog niet gezien heeft. Dan gaat ze er gewoon bij zitten, geen probleem toch?

Een paar weken geleden dweilde en waggelde Ronja nog alle kanten op. Haar aan de riem meenemen ging eigenlijk maar heel moeizaam. Nu loopt ze grotendeels gewoon met je mee, in een bijna rechte lijn, in een bijna normaal, gelijkmatig tempo.


Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zondag 12 augustus 2007 - dag 36

Weer 5.50 uur. Na het uitlaten uitgeslapen tot bijna 8.00 uur. En daardoor voel ik me ongelooflijk duf.

In de douche

Terwijl ik douche, neemt Paul Joschka mee voor een lekker lange ronde en neem ik Ronja weer mee naar de badkamer. Klein monster zit toch een heel lange tijd te piepen. Pas als ik bijna klaar ben met douchen, valt ze stil. Terwijl ik de wanden nog even afdoe, stapt ze zoals gewoonlijk bij me in de cabine en likt de tegels wat af. Kan niet lekker zijn, maar ze heeft er blijkbaar geen nadelen van. Ik spoel de vloer wel altijd nog even na, dus de hoeveelheid zeepresten zal ook wel minimaal zijn.

Veel energie

Als ik met Kari een lekker stuk ga lopen, geeft Paul Ronja nog een blokje om. Ze is blijkbaar erg onrustig. Waar ze normaal vrij netjes meeloopt, is ze nu volgens Paul in van alles en nog wat geïnteresseerd waardoor ze van links naar rechts zwalkt. Tja, het is natuurlijk ook gewoon nog een pup en blijkbaar heeft ze nu even heel veel energie. En die zal ze vandaag hard nodig hebben!

Kauwbotjesperikelen

Nadat hij Ronja heeft uitgelaten, gaat Paul aan zijn ontbijt. Daar krijgt hij weinig rust: het hele stel zit elkaar uit te dagen en produceert een lawaai van jewelste. Dan heb ik meer geluk. Tegen de tijd dat ik aan mijn ontbijt zit, heb ik zowaar rust om me heen, terwijl alle honden wakker maar rustig zijn: ieder ligt op een kauwbot te kauwen. Al zit Ronja inmiddels bij mij op schoot een kauwbot te kauwen: rust voorbij, want ze zit nog geen 5 tellen stil. Maar ze zit dan wel net zo dat ze vrij makkelijk kan proberen Kari's botje te jatten, want die ligt tegen mij aan op zijn bot te sabbelen. Ik heb geen zin in Ronja's geklier met Kari, dus draai ik haar direct weer de andere kant op. Na een paar keer accepteert ze dat.

Rugzak

Voor 11 uur laten we Kari en Joschka nog even een keer uit. Ronja neem ik mee in de rugzak. Ze wordt met inmiddels 6 kg wel zwaar. Dat komt vooral doordat ze helemaal naar de kant van de opening voor haar kop, de rechterkant, leunt, zodat al haar gewicht daar zit. Bovendien zit ze geregeld ook te wiebelen omdat ze wil zien waar de anderen zijn of mee zou willen snuffelen.

Maar nog steeds duikt ze gretig in de rugzak. Toen ik hem voor vertrek even op de grond zetten, stak ze gelijk haar kop in de opening terwijl ik haar tuig en andere zooi nog moest pakken. Ik moest echt de tas oppakken om de ingang open te ritsen, anders zat ze er steeds met haar kop voor en kon ik hem niet eens openen. Zodra ik hem met ingang open op de grond zetten, lag ze erin. Dat de tas door mijn onoplettendheid even omrolde, deerde haar ook weinig. Heel even zag ik op het moment dat ze omrolde haar oogjes groot worden van schrik, maar toen de tas op zijn kant lag, relaxte ze direct: "Oh, dit is ook een goeie houding hoor". Wat een vertrouwen!

Terug naar de fokster

Na het uitlaten gaan we zonder Joschka en Kari op pad naar Bonnie Benneker, Ronja's fokster.

Deels om haar weer even te laten zien, maar zeker ook om Ronja zich goed thuis te laten blijven voelen in dat roedeltje. Het is namelijk de bedoeling dat Ronja teruggaat als ze loops is. En als ze lichamelijk helemaal in orde is en ze op shows een beetje goed toont, mag ze bij Bonnie een nestje voortbrengen. Het is heel belangrijk dat een teefje niet teveel stress heeft tijdens de dracht en zich goed thuis voelt op de plek waar ze de pups werpt.

Bij aankomst hebben we de auto nog niet tot stilstand gebracht, of in het huis barst het geblaf alweer los. Ik zet Ronja neer met de bedoeling dat ze even plast voor we Bonnies erf opgaan, maar Åsa komt al direct naar het hek. Bonnie komt er al snel achteraan met de anderen.

Overweldigend welkom

Ronja is het toch even wat overweldigd, dus pak ik haar even op. En ik zet haar heel snel ook weer neer, want ze plast in mijn handen van onderdanigheid. Gelukkig blijf ik verder droog - en Ronja heeft gelijk haar blaas geleegd, het meeste bij Bonnie op het pad.

In eerste instantie kruipt ze voor de drie dames. Vooral Kjälla krijgt heel veel respect. En bij Åsa wil Ronja de hele tijd aandacht krijgen. Ze zal haar toch wel echt als haar moeder herkennen. In tegenstelling tot twee van haar broertjes, probeert ze niet om bij haar te drinken. Zeker nog 10 minuten tot een kwartier blijft Ronja geregeld op haar donder krijgen van de anderen, maar ze krijgt langzamerhand dan ook wat meer praatjes.

Herkenning

Na een half uurtje reageert ze ineens heel vrolijk op Bonnies stem. Heeft ze het eerder te druk gehad om haar te herkennen? Haar broertjes herkenden Bonnie wel direct. Maar toen ging Bonnie bij hen op bezoek en had ze alleen Åsa bij zich, dus hadden ze wat minder indrukken te verwerken dan Ronja nu: een "vreemde" omgeving èn drie Spetsendames op hun eigen territorium.

 

 

 

Spelen met Åsa

Åsa is gek op spelen, en het duurt dan ook niet lang voordat ze met Ronja aan de gang gaat. Achter de struiken, onder de bosjes door, Ronja vindt het allemaal machtig spannend. Zij achter Åsa aan, en wat ze nog niet zo mee heeft gemaakt, Åsa achter haar aan. Ho, dat is toch wel even iets anders!

Meestal hangt zij Joschka en Kari in de nek of poten, nu krijgt ze een koekje van eigen deeg! Wij hebben ook niet echt de ruimte dat de honden rennen, daar is onze tuin te klein voor en in de woonkamer wil ik het niet. Tijdens wandelingen hobbelt Ronja achter Kari aan, en niet andersom. Kari heeft het namelijk een beetje te druk met geurtjes en zaken, en op dat moment ook vrij weinig geduld met geklier van Ronja - wat ik eigenlijk alleen maar goed vindt.

Maar met Åsa kan Ronja weer wat andere spelvaardigheden oefenen dan met Joschka en Kari. Het valt Bonnie wel op dat ze veel zachter speelt, niet meer zo hard doorbijt. Dat hebben onze honden haar dan waarschijnlijk toch bijgebracht. Ook voor de rest voelt Ronja zich duidelijk heel goed thuis. Ze heeft volop respect voor Kjälla, is nog een beetje voorzichtig rond Bamske, die de ene keer wat meer van haar kan hebben dan de andere. Maar ze is weer een beetje haar normale zelf, open en ondernemend.

Onderaan de pagina vind je een video van de stoeipartij tussen Ronja en Åsa.

Vermoeiend

Na een paar uur onderzoeken en spelen en ontdekken en klieren, vinden we het tijd dat Ronja even tot rust komt. Haar coördinatie is minder en ze hangt in haar gewrichten. Ze is gewoon moe, maar heeft het zelf niet door. Ik hou haar even op schoot, maar dat is te klein, te glibberig en te warm. Dan haalt Bonnie een stoffen bench te voorschijn. Heel even protesteert Ronja met wat piepjes en een paar krassen tegen het stof (even duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling is). En dan stort ze in en blijft ze eigenlijk tot we vertrekken slapen. Dan nog moeten we haar uit de bench lokken, waarna ze er wankelend van de slaap uitkomt. Als we spullen verzamelen enzo voor ons vertrek, wordt ze heel eventjes wat wakkerder als de anderen er ook weer bij zijn. Maar in de auto gaat ze direct op haar vertrouwde plekje liggen en zodra Paul de auto start, valt ze in slaap.

Pas vrij laat 'benchklaar'

Thuis gekomen heeft Ronja in eerste instantie energie voor tien. Geen wonder, ze heeft eerst bij Bonnie in de bench geslapen en toen nog 2 uur tijdens de terugrit in de auto. Maar al snel valt ze toch ook weer in slaap. Rond 21.00 uur wordt ze weer wakker en is vervolgens natuurlijk bijna niet meer rustig te krijgen. Pas rond 23.00 uur is ze zo rustig dat ik haar 'benchrijp' acht. Ik laat haar buiten even plassen (eindelijk lukt dat ook!) en binnen loopt ze zo mee haar bench in. Geen enkel probleem.

2x binnen geplast

Vandaag hebben we wel even een tegenvaller gehad op het gebied van zindelijkheid. Ronja heeft bijna anderhalve week geen ongelukjes gehad. Maar vanmorgen lag er ineens een grote plas in de gang, terwijl de achterdeur gewoon open stond - de honden waren met kauwbotjes aan het klieren en we vermoeden dat Ronja het daardoor te druk had, vond ze, om even naar de tuin door te lopen. En vanavond heeft ze voor de gesloten woonkamerdeur geplast, pas kort nadat we die dicht hadden gedaan. Grrrrr!

Een kleine troost is dat ze steeds tegels en laminaat opzoekt in plaats van tapijt - een stuk makkelijker opruimen. Maar bloedirritant vinden we het wel! Moeten we maar weer extra scherp opletten, vooral als de dame speelt, en desnoods een wekker of alarm op ieder uur instellen.


Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Maandag 13 augustus 2007 - dag 37

6.10 uur begint Ronja zachtjes te piepen. Ik weet het uit te rekken tot 6.20 uur.

Nadat ik Kari een rondje Balij met sprints achter de bal aan heb gegeven, ga ik met Ronja op pad. Half op haar lettend, half in gedachten verzonken, loop ik bijna een normale lengte avondrondje voor de anderen. Nog een tikje lang voor Ronja, maar niets extreems. En eigenlijk komt het goed uit.

Vaste routines opbouwen

Deze week moet ik een routine gaan installeren voor volgende week, als Paul en ik weer normaal gaan werken. Dat houdt in dat de honden op maandag- en dinsdagochtend 6 uur lang alleen thuis zijn, waarbij Ronja die tijd in de bench moet doorbrengen. Ik vind dat altijd het allermoeilijkste als we net een pup hebben: om ze daarvoor klaar te stomen.

Een groot verschil met nu is wel, dat we normaal gesproken zonder ontbijt de deur uitgaan. Nu ik vakantie heb, ontbijt ik uitgebreid in de woonkamer. En Ronja gebruikt die tijd om intensief met de andere twee te spelen. Vandaag lukt het me toch om Ronja direct na mijn ontbijt in de bench te stoppen, waar ze ruim anderhalf uur in zit - en stil is gebleven. Joepie!

Morgen moet ik mijn ontbijt maar boven gebruiken, waarmee ze nog wat eerder de bench in gaat. En intussen proberen te voorkomen dat ze al te intensief in spel met de anderen raakt en zo opgefokt is dat de bench op dat moment geen optie is.


Nog wat foto's van zondag:
Ronja en moeder Åsa



Ronja en Åsa: heerlijke stoeien






Åsa zit achter Ronja aan


Level 1 inventariseren

Tijdens mijn ontbijt bekijk ik eindelijk Level 1 weer eens om te zien waaraan Ronja en ik nog moeten werken om dat Level te voltooien.

  • Komen
    Hond moet spelletje "Hierkomen" spelen tussen geleider en 1 andere persoon op een afstand van 7 meter. Een commando is gewenst, maar nog niet noodzakelijk.
    Dit spelletje hebben we in de tweede week dat Ronja er was, gespeeld. Dat was toen niet zo'n succes. Ik vermoed dat Ronja nu veel sneller zal zijn. Eens proberen. En heel misschien morgen met een vriendin die op bezoek komt, dan maakt Ronja het ook eens met een vreemde mee - een idee van Sue Ailsby.
  • Liggen
    Hond moet af gaan vanuit zit of staan met niet meer dan 2 commando's: hand en stem/stem en lich.taal, twee stemcommando's, enz. De hond hoeft niet in af-positie te blijven, hij hoeft alleen te gaan liggen.
    Hier werk ik al vanaf het begin aan, en redelijk intensief. Maar of Ronja dit commando echt begrijpt?
  • Huiswerk
    G eleider schrijft op papier 5 dingen op die hij/zij wil bereiken door middel van de cursus(sen).
    Ah, die heb ik al gedaan voordat Ronja kwam!
  • Zit
    Hond moet na 1 stemcommando vanuit stand gaan zitten. 1 commando mag zijn stem OF hand, niet allebei, en geen extra lichaamstaal van de geleider. De geleider mag voorafgaand aan het commando de naam van de hond gebruiken om zijn aandacht te krijgen.
    Dit zou een makkie moeten zijn.
  • Touch
    Hond moet na 1 stemcommando bewust hand van de geleider aanraken met zijn neus. Natuurlijk is de houding van de hand een 2e commando.
    Moet ik nog wel wàt aan werken, voornamelijk omdat ik het mezelf moeilijk maak doordat ik graag wil dat ze het uiteinde van mijn vingers raakt. Als ik die eis van mezelf overboord gooi, doet ze hem denk ik al - hoewel, ik heb er nog geen stemcommando op gezet. Mijn hand is nu het commando.
  • Zen
    Hond moet 5 seconden van lekkers in de hand van de geleider afblijven. Er mag maar 1 stemcommando worden gegeven voordat de hand voor de neus van de hond wordt gehouden.
    Nog aan werken. Ronja begint hem te begrijpen, maar het zit echt nog niet gebeiteld - en nog geen stemcommando!

Hmmm, best nog wat losse eindjes zo. Ik werk ook wat teveel aan andere dingen, waaronder oefeningen uit Level 2 die ik ook belangrijk vind. Maar gelukkig zijn er ook een paar oefeningen die Ronja op haar slofjes zal halen. En het huiswerk heb ik al gedaan. Hoe dan ook wil ik dit gaan afronden, dus de komende dagen maar concentreren op de oefeningen waar nog wat moet gebeuren.

Training met middageten: liggen

Met Ronja's middageten (KVV) ga ik gelijk maar aan de slag met het gaan liggen, het gedrag dat toch de meeste moeite kost. Ronja doet het wel, maar is nog van alles aan het uitproberen. Heeft het iets met zitten te maken? Met mijn poten op jouw schoenen? Met een bepaalde plek om je heen? Met de houding zelf. Het enige waar ik voor klik, is liggen, de houding maakt mij niet echt uit. En heel langzaam gaat mijn klikfrequentie wel omhoog, dus er zit wel vordering in. Maar (a) ze is blijkbaar nog onzeker over het gedrag en (b) het commando 'liggen' dat ik eraan dacht te hebben gekoppeld, maakt niets uit. Of ik dat zeg of niets, ze heeft ongeveer even lang nodig om haar poten onder zich vandaan te trekken.

Dus ben ik nu weer terug naar kijken als ze het doet, en dan zeg ik snel 'liggen'.

Tussendoor doe ik allerlei huishoudelijk klusjes, waaronder een raam van de woonkamer wassen (voor wie mij goed kent, had ik misschien even moeten zeggen om eerst stevig te gaan zitten voor ik dit meedeelde). Ik moet zeggen dat ik daarbij niet of amper last heb van die kleine, een hele prestatie voor haar.

Training: zen

Aan het eind van de middag, tegen etenstijd voor de honden, vertrek ik nog even naar boven met Ronja om met de droge mix een sessie te doen. Aangezien ik het liggen al had gedaan, besluit ik nu aan zen te werken. Binnen 5 kliks draait Ronja haar hoofd van mijn hand weg. Binnen 10 kliks negeert ze mijn hand steeds duidelijker. De laatst 5 kliks voeg ik het commando 'negeren' toe. Misschien omdat het een beetje op 'nee' lijkt, lijkt het commando zelfs toe te voegen aan de betekenis voor Ronja.

Training: liggen

Omdat zen zo enorm vlot gaat, tel ik nog 15 voertjes uit om het gaan liggen nog maar een keer te doen. Ik wachtte weer af tot Ronja gaat liggen, voordat ik het commando geef. Soms moeilijk timen, omdat zij in de starthouding ligt om de laatste benodigde beweging te maken, en ik maar moet reageren wanneer ze die ene, dan ineens vaak snelle, beweging maakt. Ze is zò grappig als ze zo bezig is. Vol aandacht voor wat ze aan het doen is. Klikte ik weer iets sneller achter elkaar dan vanmiddag? Het zou kunnen. Maar we zijn er beslist nog niet.

Aan het einde van de middag laat ik de honden nog even uit. Ronja in de rugzak, waar ze weer direct induikt als ik hem op de grond zet. Deze keer ben ik voorbereid en heb ik haar tevoren haar tuigje aangedaan. Maar net niet genoeg, want ze loopt de ingangsflap mee naar binnen, waarna ik die onder haar vandaan moet peuteren. Het maakt haar allemaal niet uit.

Na een redelijk fleurige Joschka - ondanks het voor hem saaie rondje - is Kari aan de beurt. Nu laat ik Ronja ook een stuk meelopen. Ze geniet er zo ongelooflijk van om met haar oom mee te mogen rennen.

's Avonds zijn we vrij laat met naar bed gaan. Het is ongemerkt vrij laat geworden. En Ronja is behoorlijk aan het klieren met de anderen. Maar nadat ik haar buiten heb laten plassen en haar meeneem naar de bench, stapt ze er direct in. Omdat ik graag naar bed wil, ga ik bijna direct aansluitend naar boven. Zonder problemen!


Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Dinsdag 14 augustus 2007 - dag 38

6.15 uur. Deze keer breng ik Ronja naar Paul op bed. Ze was er nòg iets sneller dan hij al verwacht, en aangezien ze voor het hoofd kiest... Ze raakt blijkbaar niets pijnlijks. Ik ga direct douchen.

Als ik klaar ben, komt Paul naar beneden met Ronja. Terwijl Paul staat te douchen, poets ik mijn tanden. Ronja valt bij mijn voeten in slaap. Als er maar iemand tastbaar of misschien geurbaar voor haar aanwezig is... Zodra ik weg ben, is het gedaan met de rust in de badkamer.

Rondje Kari

Ik doe een lekker rondje met Kari, waarbij ik ook geregeld balletjes gooi met de werpstok. Helemaal op het eind zie ik in de verte iemand met een loopse teef. Kari ontdekt waar ze geplast heeft. Ik moet hem losweken van die plek, maar daarna is hij ook direct weer volledig aanspreekbaar voor lekkers en balletjes. Een enorme meevaller!

Rondje Ronja

Thuis wissel ik Kari voor Ronja en ga met haar ook een rondje doen, iets kleiner dan gisteren. Toch pak ik haar halverwege op om haar even rust te geven, omdat ik de indruk heb dat ze dat heel even nodig heeft. Omdat ze vaak zo omhoog kijkt tijdens het lopen, lijkt het of ze mank loopt. Als ze recht vooruit loopt, blijkt er niets aan de hand.

Inmiddels klik ik ongeveer 4x voor rechtuit kijken en 1x voor naar mij opkijken tijdens het lopen. Maar ja, na de klik komt het lekkers, en dan kijk je toch omhoog en wordt dat ook nog eens beloond door het lekkers... Dus dat omhoog kijken zal ik niet heel gauw verliezen.

De reden dat ik liever heb dat ze vooruit kijkt tijdens het wandelen, is dat ze daardoor scheef gaat lopen, niet natuurlijk, en dat wil ik eigenlijk nog niet bij zo'n jonge pup (later wel). De reden dat ik toch klik voor kijken, is omdat het zo enorm vertederend en, eerlijk gezegd, egostrelend is, zo'n aanbiddende blik.

Ontbijt: geitenribjes

Voor ontbijt durven we ze eindelijk geitenribjes te geven. Daar zijn Ronja en Joschka een kwartier mee zoet. Vooral Ronja, omdat zij weliswaar de kleinste ribjes heeft gekregen, maar die zijn ook het hardst. Kari probeerde eerst de ribjes in hun geheel zijn keelgat in te schuiven. Door de ribjes in zijn kiezen te schuiven, wist ik hem toch duidelijk te maken dat hier en daar die dingen doorkauwen vast beter werkt. Maar de laatste 5 cm rib heeft hij toch in één keer ingeslikt. Ik hoop dat zijn maagzuur goed zuur is vanmorgen, zodat het goed verteert, anders hebben we Leiden in last. Soms vind ik dat botjes voeren toch nog wel heel eng, al zijn ze rauw en verrassend plooibaar, zoals deze dingen.

We komen er wel achter dat zo'n maaltijd meer iets is voor 's avonds of het weekend. Een heel kwartier de honden met eten begeleiden, daar hebben we normaal gesproken doordeweek geen tijd voor.

Joschka en Ronja spelen

Dan is het tijd voor mijn ontbijt. Zoals ik gisteren bedacht heb, maak ik het klaar om direct mee naar boven te nemen.

Ondertussen zijn alle honden, maar vooral Joschka en Ronja, om beurten met elkaar aan het spelen. Ik hou wel de boel in de gaten om het een klein beetje kalm te houden, met de bottenmaaltijd in mijn achterhoofd.

Als er veel geluid is, loop ik al verbiedend de kamer binnen, om Joschka en Ronja ieder aan één kant van haar rubberen melktuut te zien hangen. Zo'n schetig gezicht!


 

Bench: vorderingen

Wel zie ik Ronja even stiekem tussendoor gaan liggen. Ah, ze is dus toch wel moe, maar wil het zelf nog niet weten. Als ik klaar ben met mijn ontbijt klaarmaken, laat ik haar nog even buiten. En zoals inmiddels een routine begint te worden, lopen we vandaaruit rechtstreeks naar haar bench. Even aarzelt ze, maar dan stapt ze er toch in en wacht op haar lekkertjes. Ik zet de radio even aan, pluk nog even wat dingen van de computer beneden waar ik boven aan verder kan werken, en verdwijn vervolgens naar boven, met mijn ontbijt. Nu, bijna 3 kwartier later, is ze nog steeds stil. Mooi, het ging nu ietsje gehaaster dan eerder en ze lijkt het goed te accepteren. Weer een stapje vooruit.

Bezoek met baby

Vanochtend komt mijn vriendin Danielle op bezoek met haar dochtertje Lisanne, die één dagje jonger is dan Ronja. Als ik de deur voor haar open doe, begint het stel luid te blaffen. Lang leve de konijnenhekjes, we kunnen nu rustig de wandelwagen naar binnen manoeuvreren zonder over allerlei gespuis te struikelen. Dan zorg ik voor enige provisorische stilte door lekkers in de woonkamer uit te strooien, zodat Danielle zich even kan installeren. En daarna is de rust al snel hersteld. Danielle is erg kalm, zodat zelfs Kari snel tot rust komt.

Reactie honden

Aangezien ze thuis een Mechelaar en een Border Collie hebben, trekt Lisanne zich van het geblaf weinig aan. Al schrikt ze wel als Kari soms ineens één blaf geeft. Ronja hangt al snel in een besokt voetje, maar blijkbaar niet hard, want Lisanne vertrekt er niet van. Als Danielle haar handen om de voetjes doet, laat Ronja het ook direct. Verder komen Kari en Joschka ook even kijken wat dat voor kleintje is. Kari is niet echt diep geïnteresseerd. En Joschka's interesse rem ik een beetje, aangezien hij tamelijk lomp kan duwen, al gedraagt hij zich eigenlijk heel voorzichtig. Gezien zijn gedrag met pups, kan het goed zijn dat hij toch aanvoelt dat hij hier een beetje rustig mee moet omgaan. Ook als Lisanne wat geluidjes produceert, kraaien en huilen, kijken de honden even licht geïnteresseerd, waarna ze hun kop weer neerleggen.

Speeltjes!

Danielle heeft voor Ronja (en daarmee automatisch ook voor de anderen) een paar speeltjes meegenomen, een touwballetje (mooi alternatief voor tennisballejtes, minder slecht voor de tanden) en een stoffen/pluchen schildpad met lage piep. De pluche heeft oogjes erop geplakt. Danielle raadt aan ze eraf te halen. Ik kijk het even aan, maar de oogjes zijn het eerste waarop het stel het gemunt heeft met dit ding, dus sloop ik ze er inderdaad zelf even af. Het ding blijft aantrekkelijk, deels door de lage piep die heel makkelijk reageert. Ronja vindt hem erg leuk en gaat gelijk uitdagen. Als het te luidruchtig wordt, leg ik het speeltje toch maar weg voor later.

De honden gedragen zich verder goed. Ze zijn er wel echt bij en komen soms even om aandacht vragen, maar niet opdringerig. Ronja en Kari liggen een hele tijd rustig te bekken en te worstelen. Op een gegeven moment wordt het toch iets te wild, zodat ik even de boel weer wat tot rust moet manen. Ineens kijkt Ronja richting keuken, waarop ik haar direct mee naar het gras neem. En ja hoor, ze moet inderdaad. Ik denk dat als ik haar niet had meegenomen, ze toch weer een ongelukje binnen had gehad: daar moest ze toch de zaak in de gaten houden en kijken of er niet iets spannends ging gebeuren, en bovendien kon ze dan met Kari verder spelen.

Als Danielle vertrokken is, stort het spul diep in slaap. Blijkbaar toch vermoeiend allemaal.

Training: liggen

Met Ronja's lunch ga ik maar weer werken aan het liggen. Eerst zeg ik pas 'liggen' als ze uit zichzelf gaat liggen. Soms ben ik wat laat en... komt ze overeind op mijn 'liggen'. Na wat herhalingen kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze 'liggen' associeert met het geschuifel vòòrdat ze gaat liggen. Geen wonder, als ze dat iedere keer zo doet nadat ik 'liggen' zeg, dan is dat ook precies wat ik haar vertel... Dat krijg je ervan als je veel te vroeg een commando aan een gedrag koppelt.

Op een gegeven moment bedenk ik de volgende strategie: Op heb moment dat ze gaat liggen, zeg ik 'liggen', klik, dan komt ze overeind, en ik lok haar met het lekkers weer in liggende positie.

Maar nu bedenk ik wel dat ik er gewoon een ander commando aan moet koppelen. Tja, ongeduldige trainers...

Iets anders dat ik bedenk, is dat de Level 1-oefening 'af' vanuit zit is. Mij maakt het niet uit vanuit welke positie Ronja het doet. Maar daarmee maak ik het waarschijnlijk alleen maar moeilijker voor haar.


Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Woensdag 15 augustus 2007 - dag 39

Weer 6.15 uur. De buurman is ook op. Het zou me niet verbazen als Ronja van hem wakker wordt. Niet dat hij daar iets aan kan doen, hij moet ook naar zijn werk.

Paul geeft Ronja vanochtend haar rondje. Een paar dagen terug rende ze steeds hard vooruit of stond ze stil – letterlijk hollen of stilstaan. Vandaag loopt ze als een zonnetje met hem mee. Knappe meid!

Bench

Nadat we alle honden hebben uitgelaten, inclusief Ronja, krijgen ze hun eten. Wij maken ons ontbijt klaar (Paul werkt vandaag en morgen thuis). Ik laat Ronja nog een laatste keer in de tuin (ze meent niets te hoeven doen), waarna ze met me meeloopt naar de bench. Ik doe de radio aan, verzamel de speeltjes die rondslingeren en leg die deels in Ronja’s bench, deels hoog weg zodat de anderen Ronja er niet mee de ogen kunnen uitsteken. Vanochtend is het er maar ééntje, ze hebben nog niet zoveel tijd gehad om te spelen. Als Ronja de bench ingaat, geef ik haar lekkers en wil me omdraaien om de kamer uit te gaan. Joschka en Kari vraag ik om even te gaan liggen. Als ik Joschka zo bekijk, is hij nog hoopvol op ontwikkelingen (Eten? Spelen?) en nog niet helemaal klaar om op zijn plek te blijven liggen. Ik waag het erop en doe de kamerdeur dicht. En jawel hoor, de puppendame zit nu al bijna een half uur te piepen en te kwaken, gelukkig met flinke tussenpozen. Ze moet er echt maar even doorheen. Ook al lijkt vooral Joschka de aanstichter: Paul hoort hem piepen.

Na mijn ontbijt ga ik shoppen en laat ik Ronja even aan Paul over. Op het moment dat ik vertrek, worden Kari en Joschka natuurlijk nog onrustiger. En Ronja daarmee ook. Na ongeveer een kwartier komt ze echter eindelijk tot rust. Paul laat haar nog een kwartier in de bench, voor hij haar gaat halen.

Morgen weer – misschien moeten we wel even nadenken hoe we de andere honden rustiger houden.

Training: liggen

Als ik terug kom van mijn uitstapje, geef ik Ronja haar eten en oefen weer het gaan liggen. Het loopt steeds soepeler, ze herhaalt steeds sneller het gaan liggen, waarbij ik op dat moment snel ‘down’ zeg. Af en toe kijk ik of ze op ‘down’ als commando reageert, maar die indruk heb ik niet. Dus direct weer terug naar de veilige strategie.

Training: zen en liggen

’s Avonds is Ronja bijzonder vervelend met de andere honden. Ze blijft met ze klieren, in poten en oren en nekken hangen. Dus besluit ik om haar koppie even lekker moe te maken. Trainen dus! We gaan weer aan de gang met zen.

De eerste twee keer moet ik mijn hand dichtknijpen. De derde keer hoeft het niet, de vierde ook niet. De vijfde keer had ik het wel moeten doen: voor het eerst grijpt ze het lekkers. Om vervolgens de rest van de sessie perfect te doen. Na de 15 lekkertjes die ik had uitgeteld, neem ik er nog een tiental bij. Dit keer om het commando er weer bij te geven. Glad vergeten! Die volgende 10 lekkertjes verdient ze op haar slofjes.

Aansluitend oefen ik weer het gaan liggen met dezelfde strategie als eerder. Zelfde resultaat, ongeveer zelfde snelheid van het herhalen van het gaan liggen.

Schoppen en overhellen

’s Avonds tijdens het uitlaten begint Ronja na het poepen ineens te schoppen. Dat had ik nog niet meegemaakt. Wel zie ik al ongeveer anderhalve week dat ze tijdens het plassen wat overhelt, zodat haar gewicht op één achterpoot komt. De ander komt nog niet van de grond, maar het zou me niet verbazen als deze dame straks gaat merken met plassen, of dat ze in ieder geval een poot op zal tillen.


Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Donderdag 16 augustus 2007 - dag 40

6.00 uur, waarna Ronja weer mee naar bed gaat en binnen de kortste keren heerlijk weer ligt te slapen.

Terwijl ik Kari uitlaat, gaat Paul met Ronja op pad. Ze komen 3 Duitse Herders tegen. Ronja blaft eerst naar ze met enorme een pronk over de rug. Paul hurkt, zodat ze onder hem kan zitten en de honden in haar tempo kan observeren. Hierdoor komt ze tot rust en vat ze de moed om verder te kijken. De reuen vinden Ronja wel leuk, maar zijn erg lomp. De teef moet niets van pups hebben.

Bench

Met de benchtraining hebben we een nieuwe strategie bedacht, waardoor de andere honden waarschijnlijk rustiger zijn als wij “vertrekken” oftewel naar boven gaan. De andere honden horen we inderdaad niet. Maar Ronja piept en keft met tussenpozen sinds ongeveer 5 minuten nadat we haar in de bench hebben gedaan, nu bijna een uur geleden. Ik bespeur geen enkele verbetering ten opzichte van gisteren, waardoor ik me erg zorgen maak om volgende week, als we allebei weer gewoon moeten gaan werken.

Vanochtend kunnen we even niet anders doen dan door de zure appel heenbijten. Maar we hebben heel dringend een strategie nodig waarbij we wel redelijk vlot weg kunnen, en Ronja toch de rust heeft om gewoon te gaan liggen slapen in plaats van zo in de stress te schieten.

Als de dame ergens ruim na tienen een keer zo’n 5 minuten stil is, ga ik naar beneden. Zodra ik binnenkom, begint ze weer te piepen. Ik begroet Joschka en Kari rustig, maar uitgebreid en ga vervolgens achter de computer zitten. Ik had de koptelefoon weer op kunnen zetten tegen het geknerp, maar wil het ook weer niet zoveel extra moeilijk maken. Nu wacht ik op 2 minuten stilte, waarna ik rustig naar de bench ga, waarbij ik wel verwacht dat Ronja blijft zitten. Komt ze overeind, dan sta ik stil. Ik doe het deurtje open waarbij ik met mijn hand aangeef dat ze moet blijven zitten. Dat doet ze. Daar verdient ze wat lekkers mee. En we gaan samen naar buiten waar ze even kan plassen.

Als het even wil lukken, doen we dit vanmiddag weer.

Oervervelend

Tot 12 uur is Ronja vervolgens in een oervervelende bui, waarbij ze de andere honden echt op de huid zit. En maar sneppen met dat bekkie! Zo af en toe haal ik haar bij me, laat ik haar aaiend liggen, wat haar inderdaad ook kalmeert. Voor hooguit 10 minuten, dan begint ze weer.

 

Kari overmatig geïnteresseerd

Als ik op zeker moment van boven naar beneden kom, zie ik Kari heel vrij, zelfs een beetje geilig met haar spelen: oortjes tegelijkertijd omhoog en naar achteren, poten op haar leggen, een beetje op haar hangen. Hij stopt direct als ik dat zeg. Maar eens kijken waar dat in de toekomst naartoe gaat.

Training: liggen

Met Ronja’s middagmaaltje doe ik maar weer eens een training liggen. En het lijkt erop dat ik nu het ‘down’ als commando kan gebruiken. Hoewel Ronja wel eerst even een reminder nodig heeft wat het commando betekent. Maar daarna voert ze het ook op commando uit. Zodra het wat lang duurt voor ze reageert, ga ik weer even terug naar wachten tot zij het doet voordat ik ‘down’ zeg. Maar beslist een vooruitgang. We komen er wel!

Ook met Kari heb ik wel meegemaakt dat vooral het tweede commando moeite kost. Het eerste dat ze leren, meestal ‘zit’, beklijft vaak snel genoeg. Veel andere commando’s – waaronder de zit trouwens – hebben vaak extra geheugensteuntjes vanuit de omgeving. Bijvoorbeeld zitten in de bench. Zitten bij de voordeur. Zitten en (beetje bij beetje) wachten bij de voerbak (wat Ronja nu begint te beheersen). Maar omdat ‘zit’ op zoveel plekken standaard gevraagd wordt, volgt de commando-herkenning ook al snel.

Nog een keer in de bench

’s Middags neem ik haar mee achterop de fiets tijdens mijn rondje met Kari en laat ik haar een deel van de ronde meelopen. Thuisgekomen laat ik haar nog even rondlopen, maar als zij ergens rustig gaat liggen, zet ik haar eerst even in de tuin neer, en dan weer in de bench. Ik ga zelf op de bank ook een tukkie doen. Een uur of wat later word ik wakker en laat haar er, als ik een beetje bij bewustzijn gekomen ben, uit de bench en in de tuin. Paul beweert dat ze één keer gepiept heeft. Niet gehoord.

Lichamelijke ontwikkeling

Het is vaak grappig bij een pup hoe ze zich lichamelijk ontwikkelen. Uiteraard wordt Ronja steeds handiger met haar lijf. Maar zo was ze een paar weken terug wat overbouwd – de achterhand stond hoger dan de voorhand. Nu is dat in heel lichte mate nog wel zo, maar is het al een stuk minder. Afgelopen weekend vond Bonnie haar erg lang geworden. Ik was me er niet zo van bewust, maar toen Bonnie het zei, bedacht ik me dat mij dat eerder die week ook was opgevallen, al dacht ik er op dat moment meer over in de bewoordingen ‘iel lang puppylijf’. En dat trekt vast ook weer bij.

Wat ons nu opvalt, is dat ze meer stuwing krijgt in de achterpoten bij het lopen. Ze duwt zich echt meer af en gaat daarbij ook meer ‘veren’. Tegelijkertijd heeft ze zeker vandaag een soort springdag: ze springt naar van alles op: Joschka’s kussen dat ik uitschud in de tuin (met dat bontje natuurlijk ook wel heel erg leuk). Een speeltje dat ik, rechtopstaand, in mijn hand hou. Naar een beloning na de klik (en die krijg ze echt pas als ze 4 voetjes op de grond heeft èn het zachtjes aanpakt). Het lijkt me een teken dat ze momenteel meer kracht in haar achterhand ontwikkelt.

 

Het vorige deel van Ronja's dagboek gaat over haar leventje in haar 13e levensweek.
En nu verder met Ronja's 15e week.

Video:
Ronja en Åsa spelen tijdens bezoek

Voor MS Explorer moet je misschien de 'geblokkeerde inhoud toestaan'.
Op de YouTube-site van Doghouse Rock vind je meer filmpjes
van Ronja, maar ook over dogdance:
www.youtube.com/user/DoghouseRock


Foto's van Ronja en de anderen tijdens onze activiteiten
in DoghouseRock Foto's


Overzicht Ronja's dagboek
0-1 maanden




2 maanden
3 maanden
4 maanden
5 maanden
6 maanden
7 maanden
8 maanden
9 maanden
10 maanden
11 maanden
12 maanden
(V) = video     *** = Geen bericht

 



Naar boven

Copyright © 2002-2013, Sandra Hurkmans.
Niets op deze pagina mag op enige wijze worden overgenomen of vermenigvuldigd zonder toestemming van de auteur.
Printen voor eigen gebruik is wèl toegestaan. En een link naar onze website stellen wij natuurlijk op prijs!