Over ons

Welkom > Over ons > Ronja > Ronja's dagboek > 5 maanden > 22 weken oud
Welkom





Ronja's dagboek - 22 weken oud (week 14 bij ons)

 

Vorige week | Overzicht dagboek | Volgende week

 

Naar boven Naar beneden Vrijdag 5 oktober 2007

5 maandjes

Ronja was gisteren 5 maanden! Ik denk er vandaag pas aan.

Wakker worden

5.40 uur. Dat had best wat later gemogen. Ik laat haar tot na zessen zitten.

Ochtendwandeling

Tijdens de ochtendwandelingen gedragen de spetjes zich bijna voorbeeldig! Het is bijna eng zoals ze bijna continu omhoogkijken. Voor mij hoeft dat niet perse zo, maar ik beloon ze er wel voor. Vaak probeer ik echt om vooral te belonen als vooral Ronja rechtuit kijkt. Maar die oplettende oogjes zijn wel heel verleidelijk... Onderweg komen we Luna de Malamute tegen. Op haar brummelhuil moet Kari toch even een kef geven, maar voor de rest is hij al behoorlijk aan Luna's roep gewend. Ronja vindt Luna helemaal geweldig. Misschien omdat ze net geplast had, laat ze deze keer geen natte sporen achter op de stoep.

Graag de bench in

Paul gaat boodschappen doen als hij mij heeft afgezet bij de metro, dus moet Ronja direct na het ontbijt in de bench. En dat doet ze zoals altijd heel vrolijk. Tja, die voertjes hè! Dit is één gewoonte waarvoor ik heel graag blijf belonen.

Onderdanig ongelukje

's Middags als Paul me weer oppikt, gaan we direct naar de doe-het-zelfzaak. Ronja is weer haar charmante zelf en vertedert een van de winkelhulpen. Zelf heeft ze een herplaatsingshond, een grote dogachtige die zwaar vermagerd in beslag is genomen bij iemand die niet meer in staat was om ervoor te zorgen. Even later begint ze te keffen. Hoezo? Nou, net om de hoek staat een Corgi! Ronja raakt helemaal opgewonden. Ik laat haar de Corgi benaderen in de hoop dat ze kalmeert. Even vergeet ik dat ze zo onderdanig kan doen èn dat ze niet recentelijk heeft geplast. Het is maar goed dat we allebei papieren zakdoekjes bij ons hebben. Na het opruimen neem ik madammeke toch maar even mee naar buiten.

Middagwandeling

Met de middagwandeling gaan we met zijn vieren op pad: Paul, ik, Kari en Ronja. Paul neemt weer eens foto's, waaraan hij de rest van de week nauwelijks is toegekomen.

De hele week al neemt Paul Ronja voor de hele ronde mee, dus dat doen we vandaag ook. Gisteren kwamen ze allerlei verschillende honden tegen - kleine zwarte Bonnie, Malamute Luna en spitsachtige Sam - zodat Ronja al flink had rondgesprint. Vandaag loopt ze samen met Kari, wat ook veel geren met zich meebrengt. Aan het eind van de wandeling zie je dan ook aan haar bewegingen dat ze best wel moe is.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zaterdag 6 oktober 2007

Rustig opstaan

Ergens ruim na 6.00 uur sta ik op. 6.30 uur? Ronja keft één of twee keer, maar is daarna ook stil tot ik naar beneden ga.

Ochtendwandeltraining

Met de ochtendwandeling ga ik apart met Ronja op stap. We doen een beetje speltraining, een beetje oefeningen. Ze is wat afgeleid en warrelig. Het zitten gaat moeizaam, daarna het gaan liggen ook niet echt geweldig. Langzaam reagerend, niet helemaal gaan zitten. Het gras is nat. Toch ligt het niet helemaal daaraan. De ene keer doet ze het enthousiast, de andere loopt ze te treuzelen en te snuffelen. Als we naar het betegelde stuk bij de flat verhuizen, haalt ze dit getut ruimschoots in. Op de tegels ligt iets eetbaars. Brood? Kip? Geen idee, het is iets wits. Als ze eraan snuffelt, zeg ik één of twee keer "eheh!", ik beloon haar zodra ze haar neus terugtrekt. En dan kan ze ook gewoon in de buurt daarvan wat oefeningen doen zonder wat het ook is naar binnen te werken. Keurig! Als we doorlopen, liggen de verleidingen nog keurig op hun plek.

Ik loop weer langs het kleine bosje achter de flat. Ronja snuffelt en dolt uit zichzelf. Er liggen al een aantal jaren houtsnippers, zodat de ondergrond lekker veert als je loopt. Blijkbaar vindt Ronja dat ook een leuk gevoel. Aan het uiteinde komen we Marjan tegen met 4 Springer Spaniels. Ze heeft een logeetje bij haar 3 eigen hondjes. Ronja vindt het prachtig en huppelt heen en weer tussen die bruinwitte wiebelstaarten. Ik moet er zelfs even achteraan om haar mee te krijgen. Zodra ze me even in de gaten heeft, roep ik haar en ren ik weg. Ja hoor, daar komt ze snel aangerend!

Lesje traplopen

Halverwege de ochtend besluit ik haar eindelijk te leren traplopen. Ik heb haar al eens op een paar treden laten oefenen. Ook heb ik haar de laatste tijd als ik haar naar boven draag, steeds op een van de laatste treden gezet.

Ik begin onderaan de trap en oefen eerst weer met de onderste drie treden. Klik/beloon voor voorpootjes op de eerste tree. Voor voorpootjes op de tweede (extreme strekstand). Dan voor de neiging om verder omhoog te gaan. Een achterpootje op de onderste tree, met beide achterpoten op de onderste tree, enz. Tot ze met haar achterpootjes op de tweede tree staat en haar voorpootjes op de derde. Dan lok ik haar voorzichtig weer naar beneden, wat ze netjes doet. Echt naar beneden is wat mij betreft iets voor een later stadium.

Dan neem ik haar mee naar bovenaan de trap. Ik zet haar op de op twee na laatste tree. Geen probleem, ze huppelt vrolijk naar boven. Klik/beloon. Dan een tree lager starten, weer geen enkel probleem. Zo werk ik me met steeds één of twee treden lager tot Ronja op eenderde van de trap start en dus tweederde omhoog loopt. Ze doet het wel, maar het gaat ineens moeizamer en ze begint te hijgen. Een beetje stress dus. Bovenaan beloon ik haar weer uitbundig. En klaar. Ik neem haar weer mee naar beneden.

Dat moeten we oefenen!

Een kwartier later hoor ik Paul boven iets uitroepen. Als ik ga kijken, en ja hoor, de minispets heeft zich volgens Paul razendsnel naar boven gewerkt! Mooi zo, ik verwachtte ook al dat ze deze nieuwe vaardigheid graag zou uitproberen. Nadeel is dat ze een tijdje later ook de gladde zoldertrap wil uitproberen. Hmmm, we zetten maar weer even hekjes neer tot ze wat handiger en vaardiger is op de trap.

Middagwandeling

's Middags gaan Paul en ik weer met het spetsenkoppel op pad. Het is werkelijk heerlijk weer, zonnig en in het zonnetje zelfs aangenaam warm. De Spetsen ravotten onderling lekker. Kari vindt ergens halverwege de wandeling een kapotte bal. Hij daagt Ronja ermee uit. Dit lesje heeft ze echter al geleerd. Als ze wat probeert, krijgt ze lik op stuk. Zonder al tezeer aan te dringen huppelt ze met Kari op. Dan schieten ze samen de bosjes in. Ergens maakt Ronja blijkbaar een misrekening. We horen Kari scherp afblaffen en Ronja piept. Niets ernstigs, blijkbaar is ze net even te ver gegaan. Heel kort is ze wat voorzichtiger met klieren, maar al snel gaat ze er weer helemaal voor.

Lekker rennen & ravotten

Op weg naar huis op het grote veld heeft Kari blijkbaar weer zin om te spelen. Ronja heeft de bal veroverd. Kari gaat etteren en uitdagen. Als het kan, pikt hij wel de bal, maar hij laat hem net zo makkelijk weer los en kijkt er dan niet meer naar. Dan volgt een heerlijke achtervolging, met allerlei wendingen en botsingen en buitelingen. Prachtig gezicht!

Maaltijdtraining

Met Ronja's voer doe ik 's middags nog een trainingssessie. Ik herhaal weer de posities. Deze keer gaat het prima. Ik werk eraan dat Ronja dicht links en rechts naast me gaat zitten en liggen. Dat doe ik door bij een paar stoelpoten te oefenen, zodanig dat Ronja tussen mijn voet en een stoelpoot moet gaan zitten of liggen. Een paar keer 'vlucht' ze naar wat meer ruimte (ze past er ruim tussen), maar heel snel heeft ze door waar ze haar maaltje het beste verdient. Ook neem ik geen genoegen met getreuzel. Dan zeg ik 'jammer' en kijk ik even 5 of 10 seconden naar de lucht. Dat levert heel snelle acties op. Knappe puppy weer!

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zondag 7 oktober 2007

Rustige start

Om 6.30 uur gaat mijn wekker af, pluk ik Ronja uit de bench (paar kerpjes) en knijp ik haar in de tuin uit. Vandaag staat in het teken van Västgötaspetsen! Curragh's kennel houdt een reünie in de buurt van Deventer, bij Diepenveen.

Flink schrikken

Ook vanochtend laat ik Ronja weer alleen uit. Op de dijk waar ze lekker los kan, doe ik wat lichte oefeningetjes met haar. Dan komen we Flo tegen, een kruising jachthond. Ronja huppelt er vrolijk op af. Flo moet hier niets van hebben en laat dit uiterst duidelijk merken. Ronja rent kermend weg, Flo erachteraan. Dan blijft Ronja iets zachter kermend stilliggen en kalmeert Flo direct. Met de staart helemaal laag wacht Ronja af wat Flo doet. Ze loopt wat weg. Ik blijft staan praten met de eigenaresse van Flo, die zelf een beetje ontdaan is door de reactie van haar hond. Ronja herstelt zich al wat en zoekt Flo in een heel lage houding op. Dit vindt Flo wel acceptabel. Na een tijdje durft Ronja haar staart weer wat in de krul te brengen terwijl ze wat met Flo al snuffelend oploopt. Ze blijft heel voorzichtig, maar heeft zich duidelijk goed hersteld van de schrik. Mooi, dat wilde ik graag zien en Flo heeft het gelukkig toegestaan.

Toch nog haastig op pad

Als ik met Ronja thuiskom, blijkt het iets later te zijn dan we dachten. Ik moet Kari nog uitlaten en wil hem toch even lekker achter de bal aan laten rennen, zodat hij alvast wat energie kwijt is voor als we straks ter plekke aankomen. Dankzij Paul kunnen we toch nog op tijd op pad. We nemen als aandeel in het eten wat eigengebakken brood mee met diverse soorten smeersels. Ook anderen nemen diverse lekkernijen mee, zodat ook voor de inwendige mens wordt gezorgd.

Voor Ronja en Kari nemen we uiteraard beloningslekkers mee en voor Ronja nog een maaltijd.

Joschka

Joschka blijft thuis. Hij wordt weer uitgelaten door Evelien en zal daarbij niets tekort komen. Uiteraard vindt hij het niet leuk om alleen achter te blijven, maar hij wordt tegenwoordig erg stijf van lange autoritten, zodat we hem echt geen plezier doen door hem mee te nemen.

Spetsenbijeenkomst

Als we aankomen horen we, na een keertje verkeerd gereden te zijn, aan het geblaf dat we goed zitten. Onmiskenbaar Spetsengeblaf! Ik doe de honden eerst aan de riem, maar als er allerlei loslopend spul op ons afstuift - met in principe vrij goede intenties, maar spanningen lopen snel op - besluit ik heel snel om in ieder geval Kari los te laten. En Ronja redt zich wel, dus heb ik bij haar ook al snel de riem losgeknipt.

Spetsenbluf - maar soms...

Het blijft apart met Spetsen: ze maken een hoop lawaai, niet alleen blaffen, maar ook grommen. Maar als het puntje bij paaltje komt, zijn het behoorlijk sociale hondjes. Nu ook. Zo'n 80 tot 90 procent van de aanwezige honden (een stuk of 20) is reu. Er lopen een paar enorme zuigers rond die brommend en met hoge houden op en neer paraderen voor de neus van andere reuen. Sommigen paraderen terug. Sommigen kijken weg. De enige keer dat er een gevecht uitbreekt, is als de eigenaren van twee praatjesmakers hun hond "geruststellend" terughouden. Tja, dan is het niet zo vreemd dat ze in elkaar vliegen. Maar dat is ook weer heel snel over.

Ole lijkt nu iets minder op Kari Nestgenoten Kari

Ik vind het altijd een feest om nestgenootjes van mijn honden te zien. Als eerste Pelle, een broertje van Kari. Hij springt gelijk tegen me op, net als een aantal anderen: "jij hebt koekjes". Dat geven ze al snel op als ik ze niets geef, al heb je altijd wel een hardnekkigerd die een tijdje blijft aandringen... Een tijdje later komt ook Karin met Ole en Balou. Ole is ook een broer van Kari, die het in Duitsland erg goed doet in de behendigheid.

Waar Kari en Ole een paar jaar geleden enorm op elkaar leken op die staart van Kari na - Ole heeft een stompje - is Ole nu veel steviger dan Kari, waar Kari bijna drooggespierd is. Grappig hoe zich dat in de loop der tijd kan ontwikkelen.

 

Knubbe

Nestgenoten Ronja

Als ik Ronja's broertjes Esmar (kennelnaam Glutnir) en Knubbe (kennelnaam Ydalir) zie, kan ik ze in het begin moeilijk onderscheiden van de volwassen honden. Het lijken volwaardige spetsjes, maar wel nog wat aan de kleine kant. Ronja is echt een stuk kleiner en vooral ieler, en veel meer nog een pup om te zien, hooguit een slungelige puber. Deels zal dat ook wel komen omdat ze teef is. Qua gewicht scheelt ze niet eens zoveel met haar broertjes. Ronja is 7 kg, terwijl de reuen een stevige 8,5 kg wegen. Maar Bonnie, de fokster, zei wel dat ze misschien wel een klein ietsje meer mag hebben.

Snuffelspelletjes

Als de volwassen honden lekker op pad gaan met hun eigenaren, heeft Bonnie een leuk speurspelletje voor de pups. Onder bolletjes met een gaatje erin verstopt ze een stukje kaas. Als de hond door zijn gedrag aanduidt dat hij de kaas heeft geroken, krijgt hij het kaasje nadat hij op commando is gaan zitten). Dit laatste zodat de hond zelfs voor mensen heel duidelijk leert aangeven waar het lekkers ligt.

Als de hond dit bij één bolletje gedaan heeft, komen er 4 bolletjes waarbij onder maar ééntje iets lekkers ligt. Ronja snapt het nog niet helemaal. Ik moet haar echt aanwijzen onder welke bol het ligt (nog geen echte reactie) en vervolgens moet ik ook nog het gaatje aanwijzen waar de geur uitkomt. Ja, dan ruikt zij het ook! Ik heb dan ook nog geen echte geur- en speurspelletjes met haar gedaan.

Kari begrijpt het duidelijk wel. Hij gaat eerst de vier bollen langs. Op de terugweg ruikt hij ineens de kaas en weet hij ook direct waar het vandaan komt. Hij geeft het met een krabbelpoot aan: DAAR, DIE! Met Kari heb ik dan ook veel zoekspelletjes met zijn speeltjes gedaan en gooi ik in de training geregeld met voer zodat hij achteraan kan rennen - en soms moet speuren om het te vinden. Dat vindt hij een geweldige beloning.

Als de volwassen honden terugkomen, is het geblaf weer oorverdovend. Kari draagt graag zijn steentje bij, zodat ik hem bij me hou om hem kalm te houden.

Ronja en Esmar amuseren zich kostelijk samenRonja en Esmar

Ronja blijkt erg graag op te trekken met broertje Esmar. De hele middag zijn ze lekker samen bezig, soms gestoord door een andere reu die de zaken wil regelen. Waaronder Kari, die er af en toe bezwaar tegen maakt dat Esmar zo familiair doet. Esmar laat zich steeds even wegsturen, maar binnen de kortste keren zijn de twee weer gezellig samen aan het stoeien en klieren en met takjes aan het spelen en elkaar aan het uitdagen. Prachtig om dit zo te zien.

De thuisblijver

Als we aan het einde van de middag thuiskomen, ligt Joschka nog diep in dromenland in zijn mand. Hij hoort erg weinig meer. Ik kan hem echt aaien. Dan schrikt hij voorzichtig wakker. Het duurt een paar seconden voor hij het helemaal doorheeft: ze zijn thuis!!!

Kari mank

's Avonds zijn Ronja en Kari erg rustig. Ze liggen in de vreemdste houdingen te slapen. Halverwege de avond staat Kari op en kan nauwelijks meer op zijn rechtervoorpoot staan. Wat nu dan? We denken even aan een slaappoot, omdat ze zo vast hebben liggen slapen. Maar een uurtje later heeft Kari nog steeds minstens evenveel last. Als ik hem uitlaat, begint hij ook mank, maar al een stuk minder. Tijdens de wandeling is er soms niets van te zien, soms weer heel lichtjes. Als hij even heeft gelegen, is het weer erger. In ieder geval geen slaappoot.

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Maandag 8 oktober 2007

Wakker worden

Om 6.00 uur gaat mijn wekker. Ronja nog niet. Pas als ik de kamerdeur open, wordt het spul wakker. Ronja zit zelfs heel stil in haar bench geduldig te wachten tot ik het deurtje open doe. En wacht dan nog keurig op mijn teken om eruit te gaan. Knap grietje! En nog moe, vermoed ik.

In de badkamer ligt ze de hele tijd in Humphrey's mandje. Als ik uit de douche stap, doet ze niet eens een oog open, maar blijft in de mand geschoenlepeld liggen.

Ochtendrondje

Met de ochtendwandeling ga ik weer met het Spetsenduo samen. Doordeweeks heb ik te weinig tijd om ze 's morgens apart uit te laten. Ze lopen allebei weer heel erg netjes. Ik blijf ervan genieten, die twee Västgötaspetskoppies naast elkaar die geregeld naar me opkijken.

Kari loopt gelukkig weer helemaal goed. Wel doe ik nog een aantal dagen iets rustiger aan met hem. Morgen nog maar even niet achter balletjes aanknallen.

Bench

Vanochtend moet Ronja weer zo'n 5,5 uur in de bench. Ze gaat er graag genoeg in. Als we 's middags thuiskomen, horen we haar weer terwijl we nog buiten staan. Toch ben ik ervan overtuigd dat ze dan pas begint te blaffen, of misschien wel reageert op andere geluiden buiten. Ze reageert weer wat rustiger dan eerder als we na zo'n lange afwezigheid thuiskomen. Fijn dat dit ook de goeie kant op lijkt te gaan.

Afwezig Spetsje

Tijdens de middagwandeling neem ik alle honden weer apart. Met spelen voelt het op zeker moment alsof ik achter een klein haaltje blijf hangen en Ronja speelt verder ineens een stuk minder enthousiast. Ze vindt het speeltje nog steeds leuk, maar ze sjort erg voorzichtigjes. Als ik het speeltje weggooi, moet ik een heel stuk dichterbij het speeltje gaan staan wil ze het terugbrengen. Ronja is aardig afwezig, meer bezig met de omgeving dan met mij. Ze blijft netjes bij me in de buurt, maar dingetjes die ik haar vraag, voert ze langzaam of niet uit. Ze is er gewoon niet helemaal bij. Waarschijnlijk een combinatie van gisteren en een zeer bekkie.

Zou dat ene dubbele hoektandje er dan eindelijk eens uitkomen?

Puppycursus

's Avonds met de puppycursus gaat Ronja op zoek naar konijnenkeutels zodra we het terrein opstappen. Verder keft ze af en toe naar de andere hondjes in de groep. Maar zodra het lekkers te voorschijn komt, gaat ze gretig aan het werk. Dat is heel mooi. Maar als ze na zo'n kefje direct naar mij omkijkt, krijg ik zo mijn bedenkingen... Voor nu hou ik haar maar aan het werk om te voorkomen dat ze weer gaat keffen en ik haar per ongeluk beloon voor blaffen. Maar ik wil ook niet in de val van bezigheidstherapie tijdens de les trappen. Misschien moet ik de instructrice nog eens om raad vragen, kijken of zij nog een nuttige tip heeft die ik niet ken of waaraan ik niet denk. En anders ga ik werken aan zit-blijf en down-blijf. En staan-blijf. Rustoefeningen waarbij de beloning steeds meer wordt uitgesteld.

Toch is Ronja feitelijk nog steeds een lekker rustig hondje, ook met haar blafjes af en toe. En de oefeningen doet ze gretig en goed.

Kauwpassie

Na de les gaat Ronja al snel aan de gang met een kauwbot. Meer dan een uur lang ligt ze erop te kauwen. Waarschijnlijk heeft ze aardig last van haar tandjes.

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Dinsdag 9 oktober 2007

Ochtend

Vanochtend wordt Ronja pas wakker als ik naar beneden ga. Ik hoor ook Joschka jodelen. Aangezien Joschka zelf zo weinig meer hoort, vermoed ik dat Kari op mij reageert, waarna Ronja reageert, waarna ook Joschka wordt aangestoken. Door Joschka wordt Ronja weer extra aangestoken, enz. Lekker stel bij elkaar.

De gezamenlijke ochtendwandeling verloopt zonder incidenten. Ronja moet na het ontbijt weer in de bench voor een lang ochtendje. Als we thuiskomen, hoort ze ons buiten blijkbaar alweer: als we bij de voordeur staan, geeft ze een kerp waarna het hele stel aanslaat. Die scherpe jonge oortjes hebben ook zo hun nadeel.

Zelfbeheersing

Ze mag dan zowat hysterisch knerpen als we binnenkomen, ze heeft gewoon haar zelfbeheersing nog. Ik vraag haar te wachten als ik het deurtje open doe. Pas als het ongeveer 3 seconden open is en zij heel kalm blijft zitten, geef ik haar het seintje dat ze eruit mag. Ja, dan gaat ze natuurlijk alsnog feestvieren! Maar knap is dat wachten voor open deur wel, terwijl ze er zo enorm graag uit wil.

Spetsjes nog steeds rustig

Ik besluit het Spetsenkoppel samen mee te nemen. Ronja en Kari zijn allebei betrekkelijk rustig, bij Ronja valt het wat meer op omdat zij meestal het grote kliertje is.

Lompe bulldozer

Ongeveer halverwege de wandeling komen we een stevige American Staffordshire-achtige teef tegen. Het beest heeft niets kwaads in de zin, maar is extreem enthousiast en zo lomp als een looie deur. Ronja besluit haar spektakeltje van zondagochtend te herhalen en rent krijsend weg. De teef sprint erachteraan natuurlijk, en Kari achter haar aan: blijf bij mijn pup weg! Helaas maakt hij weinig indruk.

Gelukkig komt Ronja al snel mijn kant op gerend. Als ze mij net voorbij is, ga ik breed staan en geef ik de lompe dame met beide handen tegelijk een duidelijk stopteken. Ze gaat ook, heftig kwispelend, in de ankers. Als ik me half afdraai, springt ze echter vol enthousiasme tegen mij op. Ronja rent toch weer even kermend weg, maar komt deze keer snel terug als ik haar roep. Ik hurk om haar een veilig plekje onder mij te bieden. De staf springt bovenop me, liever op mij dan op Ronja. Dan ploft ze ineens recht voor ons neer en blijft op haar zij liggen. Op dat moment beloon ik haar rustig met aaien, Ronja met voorzichtig benaderen en even later doet ook Kari een duit in het zakje. Het zou mooi zijn als ze er iets van leert: rustig gedrag geeft meer kans op contact dan half hysterisch in de rondte stuiven. Vanaf dat moment vindt Ronja haar ook niet eng meer, ook niet als ze weer opstaat en haar lompe acties voortzet. Ze probeert wel uit de buurt van die zware maaipoten te blijven.

Traplopen

De afgelopen dagen is Ronja al een aantal keer per dag met mij of achter mij aan de trap op gelopen. Ze vindt het in het begin steeds weer even moeilijk om op gang te komen, maar naarmate ze hoger komt, gaat ze vlotter.

Gisteren vond ik haar ook boven nadat ik Kari had uitgelaten. Ik had de woonkamerdeur open gelaten, net als de tuindeur, zodat ze naar buiten kon - een prettig idee zolang het weer het toestaat. Voortaan zet ik dus maar weer het konijnenhekje neer in dit soort situaties.

Over een maandje of wat, als ze nog weer wat sterker is, leer ik haar wel de trap af te gaan.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do

Naar boven Naar beneden Woensdag 10 & donderdag 11 oktober 2007

Geen berichten.


Nestgenootjes: Esmar, Ronja en Knubbe (Fixke was helaas ziek)


Het vorige deel van Ronja's dagboek gaat over haar leventje in haar 21e levensweek.
En nu verder met haar 23e week.

Foto's van Ronja en de anderen tijdens onze activiteiten
in DoghouseRock Foto's



Overzicht Ronja's dagboek
0-1 maanden




2 maanden
3 maanden
4 maanden
5 maanden
6 maanden
7 maanden
8 maanden
9 maanden
10 maanden
11 maanden
12 maanden
(V) = video     *** = Geen bericht

 



Naar boven

Copyright © 2002-2013, Sandra Hurkmans.
Niets op deze pagina mag op enige wijze worden overgenomen of vermenigvuldigd zonder toestemming van de auteur.
Printen voor eigen gebruik is wèl toegestaan. En een link naar onze website stellen wij natuurlijk op prijs!