Over ons

Welkom > Over ons > Ronja > Ronja's dagboek > 4 maanden > 19 weken oud
Welkom





Ronja's dagboek - 19 weken oud (week 11 bij ons)

 

Vorige week | Overzicht dagboek | Volgende week

 

Naar boven Naar beneden Vrijdag 14 september 2007

Gewicht

Eerder deze week heb ik Ronja maar weer eens gewogen. Eerst ben ik met haar in mijn armen op de weegschaal gaan staan, en daarna zonder. De berekening leverde 7 kg verschil op.

Toch weer nachtelijk gepiep

Na een paar goeie ochtenden, waarbij Ronja of na, of iets voor 6 uur begon te piepen, gaat het vannacht een beetje minder. Ze begint om 3 uur te piepen en soms te keffen omdat ze mij naar het toilet hoort gaan. En ze houdt dit met, gelukkig flinke, tussenpozen vol tot 6 uur. Vlak na zessen is ze even wat langer stil, zodat ik naar beneden kan zonder een enorm kwaakconcert te belonen. Hopelijk steekt ze hiervan weer even op dat 's nachts zeuren niets oplevert. Tot nu toe hebben de jodelbuien waarop we niet hebben gereageerd, steeds een leereffect gehad.

Ochtendprogramma voor later

Als ik haar straks buiten de bench durf te laten overdag, wil ik wel op een ander regime overgaan: 's morgens haar niet meer eerst laten plassen enz, maar gewoon met mijn eigen zaken aan de gang gaan en haar pas uitlaten als de anderen ook aan de beurt zijn. Als ik dat nu zou doen, vind ik dat ze eigenlijk op bepaalde dagen domweg te lang in de bench zit. Die onderbreking 's morgens vind ik daarom gewoon nodig voor haar.

Ochtendwandeling met duo

De ochtendwandeling met de twee Spetsen gaat weer erg goed. Alleen als we de Malamute-teef tegenkomen en tegelijkertijd aan de overkant een rivaal van Kari loopt en een eind achter ons ook nog eens Paul en Joschka aankomen, wordt het Kari even teveel en moet hij heftig blaffen. Ieder apart kan hij bij dergelijke ontmoetingen zijn kalmte nog wel bewaren, al roept het duidelijk spanning op. Maar alles bij elkaar is het net teveel. Nou ja, een andere keer beter.

Middagwandeling met Paul en Kari

's Middags gaan Paul en ik met Ronja en Kari op pad. Dat levert weer wat leuke foto's op. Als Ronja op een meter of 50 een bekend groepje Springer Spaniels ziet, rent ze er enthousiast heen. Daar aangekomen doet ze heel onderdanig, maar blijkbaar vindt ze ze toch erg leuk. Een Beagle die er even later ook bijkomt, is blijkbaar ook het nodige respect waardig.

Etterpup

En voor de rest is ze haar etterige zelf als ze met Kari oprent en hem in nek of flanken bijt. Kari countert met heup- en schouderzwaaien en af en toe een waarschuwende grauw. Het maakt niet echt veel indruk. Als hij een dikke tak vindt om mee te slepen, is zijn gegrom en gegrauw niet van de lucht. Ook dat maakt op Ronja weinig indruk. Ze weet heel goed dat hij behoorlijk getergd moet zijn om ècht actie te ondernemen. En dan is Kari meestal ook veel minder luidruchtig. Veel geschreeuw, weinig wol.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zaterdag 15 september 2007

Blèwekker

Om 6.00 uur gaat mijn wekkerradio ineens erg luidruchtig af. De mechanische volumeknop is inmiddels zo versleten dat hij soms spontaan op een andere volumeinstelling gaat staan. Blijkbaar heeft Ronja het twee verdiepingen lager gehoord, want net als ik denk dat ik nog heel even kan blijven liggen, geeft ze een knerpje. OK, OK, de nacht heeft ze zich in ieder geval totaal koest gehouden.

Ochtendwandeling & oefeningetjes

Voor de ochtendwandeling laat ik Ronja alleen uit. Ik wil dringend weer eens dogdance met Kari wil trainen. Maar het geeft mij ook de kans om met Ronja losse oefeningetjes te doen.

Zit, eens kijken of ze het op een klein afstandje wil doen. Met mijn arm uitgestrekt, lukt het wel - op armlengte dus. Maar het is alvast prima een beginnetje.

Ik vraag de down, plof! Dit liet ze laatst al eens zien. En ik geniet er met volle teugen van. Ik vraag de down een paar keer achter elkaar, waarbij ik steeds weer een tel langer wacht voordat ik klik. Geen probleem hoor baas! Terwijl ze eerder nog wel eens de neiging had om bijna net zo snel overeind te springen als dat ze was gaan liggen.

Als ik weer een zit vraag, krijg ik een aarzelend liggen. Als ik mijn zit herhaal met een klein handgebaar, gaat ze vanuit de liggende positie zitten. Wat een geweldige pup!

Verder nog wat brengspelletjes gedaan. Speeltje weggooien. Eerder wilde ik heel hebberig dat ze hem in mijn hand bracht. Dat lukte vaak niet. Nu brengt ze hem keurig bij mijn hand, erin leggen is ook qua coördinatie domweg teveel gevraagd. Waarom duurt het soms zo langvoor zo'n simpel inzicht bij mij doordringt? Soms verliest ze het speeltje onderweg (coördinatie), waarna automatisch een klein zoekspelletje volgt.

Stiekem gooi ik er even later nog wat sta-oefeningetjes tussendoor. Ook dit moet op peil blijven.

Kortom, een leuke wandeling met veel kleine oefeningetjes. Leuk voor het onderhoud en het generaliseren. Thuis kan ik gestructureerder aan de slag met het uitbreiden van de duur en het vasthouden van de houding ondanks bewegingen van mij.

Illegaal ontbijt

Sandra is met Kari gaan lopen, dus ik geef Josch en Ronja eten. Op het menu staan kippenekken voor die Stip en runderstrottenhoofd voor de Spetsen. Na wat hakwerk heb ik de porties verdeeld en loop ik naar buiten om de twee monsters te voeren. Kari krijgt als hij weer thuiskomt. Ronja duikt met haar normale goesting haar bakje in en ik geef Jos zijn nekjes zoals altijd met de hand zodat ie beter kauwt. En natuurlijk, wat gebeurt er? Die Stip laat een nekje vallen, dat onmiddellijk wordt opgeslokt door die mini-Spets, die vervolgens al kauwend de tuin in verdwijnt, luidruchtig achtervolgt door mij. Helaas. Ik heb last van mijn rug, dus kan niet zo gauw bukken. Gevolg: een kippenek illegaal opgeslokt door de pup. Maar mijn wraak is zoet. Ik ben eerder bij haar bakje (waar een enorm siepig kijkende Stip het verlies van zijn kippenek staat te verwerken) en haal er een stukje strot uit. De rest mag ze in rust verder opeten. Schurkpup...

Rondrausjen in Nijmegen

Later op de ochtend gaan we op pad naar mijn ouders. Onderweg ligt het hele stel rustig te slapen op de achterbank. Ronja ligt nog steeds in het midden, half op de middenconsole. Aangekomen in Nijmegen, begint bij het uitladen het hele stel te blaffen. Nicky, mijn moeders hond, rent naar binnen bij het horen van de commotie. Maar hij is ook al snel genoeg weer buiten om te zien wat er allemaal aan de hand is. Oud als hij is, weet hij handig de ergste drukte te omzeilen door een ommetje in zijn tuin te maken.
Kort na aankomst rausjen Kari en Ronja over het gras, genietend van de ruimte. Maar al snel kalmeren ze ook alweer. Ronja ploft in de schaduw op het gras, maar ze blijft scherp opletten. Gebeuren er ergens dingen waarmee zij zich kan bemoeien? Iedere paar minuten komt ze weer overeind om ergens te gaan kijken of snuffelen of mee te lopen of... Urenlang wisselt ze het liggen op het gras af met rennen, spelen, Kari of Joschka etteren en bedelen als wij onze lunch gebruiken.

Nicky uitdagen

Ik ga op onze laptop aantekeningen bijwerken. Joschka en Kari settelen zich lekker om mij heen. Ronja niet. Ze begint Nicky uit te dagen. En tot onze verbazing lukt het haar inderdaad om hem uit de tent te lokken. Hij wil wel spelen. Maar Ronja lijkt vooral geïnteresseerd in rennen. Op en neer, heen en weer, vlak voor of achter Nicky langs. En een aantal keer ook gewoon over hem heenspringend, waarbij ze zich één keer zelfs in een soort kaatsbeweging tegen de bank afzette.

Training: hierkomen

Voor haar middagmaaltje oefenen Paul en ik eindelijk weer eens het komspelletje uit de Levels. Deze keer volgens de aanwijzingen van Sue Ailsby. De eerste roept Ronja (nog niet met het commando, maar met geluidjes of puppypuppy of wat dan ook), ze komt, klik/voeren. De eerste gaat recht overeind staan en kijkt omhoog. Dan gaat de tweede Ronja roepen, zodra ze daar is weer klik/beloon. En weer overeind gaan staan en omhoog kijken. Waarop de eerste Ronja weer kan roepen.

Het gezochte moment is eigenlijk als Ronja uit zichzelf al naar de ander toe wil rennen, voordat die haar geroepen heeft. Als ze dat geregeld doet, ben je klaar om het commando toe te voegen.

En als Ronja dit uit zichzelf doet bij de eerste keer op een dag dat je deze oefening doet, dan is ze geslaagd. Ronja deed het later in de sessie prima. Maar om echt aan de voorwaarden te voldoen, moeten wij nog even verder trainen...

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zondag 16 september 2007

Relaxt wakker worden

6.30 uur en nog geen pup gehoord. De verleiding is groot om nog te blijven uitstellen. Maar ik wil Ronja een keertje voor zijn. Dus haal ik haar toch maar uit de bench en neem ik haar na het uitknijprondje in de tuin mee naar bed. Geen probleem, we kunnen nog een uur uitslapen. Niet dat Ronja al aandringt, maar wij willen opstaan.

Rustig rondje

Ik neem de Spetsen weer samen mee, Ronja in de rugzak. Het rondje Balij houd ik voor haar aardig beperkt. Ze speelt wel wat met Kari, maar loopt ook hele stukken gewoon achter hem aan mee. Duidelijk moe dus, hoewel haar bewegingen verder goed zijn: ik kan geen stijfheid of extra zwabberigheid ontdekken. Wat niet wil zeggen dat ze geen spierpijn heeft, maar dan is het niet heftig.

Na het ontbijt update ik de website en bewerk ik de nieuwe foto's en zet ze online. De honden liggen er rustig bij.

Slordige training

Ronja's middagmaaltje neem ik mee tijdens de wandeling en gebruik ik voor wat training. Wat zitten, liggen, staan, meelopen met aandacht. Het liggen en wachten verpruts ik zelf behoorlijk door zo snel te gaan dat Ronja gaat twijfelen of ze het wel goed doet. Volgende keer veel rustiger aan, op één niveau blijven tot het er goed in zit en dan pas verder. Neemt niet weg dat Ronja het jammer vindt als de training voorbij is.

Borstelbeurtje

Na het eten van de honden wil ik Kari even borstelen. Paul deelt op hetzelfde moment kauwstaafjes uit. Ik pik de twee voor de Spetsen in. Ik pak Ronja als eerste, waarbij ik haar voor het eerst met de pennenborstel even kort onder handen neem. Ze blijft, met enig gewiebel omdat ze de staafjes in de smiezen wil blijven houden, keurig staan. En krijgt dus na een paar streken haar kauwstaafje.

Kari wil ik even wat beter onder handen nemen. Hij is niet echt in de rui, maar er zitten wel wat losse haren op zijn verder prachtig glanzende vacht.

Ronja in de vijver

Terwijl ik nog met Kari bezig ben, hoor ik ineens een plons en allerlei watergekletter. Ik kijk op en zie een pup heel haastig de vijver uittuimelen. Het verbaast me dat het nog niet eerder gebeurd is, vooral omdat de randen weer een beetje overgroeid zijn. Jammer genoeg was Paul net naar binnengelopen met de camera.

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Maandag 17 september 2007

Wakker worden

Vanochtend wordt ik door de wekker gewekt. Ik blijft zelfs nog twee minuutjes liggen. Als ik naar beneden ga, hoor ik Kari van de stoel afspringen. Dan begint Ronja pas te piepen. Die heeft dus doorgeslapen. Mooi!

Ochtendwandeling

Ik ga weer met de twee Spetsen op pad. Net als ik wil oversteken met het duo, loopt de Malamute aan de overkant. Ik besluit even te wachten - die enorme grote poten laat die grote pooldame soms wat erg lomp op Ronja neerdalen. Ik geef het tweetal voor ieder beetje aandacht een voertje. En op deze afstand weet Ronja inderdaad ook vele tellen achter elkaar haar aandacht bij mij te houden. Knappe meid!

Een eind verderop tijdens de wandeling komen we de 9 jaar oude superfitte Labradorreu tegen. Kari vindt hem nog wat twijfelachtig, maar lekkers helpt hem wel goed door de situatie heen. Voor Ronja is de afstand te klein: ze heeft alleen aandacht voor de grote zwarte.

Bench

Na hun ontbijt laat ik Ronja nog even in de tuin. Dat heeft weinig nut, ze heeft met die Labrador waarschijnlijk alles eruit laten lopen. Dat kon ik alleen niet zien omdat het regent. Aansluitend laat ik haar in de bench. Kari staat haar in de weg, maar ze rent gewoon om hem heen. Erin gaan vindt ze in ieder geval prima. Daar verdient ze dan ook steeds wat mee. Alles is stil als we vertrekken.

Als we thuiskomen, begint Ronja te kwierpen als we bij de voordeur staan. Heeft ze ons gehoord, terwijl we behoorlijk zachtjes lopen? Of heeft ze de hele ochtend op alles wat ze buiten hoorde gereageerd? In ieder geval is ze weer totaal ongecontroleerd als ik haar de bench uit laat. Het duurt bijna vijf minuten voordat ze er eindelijk aan denkt om te gaan plassen.

Middagwandeling

De middagwandeling laat ik haar weer samen met Kari uit. Onderweg komen we een rooie Spaniel tegen. Die vindt die twee Spetsen wat opdringerig, zodat hij graag met zijn baasje meeloopt. Het rondje maakt Ronja af in de rugzak, waar ze weer enthousiast als altijd in rent. Een groot deel van de wandel naar huis, voel ik dat ze ligt in de rugzak. Volgens mij is ze nog steeds een beetje moe van zaterdag.

Dorp

Als ik ook Joschka heb uitgelaten, moet ik naar het dorp voor wat boodschapjes. Ik neem Ronja mee achterin de Fiesta. Met dit miezerige weer zie ik fietsen niet zo zitten. Ik doe Ronja haar tuig om. Ik heb nog geen echte bevestigingsmogelijkheden voor Ronja, dus knoop ik een leren riem heel kort aan een van de gordels van de achterbank. Hieraan zet ik Ronja's tuig vast. Op de heenweg piept Ronja een beetje en staat ze op zeker moment tegen de zijkant op om naar buiten te kijken. Ik zeg "eheh!" en ze zakt braaf omlaag. Voor de rest is ze heel rustig.

Reacties

In het dorp moet ik haar veel dragen, omdat ze in de passage waar ik moet zijn, eigenlijk helemaal niet mag komen. Daar doet ze niet moeilijk over, maar ze wordt wel wat zwaar. En ze is zo ontspannen, dat ze bijna uit mijn armen glijdt. Op een gegeven moment probeert ze gewoon op haar rug te liggen!

Bij de kassa's zet ik haar even neer om af te kunnen rekenen. Bij de slijter krijg ik een lang gezicht. Bij de drogist is het meisje achter de kassa vertederd - eerder al kreeg ik hier eigenlijk steeds prettige reacties.

Dierenzaak

Ze weet wel heel precies waar ze haar charmes echt moet aanwenden: bij de dierenzaak kijkt ze mij bij de kassa verlangend aan. Weet ze nog dat ze hier vorige keren wat kreeg? Of heeft ze geleerd van de slijter en de drogist, waar ik haar bij de kassa al een lekkertje heb gegeven? Hoe dan ook krijgt ze weer iets lekkers. Van mij èn van de man van de dierenzaak, want die lijkt haar toch wel leuk te vinden.

Op de terugweg gaat Ronja in de auto gewoon liggen. Voor een volgende keer misschien een dik kussen op de achterbank leggen, zodat ze wat steviger kan liggen.

Ongelukje

Als ik na thuiskomst de spullen opgeruimd heb, laat ik Ronja naar buiten om haar te laten plassen. Ze hoeft niet. Hoezo niet? Ze heeft het onderweg niet gedaan. En ook niet toen ik haar op het pleintje voor ons huis zelfstandig naar de deur liet lopen. Dan zie ik een vochtige plek op de deurmat voor de achterdeur. Daar had ze gisteravond een plas gedaan - onze fout, de deur was dicht en we hadden haar niet op tijd naar buiten gelaten. Maar de plek lijkt me verdacht nat. En er komt toch wel erg veel vanaf als ik een prop WC-papier erop leg en met mijn voet aandruk. Verdorie!!! Ik pak een krant, maak er een rol van en mep mezelf ermee om de oren. Nee, natuurlijk niet, maar dom was het wel - van mij!

Als ik de hondjes 's avonds hun eten geef, merk ik dat ik totaal vergeten ben Ronja haar middagmaaltje te geven. Nou ja, vanavond krijgt ze tijdens de puppycursus wel weer genoeg. Ik geef haar haar volle avondportie.

Puppycursus

Ondanks de file zijn we ruim op tijd voor de puppycursus. Onze instructrice Astrid is ziek. Uschi, met wie ik een paar weken geleden ben gaan wandelen met Ronja en haar Sealyhams, valt in. Uschi is heel precies in wat ze wil zien bij een oefening, waarbij ze de basis heel belangrijk vindt: honden die rustig het koekje volgen, het lekkers pas geven als de hond rustig aan je hand zit (niet als hij knaagt), het lekkers bij de oogcontactoefening zo geven dat de hond het oogcontact niet hoeft te verbreken (van boven dus), enz. Een stevige basis leggen, waar je vervolgens goed op kunt bouwen. Ik kan het wel waarderen. Het leidt tot secuur trainen.

Staan

Met die basislokvaardigheden heb ik vanavond een mooi resultaat: vanuit zit naar staan, waarbij Ronja eerst één klein stapje vooruit doet, waarna ze haar achterpoten prachtig achteruit zet. Dit doet ze maar liefst drie keer achter elkaar. Tot nu toe liet Ronja bij het gaan staan een warrige hoeveelheid pasjes zien. Het maakte mij niet uit, het ging mij er op dat moment om dat ze de positie ' staan' ging begrijpen. Het werkte ook. Ze kwam steeds makkelijker tot het eindresultaat 'staan'. En nu heeft ze vanavond dus deze doorbraak. Nu heeft Ronja het GAAN staan ontdekt. SUPER!

Nu maar afwachten of ze het volgende keer weer zo mooi laat zien.

Rust en aandacht

Wat ik ook zo geweldig vind met Ronja, is dat ze zo'n uur lang rustig kan blijven, terwijl ik alleen maar op een krukje zit en haar heel af en toe beloon voor het uitvoeren van een oefening. Zowel Kari als Joschka zouden hier enorm veel moeite mee hebben. Kari nu nog. Joschka zou zich er misschien bij neerleggen, mits hij de nodige comfort had (zachte, warme zit- of ligplek).

Goed, Ronja zit incidenteel wel te flirten met een buurhond. Het lukt haar niet om er meer van te maken omdat dat verdr&^%*de riempje zo kort gehouden wordt. Maar een groot deel van de tijd is dat korte stukje riem slap. En heeft ze aandacht voor mij. En àls ze al afgeleid is, is ze met het noemen van haar naam al helemaal terug met haar aandacht. Wat een zalige pup!

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Dinsdag 18 september 2007

Wekker zwijgt

6.30 uur gaat Pauls wekker af. Dat ding van mij is echt zwaar aan vervanging toe. En Ronja is braaf blijven doorslapen. Kari komt ook pas van de stoel af als ik de deur van de woonkamer open.

Bench

Na hun ontbijt gaat Ronja vrolijk als altijd de bench in. Maar als we 's middags aan komen lopen, zit ze wel al te kwerpen. Met de radio die binnen aanstaat en de vrachtwagens die buiten luidruchtig staan te draaien, kan ik me niet voorstellen dat ze ons gehoord heeft...

Ik wek veeel beter dan die wekker!!!

Berner Sennen

Tijdens het rondje Balij samen met Kari komen we Roxy, een Berner Sennenteef uit de buurt, tegen. Ronja rent er vanaf zo'n 50 meter enthousiast op af. 10 meter van Roxy af staat ze stil, kwispelt ze heel wijd en rond, buigt ze, en draait Roxy haar kont toe. Als Roxy dichterbij komt, plast ze vast ook nog onderdanig. Op deze ondergrond kan ik dat niet zien. Wel weet ze Roxy tot spelen te krijgen. Roxy rent met de poten wijd langs Ronja heen. Iets te wijd, ik hoor een piepje. Toch vindt Ronja Roxy nog steeds spannend.

Volle Balij-ronde

Ik laat Ronja voor het eerst een vol rondje lopen. Van gisteravond is ze wel geestelijk moe geworden, maar fysiek niet. Ik heb de indruk dat ze echt even behoefte heeft aan beweging. Ik zie aan het einde van de wandeling ook geen gezwabber of trillende pootjes of iets dergelijks. Ze wordt duidelijk sterker en kan steeds meer aan. Niet voor directe herhaling vatbaar, maar misschien wel een of twee keer in de week.

Comfort-Spets

's Avonds ga ik met Kari trainen op de club, terwijl ik het uur ervoor lesgeef. Paul installeert zich met een pilsje en een deken op de bank achter de buis. Ronja springt als vanzelfsprekend naast hem op de bank en installeert zich achter zijn knieën. Paul kijkt even verbijsterd - dit heeft ze nooit eerder gedaan, hoewel ze wel met enorm gemak Joschka's stoel springt. Dan besluit hij dat hij dat kacheltje daar eigenlijk wel lekker vindt. Mazzelpup!

Met het avondrondje uit zijn er geen bijzonderheden. Behalve dat ze bijna het hele rondje aan een slappe lijn loopt. Ongelooflijk knap dingetje.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do

Naar boven Naar beneden Woensdag 19 september 2007

Normaal wakker worden

Om 6.00 uur gaat de wekker eens normaal af. Ik had hem gisteravond dan ook gecontroleerd. De hondjes worden weer pas wakker als ik beneden kom. Ik hoor Kari's "plof" op het moment dat ik de deur open doe. Blijkbaar is Joschka's stoel voor hem momenteel een favoriet plekje 's nachts.

Joschka's stoel

Die stoel hebben we voor Joschka bewaard toen we ons oude bankstel wegdeden. Joschka heeft tegenwoordig, met die stoel erbij gerekend, drie heerlijke ligplekken, extra aantrekkelijk gemaakt met een serie goedkope fleece-dekens bij de Blokker vandaan. Dat is dè manier gebleken om hem van onze eigen bank af te houden.

Niets bijzonders

Met het uitlaatrondje gebeurt niets bijzonders. Nou ja, het zo mooi samen aan de riem lopen van het Spetsenduo vind ik wel nog steeds iets bijzonders en ik werk er hard aan om het zo te houden. Oh ja, en Kari reageert heel rustig op een moeilijke Labrador die op 5 meter langskomt. Er zijn tijden geweest dat hij voor zijn gevoel met luid geblèr mòest reageren op deze hond. Niet bijzonders? Nee, eigenlijk allerlei bijzonders dus.

Ronja's nieuwe ligplaats

Na het ontbijt drentelt Ronja weer vrolijk naar haar bench. Vanochtend werkt Paul thuis, dus hoeft ze er maar een paar uurtjes in. Nadat Paul haar eruit laat en even heeft laten plassen, besluit hij haar los bij de andere twee te laten. Als hij na een uurtje naar beneden komt om haar te laten plassen ligt ze... juist ja, het was te verwachten! Heerlijk op haar rug op de bank! ONZE bank ja! Tja, gisteravond mocht ik dat toch ook, baas?

Piranha-pup

Aan het eind van de middag is Ronja onuitstaanbaar. Te weinig energie kunnen lozen met de wandeling? Hoe dan ook, Joschka moet het ontgelden. Zonder pardon hangt ze fel in poten, oren en nek. Het duurt even, maar dan is ook voor Joschka de maat helemaal vol en geeft hij haar een forse tik met zijn poot. Bindt Ronja in? Nee, ze komt drie keer zo hard terug! Op dat moment heeft Paul toch maar even ingegrepen.

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Donderdag 20 september 2007

Dubbele wekker

Om 6.00 uur gaat mijn wekker af, op het normale, zachte volume. Een paar tellen later gaat twee verdiepingen lager mijn tweede wekker af.

Ochtendwandeling

Met de wandeling zijn beide Spetsen een beetje dwarrelig. Hele stukken gaat het goed, maar op andere momenten huppelt of Ronja, of Kari naar voren tot het uiteinde van de lijn. En ze huppelen net zo vrolijk weer terug als ik stilsta. Bij het doorlopen blijft vooral Kari dan nog wel eens wat achter hangen. Ook hebben ze allebei de neiging om gras te willen vreten. Normaal heeft Ronja dat alleen, deze keer stort Kari zich er ook op. Gelukkig wordt het bij Kari aan het eind van de wandeling minder. Maar ze blijven allebei aardig dwarrelig.

Middagwandeling

's Middags laat Paul Ronja alleen uit. Hij doet een heel rondje Balij met haar, helemaal vanaf de voordeur en ook helemaal terug naar huis. Zonder Kari erbij loopt Ronja natuurlijk veel meer gestaag door, in plaats van al dat gesprint en geren achter Kari aan. Alleen in het donkerste deel van het bos vliegt ze ineens de bosjes in om even totaal uit haar dak rondjes te gaan rennen. Aan het einde van de wandeling loopt ze nog steeds haar mooie drafje, geen wiebeltje te zien. Knap grietje!

Gloeiende etterbui

Aan het einde van de middag is Ronja bijzonder vervelend. Haar gruwelijke etterbui richt ze vooral op Joschka. Deze accepteert dat niet. Hij slaat met zijn poten naar haar. Als ze straks maar niet weer een dikke neus heeft of zo! Die bui van haar is zo snel nog niet over. Als Paul haar meeneemt als hij mij ophaalt, begroet ze me met een allerliefst gezichtje, waarop ze me in mijn neusvleugel bijt! Mijn blik en een zachte (!) hand over haar neus zijn ruim voldoende om duidelijk te maken dat ze dat maar niet meer moet doen.

Training op parkeerdek

Aansluitend rijdt Paul naar de supermarkt voor een boodschapje. Op het parkeerdak besluit ik even een trainingsrondje te doen met Ronja. Misschien haalt dat wat vervelende kantjes van haar bui. Ik train op de zit en de down, inclusief uitstellen van de klik met wat kleine pasjes van mij. Even een beetje rustig aan na mijn trainingsblunder van eerder deze week.

Dan ga ik weer eens aan de 'kin' oefenen, waarbij Ronja haar kin op mijn hand moet leggen. Of eigenlijk leg ik mijn hand net onder haar kin, waarna zij er een klein beetje gewicht op moet leggen. Dat is de eerste stap. Die heeft ze heel snel door. We hebben hem een tijdje geleden dan ook wel eens geoefend. Dat lesje is blijkbaar goed blijven hangen.

Mannelijke belangstelling

Terwijl ik oefen roept een man 'wat een schatje' vanuit het raam van zijn auto. Hij parkeert hem iets verderop en komt kijken. Hij vindt Ronja erg leuk en Ronja vindt die aandacht ook alleen maar prachtig. Hij kan de bouw niet helemaal plaatsen: grote poten, maar... Het ras kent hij niet. Zijn eigen hond is van een iets ander kaliber: een werkelijk enorme dogachtige van 85 kg!.

Avondtraining

's Avonds gooi ik er nog een traininkje achteraan. Omdat het een prettig hoekje is, ga ik bij de bench zitten. Maar ik moet hem wel dicht doen, want Ronja vliegt er iedere keer in, in de hoop iets te verdienen. Kari gaat naast ons op het kussen liggen: hij weet dat hij daar verzekerd is van lekkers, als beloning dat hij zich niet met Ronja's training bemoeit.

Staan

Met Ronja werk ik eerst aan het staan. Eerst herhaal ik het lokken van maandag. Dat werkt erg goed. Ik koppel er bijna direct het commando aan - als de hond doorheeft wat gelokt wordt, is succes natuurlijk nagenoeg verzekerd. Dan probeer ik het lokken af te bouwen. Ik waag de gok en hou het commando erop. Op twee keer na is het een succesvolle gok.

Kin

Dan oefen ik weer even op de kin. Gaat ook weer super. Zo goed dat ik begin met hand over Ronja's hoofd, dan over haar neus, en uiteindelijk één keer met mijn vingers over haar lippen. Dat vind ik een mooie afsluiting, want de dame vindt het allemaal prachtig.

Eerste keer: targetstok

Ik pak er nu mijn uitschuifbare targetstok bij (na bijna 10 jaar mijn eerste echte, tot nu toe gebruikte ik alleen een beetje geprepareerde bamboestokjes). Ik hou het bolletje aan het uiteinde van de stok recht voor Ronja's neus. Ze negeert het ding totaal. Ik vraag me bijna af of ze denkt dat het de oefening 'negeren' is, maar die lijkt hier toch niet op? Oogcontact misschien? Met haar donkere ogen kan ik doe oefening eigenlijk alleen met erg goed licht doen. Maar uiteindelijk tikt ze het ding, eigenlijk per ongeluk aan. Klik! Met flink wat seconden ertussen tikt ze nog een paar keer het bolletje aan. En dan begint ze het eindelijk door te krijgen. In de loop van het sessietje tikt Ronja duidelijk steeds vaker de stok aan. Ik moet opletten dat ik niet happen in het bolletje klik. Na een paar mooie neustikken, waarbij ze echt haar nek moet uitstrekken, vind ik het welletjes.

 

 

Het vorige deel van Ronja's dagboek gaat over haar leventje in haar 18e levensweek.
En nu verder met haar 20e week.

Foto's van Ronja en de anderen tijdens onze activiteiten
in DoghouseRock Foto's



Overzicht Ronja's dagboek
0-1 maanden




2 maanden
3 maanden
4 maanden
5 maanden
6 maanden
7 maanden
8 maanden
9 maanden
10 maanden
11 maanden
12 maanden
(V) = video     *** = Geen bericht

 



Naar boven

Copyright © 2002-2013, Sandra Hurkmans.
Niets op deze pagina mag op enige wijze worden overgenomen of vermenigvuldigd zonder toestemming van de auteur.
Printen voor eigen gebruik is wèl toegestaan. En een link naar onze website stellen wij natuurlijk op prijs!