|
|
Ronja's dagboek - 16 weken oud (week 8 bij ons)
Vorige week | Overzicht dagboek | Volgende week
Vrijdag 24 augustus 2007 - dag 48Joepie, vanochtend wek ik Ronja in plaats van andersom! Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Zaterdag 25 augustus 2007 - dag 496.20 uur. Omdat het weekend is, heb ik mijn wekker uitgezet. Na nog even blijven liggen, laat ik Kari alleen uit. Lekker uitgebreid trainen en achter balletjes aan laten rennen - dat is voor ons doen alweer erg lang geleden. Een aantal Level-testsTijdens mijn ommetje met Ronja probeer ik wat Level-oefeningen te testen. Ik probeer het liggen 'koud', dus zonder dat ik het eerder die dag al eens geoefend heb: de eerste paar keer kijkt Ronja me een beetje blanco aan als ik 'down' zeg. Ze reageert uiteraard wel op mijn lokgebaar (lege hand), maar dat is niet voldoende voor de level-1 test. Dit moet ik duidelijk nog wat vaker oefenen. Voor de zit-test is ze al de nodige keren geslaagd, al helpen daar omgevings'cues' wel èn het feit dat ze makkelijk gaat zitten. Ook de zen-oefening test ik: de eerste keer probeert ze toch weer het brokje op mijn vlakke hand te grijpen. Daarna draait ze weer keurig haar hoofd af: oh ja! Maar ook hiermee haalt ze de zen-test niet voor dit niveau. Het doen van de tests tijdens het wandelen is misschien ook wat veel van het goede. Hoewel er geen duidelijke afleidingen zijn, is Ronja toch wel steeds om zich heen aan het scannen of er niet iets interessants gebeurt. Waarschijnlijk zou ik met kaas al meer kans op succes hebben. Uitje: dorpNa ons ontbijt gaan Paul en ik naar het dorp. We nemen Ronja maar mee: ook haar socialisatie moeten we natuurlijk bijhouden. In het dorp vindt men haar nog steeds erg schattig, al krijgen we duidelijk al minder reacties dan de eerste paar weken. Maar nog steeds krijgt ze haar portie aandacht, vooral als ik haar in winkels op de arm heb. En ze is er nog steeds allemaal erg makkelijk in. In mijn armen probeert ze zelfs op haar zij te gaan liggen om in slaap te kunnen vallen. Bij de dierenzaak krijgt ze haar nu bijna standaardkoekje bij de kassa. We hoefden er niets te kopen, maar Paul koopt toch een speeltje voor haar. En vooruit, ik heb een dunne leren politielijn voor haar besteld, een zwarte versie van degene die ik voor Kari heb. Die bevalt met goed en is lekker afgerond langs de randen. En ik vind politielijnen prettig omdat je de lengte kunt aanpassen aan wat je nodig hebt, en met Kari hang ik hem ook vaak schuin over mijn schouder als ik mijn handen vrij moet hebben om dingen te doen, terwijl ik Kari toch graag aan de riem hou. Een ander voordeel van Kari's riem zijn de kleine musketonhaken. Heb ik hier al eens eerder gemopperd over de enorme grootte van musketonhaken die ze aan riemen hangen? Voor het tijdperk dat veel mensen met de slipketting werkten, kan ik me nog de noodzaak van grote, stevige haken voorstellen. Maar in deze positieve-trainingstijd moet er toch steeds meer vraag zijn naar kleinere musketonhaken die niet zoveel gewicht aan die hondennekken betekenen? Kari, Ronja & fietsWeer laten Paul en ik de Spetsen samen uit. Dat levert weer de nodige leuke foto's op om op deze pagina te sprenkelen... zodra ik tijd heb om ze te bewerken. Het valt niet altijd mee om de foto's tot stand te brengen. Sommige gaan helemaal spontaan. Maar als je het wat wilt of moet manipuleren... Hoe krijg ik twee spetsenkoppies dezelfde kant op, in een goeie positie ten opzichte van de zon, een beetje levendige expressies, en dan liefst ook nog met actie erbij, zodat het er spontaan uitziet? En dan moet ik ook nog rekening houden met mijn eigen schaduw!
Training: liggenMet Ronja's middagmaaltje doe ik eindelijk weer eens een 'echte' trainingssessie en werk ik weer aan het liggen. Ze pikt het weer op, maar treuzelt me nog wel wat veel. Als ik op zeker moment 'oh, jammer' zeg en me 3 tellen afdraai, gaat ze ineens een heel stuk sneller. Als ik het zo'n 5 kliks later nog eens herhaal omdat ze zich even liet afleiden (in een verder lege kamer apart van alles en iedereen), begint ze zich ineens bijna op de grond te storten. Al eerder heb ik me erover verbaasd dat Ronja deze vorm van communicatie direct koppelt aan haar snelheid van het uitvoeren van de oefening. Dat is wel belangrijk om in de gaten te houden àls je er al voor kiest om dit te gebruiken - als de hond niet begrijpt waarom ze de beloning niet krijgt, begrijpt ze waarschijnlijk de oefening nog niet of begrijpt ze niet welk onderdeel van de oefening het over gaat. Dan moet er eerst nog verder aan de oefening worden gewerkt. Naast sneller liggen, krijg ik deze trainingssessie nog een ander cadeautje. Omdat ze erg moe is van de wandeling met Kari, blijft Ronja af en toe liggen na de klik. Nu kan ik haar dus liggend voeren en met een beetje geluk na het voeren opnieuw klikken voor blijven liggen. Op een gegeven moment kan ik zelfs gaan staan na het voeren voordat ik opnieuw klik voor het blijven liggen. Het is weliswaar geen onderdeel van de Level 1 ligoefening, maar als ik het tegenkom, neem ik zoiets toch wel heel erg graag mee! Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Zondag 26 augustus 2007 - dag 50
6.20 uur. Knappe pup! Kari geef ik weer een flinke ronde. Als ik thuis kom, gaat Paul met Joschka op pad en ik met Ronja. Levels 1 testsDe testeisen zijn terug te vinden in het hoofdstuk van Ronja's 14e levensweek.
Honden ontmoetTijdens de wandeling komen we een Malamute tegen. Die is nieuw in de buurt, ik ken haar niet. Ze is vrij rustig. De eigenaar is maar bang dat ze lomp zal zijn met Ronja. Misschien niet geheel onterecht: ze gaat een keer op haar staart staan. Ronja is hoe dan ook diep, diep onder de indruk van haar en laat de grootste onderdanigheidsplas ooit achter. Maar ze zoekt gewoon de toenadering en als we de Malamute 's middags nog een keer op een afstandje voorbijlopen, gaat Ronja op dat afstandje met grote zwaaien zachtjes zitten kwispelen. Een paar meter verderop komen we met de ochtendwandeling een Boston Terrier tegen. Deze kent Ronja wel. Ook nu weer een onderdanigheidsplasje, maar veel kleiner. Er zit natuurlijk ook niet zoveel meer in haar blaas. Na weer een voorzichtige toenadering, gaan de twee samen spelen en elkaar achterna zitten. Dat gaat erg moeilijk aan de riem en langs een vrij drukke weg. Maar een leuke ontmoeting vindt Ronja het wel, al loopt ze ook weer monter mee als we doorlopen. Dikke neusThuisgekomen krijgen de honden stukken kippenkarkas te eten. Dit krijgen ze buiten. Vanwege de vele botjes, hebben we graag dat ze hun eigen tijd hiervoor nemen en niet opgejaagd worden door hebberige concullega's om ze heen. Joschka is als laatste nog met zijn maaltijd bezig. Ik hou de Spetsen daarom even in de keuken terwijl Paul buiten met Joschka en zijn eten staat.
Ineens valt me op dat Ronja's neus scheef staat. Hoe kan dat nou? Als ik beter kijk, zie ik dat de rechterkant een beetje dikker is. Wat is dit nu? Was dit al langer zo? Ik voel zachtjes, maar het voelt vrij hard. Het is toch geen bot dat verkeerd groeit of zo? We kijken foto's op de computer na. Nergens kunnen we deze scheve neus terugvinden. In de loop van ons ontbijt wordt het ook nog iets dikker. In ieder geval is het dus recent. Maar wat is het dan. Zou ze gestoken zijn? Maar hadden we dat dan niet gemerkt? Tijdens het stoeien met Joschka vanmorgen piepte ze twee keer. Heeft ze toen misschien een pijnlijke knauw of poot op haar neus gehad? We weten het niet. Als het morgen erger is of dinsdag niet minder, gaan we ermee naar de dierenarts. Nu lijkt ze er in ieder geval niet veel last van te hebben.
Bench: moeilijk maar goedIk zet Ronja in de bench. Dat hebben we gisteren niet gedaan, maar het moet wel onderhouden worden. Het tijdstip is niet helemaal gelukkig gekozen. Als ik haar erin heb gedaan, besluit ik mijn droge mix aan te vullen. Dat houdt in: gedroogde pens, gedroogde vlees, gedroogde long, gedroogde lever in kleine stukjes knippen met de tuinschaar. Ronja weet al dat daarbij eigenlijk nooit iets voor de honden afvalt. Maar om nou in de bench te zitten terwijl ik dat spul knip? Toch valt haar reactie mee. Een paar piepjes, een enkel kefje, en dat is het. Als ze al een hele tijd stil is, kijk ik opzij. Ze ligt met haar kop overeind heel rustig naar mij te kijken. Nou, voor zoveel braafs laat ik haar er toch maar weer uit. Ze heeft denk ik een uurtje in de bench gezeten. RustigAls ze uit de bench is, heeft ze natuurlijk wel even belangstelling voor mijn knipperij. Maar als ze merkt dat er echt niets afvalt, gaat ze rustig in de gang liggen. De rest van de ochtend slaapt Ronja. Op zich niets abnormaals, ze heeft toch wel haar belevenissen gehad vanmorgen. Hondjes uitgeweest: Ronja nog erg rustig's Middags laat ik Joschka uit, terwijl ik Ronja achterop de fiets neem. Waarna ik met Ronja een rondje doe en de Malamute tegenkom. Zoals gewoonlijk loopt Ronja weer prachtig mee aan de lijn. Uiteraard zijn er momenten dat ze even iets wil blijven bekijken. Dat mag ze van mij ook meestal. Als ze iets in de bek neemt dat ik liever niet heb, zeg ik 'los'. Meestal laat ze het los (ik tel doorslikken niet als loslaten, Ronja soms wel), waarna een klik en beloon volgt. Als ik thuiskom, gaat Ronja weer rustig liggen. De twee rondjes zijn natuurlijk wel vermoeiend geweest. Maar ze heeft sinds het ontbijt echter nog helemaal niet geklierd. Inmiddels is het bijna half vijf. Toch maar goed in de gaten houden, die kleine. Ik heb de indruk dat ze toch meer last heeft dan ze direct laat merken. Als ze tegen me aan ligt te slapen, kijk ik even in haar bekkie. Ik doe wel eens het gebit tonen bij haar, maar zoveel rust als nu en zo'n goed zicht op haar bovenkaak, dat krijg ik daarbij niet. Is het op dat ene plekje opgezet? Later kijk ik ook even aan de andere kant. Die wat dikkere plek in de bovenkaak ontbreekt daar. Maar behalve dat ze veel slaapt, lijkt ze er geen last van te hebben. Ik heb niet de indruk dat ze koorts heeft. Na hun eten - KVV, dus hoeft Ronja niet te kauwen - wordt ze eindelijk weer wat ondernemender. Of eigenlijk vlak daarvoor al, als ze bij Joschka op zijn stoel springt. Die is er maar matig blij mee, al zit ze niet te klieren. Ook na het eten pottert ze voornamelijk wat rond in de tuin. Eventjes zit ze ook met Joschka te etteren, maar niet lang. Dit doet me toch vermoeden dat hij haar vanochtend een keer echt pijn heeft gedaan. Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Maandag 27 augustus 2007Vandaag wordt Ronja om 6.13 uur wakker. Weer een keurige tijd. Bolle neusIn het halfduister kan ik niet zien hoe het met haar neus staat. Wel zie ik dat het geen groteske vormen heeft aangenomen vannacht. Als ik haar op bed zet, doet Paul na de eerste begroeting toch maar even het licht aan om te kunnen kijken. Het valt mee. Het is niet groter geworden. Heel misschien zelfs een beetje kleiner. In ieder geval kauwt ze haar kauwbotjes ook op die kant, wat me een goed teken lijkt. Ook is ze vandaag wat levendiger dan gisteren, speelser, uitdagender. Misschien was Kari's afwezigheid er meer de oorzaak van dat ze gisteren zo rustig was, eerder dan dat ze pijn had. Gisteravond hebben we nog foto's bekeken die Paul gisterochtend genomen had van het spel tussen Joschka en Ronja. Daarop was duidelijk te zien dat ze op dat moment al een dikke neus had. SpetsenduoHet Spetsenduo is vanochtend met het uitlaten aan de riem wat minder 'in synch'. Vooral omdat Ronja vanochtend de neiging heeft om voor ons uit te rennen. Ze komt direct braaf terug als ik stilsta en haar terughaal, maar binnen een paar meter rent ze weer voor ons uit. De riem korter houden en eerder reageren werkt uiteindelijk goed... tot ze Joschka horen blaffen naar Kalua, een erg leuk overbuurhondje. Dan begint het allemaal weer van voren af aan, en ook Kari wil graag snel naar zijn maatje. Tja, helaas, het gaat toch echt op mijn tempo. Dat houdt wel in dat we er een stuk langer over doen dan anders. Training: kinOK, kin in mijn hand leggen is volgens mij geen onderdeel van de Levels. Maar ik heb er met Kari erg veel profijt van gehad. Bij het gebit tonen, bij het staan en betasten, en bij het rust inbrengen als pup en jonge hond. Nu ik Ronja's bekkie graag goed wil kunnen bekijken, lijkt me dit een heel erg goeie om eens mee te beginnen. Ik wil niet altijd moeten wachten tot ze in slaap is gevallen, voordat ik echt grondig in haar bekkie kan kijken. Dit moeten we dus gewoon rustig gaan opbouwen, stapje voor stapje. Vandaag heeft ze aan het einde van de sessie al door dan haar kin in mijn hand moet. Ze legt hem echter nog vaak tegen mijn vingers of pols aan. Ook legt ze vaak alleen het puntje van haar kin in mijn hand. Ik wil echt een volle kin en wel zo dat ik echt het gewicht voel. We hebben hier dus nog wat om aan te werken. Overigens doet Ronja niet echt moeilijk over haar gebit. Maar grondig bekijken, dat is toch nog een stap te ver. CursusVanmiddag word ik gebeld door een hondenschool waar ik me op heb gegeven met Ronja. Er is plek voor ons! Omdat we de methode niet kennen - geen clicker, wel zeer positief - worden we bij de beginners ingedeeld. Ik merk wel wat dat inhoudt. Mogelijk is het een voordeel. Als de groep iets langzamer gaat, kan ik makkelijker thuis alles met de clicker aanleren. In ieder geval beginnen we maandag over 2 weken. AfzetlintAls ik Ronja vanavond uitlaat, staat ze voor de flat ineens stokstijf stil, waarna ze begint te blaffen en te weg te springen. Ik kijk waarnaar ze blaft: een afzetlint dat los is geraakt en in de wind fladdert. Ik probeer er eerst met haar naartoe te lopen, maar ze blijft achter. Dan ren ik erheen en ga ik ermee spelen, lekker aan trekken en mee schudden, terwijl ik Ronja aankijk en uitnodigend door mijn knieën zak. Als ik hurk, komt ze toch ineens naar me toe. Van onder mij vandaan onderzoekt ze 2 tellen het lint, waarna ze het aanvalt, erin gaat hangen en sjorren. Als ik haar 'los' vraag, doet ze dat onmiddellijk, waarna ze natuurlijk lekkers krijgt. OK, ook opgelost. Nu is het lint ineens leuk in plaats van eng. Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Dinsdag 28 augustus 2007Weer wek ik Ronja. Mooi zo. Met het uitlaten ga ik weer met Kari en Ronja samen. Nog steeds hebben ze moeite om op de stoep te blijven als ik ernaast loop: dat gras is zo nat, baas! 't Zal wel, toch doen ze het maar, het is daar het veiligst. Knappe KariEen eindje verderop laat ik Kari los. Dan komt er een vrouw op de fiets met een hond ernaast langs. Kari wil ernaartoe. Ik roep hem. Wil hij komen, dan moet hij evenwijdig aan die hond lopen. Niet de meest gelukkige situatie. Maar... hij doet het, terwijl hij die hond negeert! Wat knap! Ik prijs hem luid met een "geweldig!" De vrouw op de fiets gaat zelfs even stilstaan om dat volmondig te beamen. Ik was al zo trots op Kari, maar dit is wel een heel leuke extra! BenchVoor de benchtraining haalt Paul Ronja na 2 uurtjes al uit de bench. Buiten spelen kinderen luidruchtig en Ronja begon erg onrustig te worden. Daarom zet ik haar vanmiddag nog maar even weer erin. Toch een beetje die routine en gewoonte erin houden. Wandelingen uitrekkenMet de middagwandelingen beginnen we een beetje de afstand te rekken. Ronja staat ook veel steviger op haar pootjes dan een maand geleden. Dus van ongeveer een kwartier gaan we nu richting ongeveer 20 minuten. Al meet ik het niet zozeer in tijd, maar in afstand.
BultneusRonja's bolle neus is niet meer zo bol, er zit nu gewoon een bult op. De zachte zwelling is weg en ook het harde gedeelte daarvan slinkt. We denken steeds meer dat ze flinke por van Joschka moet hebben gehad. De afspraak bij de dierenarts, die we gisteren hadden gemaakt, hebben we maar afgezegd. Als het niet nodig is, liever geen gepeur in haar bek, waar ze toch niet zo makkelijk in is omdat ik er totaal nog niet aan heb gewerkt. Wel is het een goeie herinnering om hier een start mee te maken - wat ik gisteren natuurlijk al heb gedaan. Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Woensdag 29 augustus 2007Vanochtend is het 5.50 uur... Het scheelt maar 10 minuten, maar kreun. Bench: weer de goede kant opNadat Paul me naar de bus heeft gebracht (luxe!), zet hij Ronja weer 3 uur in de bench. Geen kik komt er uit het kleine ding. Na een paar mindere sessies is dit ook mooi geweest. Bovendien zijn ze buiten weer met luidruchtige zaken bezig. Spetsengespuis
Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Donderdag 30 augustus 20075.25 uur. Ik kwak gelijk de babyfoon uit, maar kom tot 6 uur hooguit tot wat gedommel. Vandaag moet ik de hele dag werken, waarna we een etentje hebben met de afdeling. De verslaglegging geef ik dan ook even aan Paul uit handen: Vanochtend Kwerk maar niet in de kooi gezet, want er komt vanochtend een levering voor het zolderraam. Dus haar maar meegenomen naar boven en gewacht tot de levering is gekomen. 's Middagshet gewoon het normale patroon gevolgd: eerst de spetsen naar de polder en daarna het Stip een lekker romdje. Kari en Ronja heen het goed naar hun zin en zoeven door het kreupelhout. We zijn geen andere honden meer tegenkomen.
Het vorige deel van Ronja's dagboek gaat over haar leventje in haar 15e levensweek.
Foto's van Ronja en de anderen tijdens onze activiteiten
|