Over ons

Welkom > Over ons > Ronja > Ronja's dagboek > 5 maanden > 23 weken oud
Welkom





Ronja's dagboek - 23 weken oud (week 15 bij ons)

 

Vorige week | Overzicht dagboek | Volgende week

 

Naar boven Naar beneden Vrijdag 12 oktober 2007

Vroeg wakker

Omdat Joschka gisteravond een wat opgezette buik had, heeft Paul de babyfoon beneden aangedaan. Gevolg is dat ik Ronja om 5.30 uur al hoor piepen. De babyfoon staat aan Pauls kant van het bed. Het duurt een tijd voor hij hem ook hoort, of dat het tot hem doordringt dat hij iets aan het geluid kan doen. En het apparaat uitschakelt.

De rust is van korte duur, want Ronja's knerpjes zijn tot op zolder te horen. Ik blijf tot 6.00 uur liggen. En dan sta ik toch maar op, ondanks dat ik vandaag vrij heb. Joschka heb ik overigens niet gehoord.

Trainingsrondje uit

Als eerste laat ik Ronja uit. Ik doe met haar weer een traininkje. Lekker spelen, los, oefeningetje vragen, spelen als beloning, enz. Tot mijn verbijstering merk ik dat Ronja de zit vanuit af op commando doet. Aangezien ze nog vaak genoeg gaat liggen als ik 'zit' zeg, heeft ze daar ook wel wat oefening in. Maar toch, erg leuk om te zien dat het haar nu op commando lukt.

Oogcontact

Het oogcontact is Ronja even kwijt, aangezien ik dat al even niet geoefend heb, behalve dan met lokken met voer in mijn hand voor de cursus. Die doe ik zittend op de grond, clicker en voer paraat om te kunnen belonen. Dan wacht ik gewoon af. Ronja kijkt naar mijn hand met voer en clicker, naar mijn andere hand, snuffelt wat... en kijkt mij dan snel aan. In die fractie oogcontact klik en beloon ik. In het begin duurt het steeds zo'n 10 tot 15 seconden voor ze me aankijkt. En iedere keer dat ze het doet, klik en beloon ik. Ze was het ideetje toch echt even kwijt, maar na zo'n 5 herhalingen gaat het steeds sneller. Ik help haar nu liever niet. Hoe meer ze op eigen initiatief en door eigen, bewust uitproberen achter mijn trigger komt om de clicker te bedienen, hoe sneller en hoe dieper het lesje door zal dringen.

Uiteindelijk gaat het zo goed, dat als ik staand het speeltje in hand en mijn arm opzij uitstrek, Ronja na hooguit een paar tellen en uiteindelijk direct mijn ogen opzoekt.

Staan

Het staan oefenen we ook nog even. Het gaat alleen erg chaotisch, doordat ik zelf geen duidelijk beeld heb welk aspect ik nu wil oefenen. Hoe dan ook heeft Ronja de neiging om te gaan staan en dan na 1 of 2 tellen van achteren in elkaar te storten (te gaan zitten dus). Aangezien ik daar al eens vaker voor heb geklikt en soms nog steeds in de fout ga (hoofd-tegen-de-muur-beuk-moment), zal ik hier extra aandacht aan moeten besteden.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zaterdag 13 oktober 2007

Te vroeg maar op tijd

Akelig vroeg begint Ronja weer te knerpen. OK, de wekker is afgegaan, maar die had ik eigenlijk een half uur later willen zetten. Als wraak blijf ik extra lang onder de douche staan. Ronja snurkt rustig verder in Humphreys mand onder het badmeubel.

Trainingswandeling

Met de wandeling ga ik met haar alleen op pad. Weer lekker trainen, waarbij ik steeds meer het spelen als beloning kan gebruiken voor dingetjes die ik vraag, zoals zitten, liggen, blijven zitten en liggen, oogcontact, naast me meelopen met volle aandacht. Ronja vindt alle aspecten leuk: sjorren, achter het speeltje aan sprinten, het terugbrengen en het in mijn hand douwen.

Dat is wel grappig aan mijn beide Spetsen: ook onderling douwen ze wel eens hun speeltje zowat in elkaars of in Joschka's bek. Als ik met mijn hoofd laag genoeg ben, bijvoorbeeld bij veters strikken, loop ik soms datzelfde gevaar.

Ook het staan komt weer aan bod. Het aantal keren in een zit zakken neemt tijdens het oefenen gestaag af, maar de neiging is nog lang niet uit de wereld. Gewoon hardnekkig volhouden en tijdens het oefenen goed geconcentreerd blijven.

Huishouden met hondenhindernissen

Na het ontbijt ga ik maar eens wat achterstallige huishoudelijke klusjes doen. Ik klop de kleedjes van de honden buiten uit. Ronja heeft erg veel belangstelling: ze staat alweer klaar om er lekker in te gaan hangen. Dom genoeg maak ik er eerst even een spelletje van. Maar als ik door wil, heeft ze toch genoeg aan een paar keer rustig 'nee' op het moment dat ze wil happen en 'goed zo' op het moment dat ze het niet doet. Ze blijft nog wel belangstellend kijken en ik hou haar dan ook goed in de gaten.

Ook de stofzuiger is weer erg spannend. Maar ook daar is ze heel goed op een rustige manier vanaf te houden en uiteindelijk probeert ze ook niets meer. Wel besluiten Kari en zij precies waar ik wil zuigen te gaan stoeien. Ik vraag ze ergens anders verder te gaan, wat blijkbaar alle lol uit het gebeuren haalt, want ze houden er maar mee op.

Trapfratsen

Terwijl ik schoonmaak, huppelt Ronja naar boven. Waarschijnlijk gaat ze Kari achterna. Paul brengt haar naar beneden. Even later zit ze weer boven. Zucht. Ik haal haar maar even op. Nu blijft ze toch maar even beneden, vooral omdat ik Kari ook mee naar beneden heb genomen. Dan ga ik de trap zuigen. Als ik net over de helft ben, hoor ik gestommel achter me. Ik kijk naar beneden en zie Ronja op de vierde tree staan. De stofzuiger parkeer ik maar even boven, waarna ik me voorzichtig langs Ronja werk. Terwijl ik steeds met mijn bovenbenen steeds een verlenging maak van de tree onder die waar Ronja staat, lok ik Ronja tree voor tree omlaag.

Voor haar moet het aanvoelen alsof ze bijna ondersteboven staat. Eerst durft ze alleen haar neus omlaag te doen. Klik/beloon. Dan volgt een voetje, klik/beloon. Dat voetje trekt ze terug, maar als ze het weer omlaag brengt, verdient ze weer een klik en beloon. Als snel staat ze met haar voorpootjes één tree lager. Ik maak met mijn benen een verlenging van de volgende tree. Ondanks de enge uitgangspositie, met het hoofd zo naar beneden, neemt Ronja deze volgende tree al ietsje vlotter. Ik zak weer een tree. De volgende gaat nog vlotter, en dan staat ze alweer beneden. Ze vond het best eng, maar zette wel door, knappe meid! Zonder mijn hulp kan ze dit nog niet, en dat hoeft voorlopig ook niet van mij. Traplopen is naar beneden toe aanzienlijk zwaarder voor een hond dan naar boven toe. Naar boven toe kost vooral kracht, naar beneden toe krijgen de ellebogen en schouders aardig wat gewicht en schokken te verstouwen. Geen probleem voor een gezonde, volwassen hond, wel voor een pup in de groei.

Middagwandeling

Paul en ik gaan samen met Ronja op pad. Sinds dinsdag krijgt ze, als ze losloopt, korte rondjes zonder Kari. Of het komt door de ontmoeting met die lompe Amstaff dinsdag of door de vermoeienissen van zondag - of een combinatie van beide - maar na die ontmoeting viel me op dat Ronja een beetje raar liep van achteren. Het was heel licht, zodat ik goed moest kijken om te bepalen dat ze haar linkerpoot minder belastte dan haar rechter. Onafhankelijk van mijzelf constateerde Paul woensdag hetzelfde.

Donderdag en vrijdag was het nog wat erger. Vandaag lijkt het beter te gaan, tot de tweede helft van de korte wandeling. Dan gaat ze ineens weer slechter lopen. Het is nog altijd niet dramatisch, maar we zijn liever voorzichtig.

Ronja trekt zich van onze zorgen niets aan. Vrolijk huppelt ze rond, bosjes in en uit, naar links en naar rechts. Ze straalt plezier uit. Ze houdt ons in de gaten en dwaalt niet af, maar weet zich onderweg zonder onze tussenkomst uitstekend te vermaken.

Teveel energie = vervelende pup

Doordat Ronja minder beweging krijgt om haar achterpoot te ontzien, houdt ze wat teveel energie over. Vanochtend heeft Joschka haar op haar nummer moeten zetten. Ze beet zonder ophouden in zijn poten, wangen en wat ze maar te pakken kon krijgen. Josch liet het een tijdje over zich heenkomen, maar toen één beet net te hard aankwam, gaf hij het kleine monster een klap met zijn voorpoot. Niet dat Ronja zich daardoor liet afschrikken, ze kwam misschien nog wat harder terug. Paul heeft maar ingegrepen en Ronja uit de situatie verwijderd.

Training: matje

Later in de middag besluit ik Ronja een extra trainingssessie te geven om haar koppie moe te maken, nu ze lichamelijk even haar ei niet kwijt kan. Ik pak een vierkant zitkussentje voor de tuinstoelen. Ik zorg dat ik mijn clicker en lekkers startklaar heb. En dan leg ik abrupt het kussen voor mijn voeten en voor Ronja's neus neer. Natuurlijk is ze nieuwsgierig, zodat ik gelijk kan klikken voor aanraken met de neus. Ik gooi het lekkers opzij, zodat ze niet meer op het kussen staat (haar voeten waren haar neus gevolgd). Zij zoekt de plek recht voor mij weer op, dus kan ik haar weer klikken, waarna ik de beloning weer opzij gooi.

Na 5 herhalingen gaat het zo vlot, dat ik een beetje opzij van het kussen ga staan. Ronja duikt gelijk weer op het kussen. Het lekkers na de klik gooi ik weer naast me. Dan probeert Ronja voor me te gaan zitten. Niets. Liggen dan? Weer niets. Ze kijkt me strak aan. Nog niks! Dan gaat ze weer op het kussen staan. Klik en beloon! Dit herhaalt zich een paar keer, tot ze weer vlot het kussen opzoekt. Omdat het kussen steeds wegglijdt, leg ik het in de hoek van de keuken. Ze gaat er direct weer op staan, klik/beloon. En dan gaat ze op de plek staan en wachten waar het kussen net lag. En liggen. Maar als vrij snel kijkt ze richting kussen en probeert ze die mogelijkheid weer. Klik/beloon! Na een paar vlotte herhalingen hou ik het voor gezien. Laat haar hier maar over nadenken.

Avondtraining: nogmaals matje

's Avonds besluit ik te kijken of het lesje van vanmiddag is blijven hangen. Weer pak ik het kussen en zorg ik ervoor dat ik de clicker en het lekkers paraat heb. Deze keer verhuis ik een paar meter naar de gang. Ronja weet het lesje nog. Het gaat vlotter dan vanmiddag. Als ze op het kussen gaat zitten, geef ik haar de beloning in de mond. En nog een keer. Na een iets langer pauze nog een keer. Dan wacht ik af. Ronja is erg aan het uitproberen met liggen en inderdaad ligt ze even later op het kussen. Knappe meid! Ik klik en beloon haar nog een paar keer op het kussen terwijl ze ligt. Dan gooi ik de beloning naast het kussen. Ze gaat weer op het kussen zitten, klik/beloon. En liggen, waarna ik weer een aantal keer achter elkaar klik en op het kussen beloon voor liggen op het kussen. Als Ronja na een paar keer direct gaat liggen bij terugkomst op het kussen, leg ik het kussen een halve meter verderop neer. Weer probeert ze eerst op de plek waar het kussen eerder lag te gaan zitten. Niets. Vlotter dan de eerste keer vanmiddag, puzzelt ze uit dat ze echt op dat kussen moet zijn om de klik te horen. Aan het eind van de sessie gaat ze na terugkomst op het kussen in één keer liggen. Mooi moment om de sessie te beëindigen.

Ronja is onuitstaanbaar

Steeds weer hangt ze in Joschka's achterpoten

En dreigt andere euh.. onderdelen aan te pakken...

En op zeker moment kun je dan
zo'n reactie verwachten!

Niet dat ze zich daarvan ècht iets aantrekt!!!

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zondag 14 oktober 2007

Wakker

Weer voor zessen is Ronja hoorbaar wakker. Ik laat haar nog wat knerpen. Ergens na zes uur pik ik een stille paar minuten uit om op te staan. Het is buiten nog donker, dus ik doe lekker rustig aan met douchen enzo. Als ik klaar ben, is het nog altijd donker. Ik besluit eindelijk de site weer eens te uploaden.

Trainingswandeling

Tijdens de ochtendwandeling werk ik tijdens het spelen onder meer aan het staan. Ronja's neiging om te gaan zitten is beduidend minder geworden.

Met lekkers werk ik op de superbrede stoep bij de flat vervolgens aan een supersnelle zit en aansluitend aan een supersnelle down. Heel simpel: als ze minder snel reageert dan normaal, krijgt ze geen klik. Ze mist tijdens de hele sessie maar een paar kliks. Als ik na de down weer terugga naar de zit, heeft ze even nodig om door te hebben dat we van oefening zijn geswitcht. Ze gokt min of meer wat er nu weer gaat komen (steeds de zit dus). Op een gegeven moment houdt ze het toch maar gewoon op de zit.

Dat vind ik één van de grappige dingen van clickertraining. Je krijgt een klein beetje inzicht in wat een hond denkt. Soms is wat Ronja denkt vernietigend voor mijn eigendunk als trainer J .

Flatcoatsocialisatie

Als ik met Kari terugkom, staat Paul te stuiteren. Om 10.05 uur start een dogdance-demo, georganiseerd door de Flatcoatclub die bij ons op het clubterrein een clubdag houdt. Ik kijk op mijn horloge. Halftien. Eerst geven we de honden hun eten. De keukenklok geeft 9.55 uur aan. Mijn horloge nog steeds halftien... Nu begrijp ik waarom Paul stond te stuiteren.

Als we aankomen op de club, ben ik net op tijd om op het laatst van de demo de slotdans te zien. Even later komt Paul met Ronja aan: net op tijd om twee foto's te nemen!

In ieder geval kan ik weer bijkletsen met een aantal mensen. En Ronja raakt grondig gesocialiseerd met Flatcoats. Wel heeft ze ineens meer neiging tot aandachts- en eisblafjes. Gewoon één enkel kefje, naar een andere hond om zijn aandacht te trekken, of naar mij: kom op, ik wil iets lekkers! Kleine diva!

Paardensocialisatie

De middagwandeling slaan we met Ronja vandaag over. Halverwege de middag gaan we naar een Westernwedstrijd waar Evelien met haar paard Lorenzo zal optreden. Het wordt de eerste keer dat Ronja op een manege is. Ter plekke aangekomen, lopen we langs de buitenkant naar een uitrijring. Net voorbij het begin van de uitrijring steekt een paard zijn hoofd door de open bovendeur. Ronja's aandacht gaat eerst uit naar de paarden in de ring. Vooral als ze recht op haar afkomen, is dat toch even moeilijk. Ik beloon haar voor kalme lichaamstaal en al snel komt ze weer wat tot rust. Dan merkt ze de zwevende paardenkop boven haar op - oei, dat is toch wel weer eng! Ze wil weg. Ik ga er tussen staan, beloon weer voor rust en beweging mijn kant op. Op een moment dat ze ontspant, til ik haar op en loop langs het paardenhoofd.

Een eindje verder ziet Evelien mij - ik had haar maar half herkend onder die cowboyhoed, maar ik wist wel dat ze een wit paard heeft. Het blijkt een mooie kruising Arabier te zijn. Ik installeer me voor een lege box op nog geen twee meter van de rand van de ring. Ronja laat ik tussen mijn benen in zitten, zodat ze vanuit een veilig plekje om zich heen kan kijken.

Een hele tijd blijven we kijken naar de Western-oefeningen van de combinaties, die aan het warmrijden zijn voor de wedstrijd. Ik heb geen idee van de goeie termen, maar ze draaien pirouettes op de plaats, galopperen op wisselende snelheid grotere en kleinere voltes, lopen achteruit en een fraaie, maar zware oefening: na een spurt in een rechte lijn komen ze tot een 'sliding stop', waarbij de achterhoeven over de grond blijven glijden en de voorbenen mee blijven lopen tot het paard stilstaat. De voren die achterblijven zijn indrukwekkend.

Enge paardenkop baas!

Toch een tikkie angstig koppie



Evelien op Lorenzo



 

Op haar gemak

Binnen de kortste keren voelt Ronja zich weer volledig op haar gemak. En wat Evelien opvalt: ze blaft niet! Het klopt wel dat ik met Kari heel hard zou moeten werken om hem kalm en dus stil te houden. De paarden in de ring die met wisselende snelheden langskomen, kinderen die steeds voorbijlopen, allemaal triggers voor mijn krachtpatsertje. Ronja vindt het allemaal prima en is vooral uit op (a) paardenkeutels ("net Fytomix baas!") en (b) brokjes verdienen.

Buiten en later binnen op de tribune gedraagt Ronja zich weer keurig. Een enkel kefje af en toe: kom op, ik wil lekkers, geef me iets te doen om het te verdienen - of geef het desnoods gewoon! Maar voor de rest houdt ze zich heel rustig. Als we klappen en joelen als iemand een oefening goed uitvoert, trekt ze zich er niets van aan. Mooie oefening voor dogdance-wedstrijden!

Evelien presteert overigens uitstekend. Ze wordt tweede in haar klasse, na een deelnemer uit een hogere klasse die, bij gebrek aan concurrentie in zijn eigen klasse, in hun groep meedoet. Voor zover ik het kan beoordelen, vind ik dat haar prestaties weinig voor die van haar concurrent onderdoen.

Indrukwekkend dagje

Voor Ronja is het al met al een geweldig druk dagje vol verschillende indrukken geworden - precies wat ze nodig heeft met haar geblesseerde achterpoot die wij liever wat ontzien! Rondstappende paarden vindt ze prima. Ze blijft tot op het laatst nog wel achterdocht houden voor die losse hoofden die boven die halve deuren zweven.

 

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Maandag 15 oktober 2007

Tegenvaller

5.30 uur. GRRRRR. Maar goed, ze heeft tot na zessen geduld op moeten brengen. Ik kijk al uit naar het omzetten van de klok. Dan mag ze 1,5 uur knerpen.

Gewone gangetje

De ochtend- en middagwandeling gaan volgens het normale patroon. 's Morgens samen met Kari, 's middags alleen, waarbij ik er weer allerlei trainingsspelletjes ingooi.

Puppycursus

De vorige keren beloonde ik Ronja niet of nauwelijks bij het binnenkomen op het terrein. Idioot eigenlijk. De verleidingen zijn er het grootst van waar ik ook met Ronja kom. Honden, groot, klein, langharig, kortharig, uitnodigend of afstandelijk. En konijnenkeutels. Overal konijnenkeutels. Geen wonder dat ze bij het oplopen van het terrein zo trekt. Deze week besluit ik gewoon te belonen voor goed gedrag. En het werkt. Ze loopt zoveel beter mee, houdt veel beter haar aandacht bij me.

Onrustig ADHD-hondje

Aan het begin van de les is Ronja erg onrustig en blafferig en ze trekt behoorlijk aan de lijn. Dan weer is de hond tegenover of naast ons interessant, dan weer iets dat verderop gebeurt. Ik kan wel allerlei dingen voor haar bedenken om te doen, maar ik herken mijn betrekkelijk rustige Spetsje nauwelijks. Fysiek doet ze voor haar doen momenteel weliswaar weinig, maar waar haalt ze de energie vandaan na alle belevenissen gisteren?

Aha!

Als we opstaan voor een apporteerspelletje, waarbij we terwijl we wachten andere dingetjes kunnen oefenen, loopt Ronja weer als een jojo aan de riem te trekken. De ene kant op, dan weer de andere. Een kunst, want de lijnlengte die ik haar bied is miniem. Ineens gaat mij een licht op: ze moet poepen! Dat is een van de weinige momenten normaal gesproken dat ze echt trekt aan de riem. Ik laat haar even haar gang gaan, en ja hoor, binnen de kortste keren gaat ze zitten.

Als ik het opgeruimd heb en het zakje heb weggebracht, merk ik dat Ronja inderdaad flink tot rust is gekomen. Ze is nu haar gewone etterige (maar feitelijk makkelijke) zelf, in plaats van de ADHD-pup die ik aan het begin van de les aan het andere uiteinde van mijn riem had.

Aandachtspuntjes: down en oogcontact

De gevraagde oefeningetjes doet Ronja allemaal keurig. Maar in de loop van de les merk ik zelf toch een aantal dingetjes waaraan ik wat meer aandacht moet besteden. Als ik Ronja om down vraag, gaat ze na even te hebben gelegen heel gauw zitten. Ik denk dat dat komt doordat Ronja vaker gaat liggen als ik om een zit vraag, waarna ik haar overeind vanuit de af laat komen. Ik moet dus oefenen aan de duur van het liggen. Ook het volhouden van oogcontact vindt Ronja nog moeilijk. Op zich geen wonder: het is een enorme concentratie-oefening om je ogen langere tijd op één punt gericht te houden. Best veel om te verwachten van zo'n jonge pup. Maar ik vind het een belangrijke oefening, juist ook voor het leren van concentratie en voor rust. Dus gaan we ermee aan de slag, gewoon op Ronja's tempo.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Dinsdag 16 oktober 2007

Rustig wakker

6.00 uur. Nog geen Ronja. Ik weersta de verleiding nog éven de blijven liggen en ga naar beneden. Kari staat al wel bij de woonkamerdeur, Joschka ligt nog in zijn mand. En tot ik de deur opendoe, is Ronja stil. Ze geeft één kwerpje, piept lichtjes, maar houdt zich verder rustig. Zonder dat ik iets vraag, blijft ze in de bench tot ik haar toestemming geef om eruit te komen. Ik val vast in herhalingen. Maar ik vind dit zo'n mooie prestatietjes.

Vrijgelaten

Vanochtend zit Ronja weer hele ochtend in de bench. Bij thuiskomst barst het geweld weer los zodra Paul de sleutel in slot steekt. Maar daarvoor deze keer geen geluid. Dat is al mooi. Op het moment dat ik naar de bench stap, valt Ronja stil. Ze blijft - op commando bij deze onrust - keurig in de bench tot ik haar toestemming geef om eruit te komen. Dan ontploft ze in geblaf, gepiep en op en neer geren tussen Paul, die in de tuin staat, en mijzelf. Ondertussen hangt ze liefst Kari nog even luid grauwend in zijn nekvel of grijpt ze speeltjes die ze onderweg tegenkomt. Na een paar minuten kan ze eindelijk de rust opbrengen om te plassen.

Trainspelletje

Tijdens het uitlaten, waarbij ik weer alleen met Ronja op pad ga, voeg ik een nieuw speltraininkje in. Ik klik en beloon voor met me meelopen aan de rechterkant - mijn keus, het had ook links kunnen zijn. Een of een paar pasjes is al voldoende voor een klik. Zodra Ronja's aandacht even verslapt of ze iets anders gaat doen, ga ik 180 graden de andere kant op. Er zijn geen echt zelfbelonende dingen om ons heen, zodat ik dit spelletje prima kan doen. Zodra Ronja weer aan mijn rechterkant is (als ze me van achteren nadert, draai ik zelf zo dat ze daar wel uitkomt), krijgt ze weer een klik en beloon. Zo leert Ronja dat aandacht aan die kant iets oplevert, terwijl andere dingen doen dat niet doet.

Het was leuk om mee te spelen. Een volgende keer wil ik wel betere voertjes gebruiken. Ronja kwam redelijk vlot als ik afdraaide, maar ik zie graag meer gretigheid.

Ka'tje

Na Ronja is Kari aan de beurt. Tijdens de training fris ik weer wat oefeningen uit onze vorige dans op. In hooguit drie of vier kliks heeft hij de oefeningen weer paraat. Wat een geweldig hondje is het toch! Langzaamaan moet ik weer eens aan een nieuwe dans gaan werken, maar ik heb nog geen vastomlijnde plannen. Zelfs als ik weer muziek heb, is het vaak een lang proces dat me soms maandenlang gepuzzel kost. Maar goed, we kunnen ook nog even voort met ons huidige nummer, 'Fever' van Peggy Lee. Die hebben we nog maar één keer op een wedstrijd laten zien.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do

Naar boven Naar beneden Woensdag 17 oktober 2007

Ochtendrituelen

Ik wordt tegelijk van Ronja en de radiowekker wakker. Wat moeizaam kom ik overeind en slaapdronken trek ik wat kleren aan om Ronja buiten uit te knijpen. Beneden zijn Kari en Joschka allebei overeind. Ik begroet hun eerst rustig, zoals iedere ochtend. Dan ga ik naar de bench, waar Ronja intussen stil is gevallen. Ze weet dat ik haar er pas uitlaat als ze stil is. En ze blijft weer uit zichzelf keurig zitten tot ik haar toestemming geef om uit de bench te komen.

Verrassing!

Buiten poept ze maar één keer. Soms gaat ze gelijk twee keer. Met uitlaten doet ze helemaal niets. Na het ontbijt plast ze nog wel even in de achtertuin.

Paul brengt me weer naar de trein, met Ronja achterin. Thuisgekomen profiteert hij van de regen om de autoruit schoon te maken. En bij terugkomst... heeft de kleine dame een drol in de woonkamer achtergelaten! Paul laat het haar zien (nee, die neus gaat er nìet doorheen!) en zet haar in de tuin. Of de aanpak nut heeft... we hadden het gewoon kunnen en moeten voorkomen, dat is domweg de beste aanpak.

Middagrondje

's Middags gaat Paul met Ronja alleen op stap. Voor het eerst sinds ruim een week krijgt ze weer een lang rondje Balij. En ze loopt de hele ronde weer prima! Morgen nog eens herhalen, daarna proberen we het weer eens samen met Kari.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Donderdag 18 oktober 2007

Wandelingen

Voor de ochtendwandeling ga ik, vrije dag, alleen met Ronja op pad en doe ik weer wat oefeningen met haar, vermengd met spel. Ook de middagwandeling ga ik met Ronja alleen op pad voor een heel rondje Balij. Dit nog in het kader van herstel van haar linker achterpoot, wat er ook mee mis moge zijn geweest. In een opwelling steek ik nog even een tennisbal in mijn zak, al heb ik nog nooit met haar daarmee gespeeld. Eigen balspel kan ik beter doseren dan rennen met Kari.

Honden!

Als ik de polder inloop, volgt net na ons een moeder en dochter met een jonge black and tan Jack Russel-achtige. Ik loop wat sneller, waardoor ze eerst achter raken. Dan komen we 2 bekende Border Collies met Goa de Kooiker tegen. Goa is een paar weken jonger dan Ronja. Het weerzien met de Borders is spannend want een beetje ambivalent, maar Goa is natuurlijk uiterst aantrekkelijk. Toch krijg ik Ronja na een minuut of wat vrolijk mee om verder te wandelen. Als beloning krijgt ze wat voertjes.

Twee jongedames

Inmiddels heeft de JRT ons ingehaald en beginnen zij en Ronja gezellig samen te spelen. Gezellig? Ze zijn blijkbaar niet zeker van elkaar, want beide hebben een aardige pronk opstaan. Misschien omdat ze zo goed aan elkaar gewaagd zijn, zo'n beetje hetzelfde formaat en snelheid. Maar ze rennen met elkaar op, de ene keer Ronja achter de JRT aan, de andere keer andersom. Maar ook bij haar krijg ik Ronja vrij makkelijk mee, waarna ze zo'n beetje samen oplopen.

Tankjes in aantocht

Na een bocht in het pad zie ik twee honden waar ik wat minder blij van word: Coco, een Labradorteef en de Amstaff-achtige teef die Ronja vorige week bezeerde (zo denken wij tenminste). Geen van beide bedoelen ze kwaad, maar ze zijn gewoon zwaar en ongecontroleerd, waardoor ze andere, zeker kleinere, honden toch makkelijk kunnen bezeren, vooral de Amstaff.

Ik roep Ronja snel bij me en zij komt ook direct. Als ik haar met lekkers beloond heb, kijk ik op om te zien dat Amstaff recht op ons af komt rennen! Ik ga rechtop staan, maak me groot, steek twee handen in een stopteken op en brul "nee!" Ze heeft echter de tijd niet meer om te stoppen. Ik buig een beetje door mijn knieën en zet mijn benen schrap zodat ze er niet zomaar tussendoor kan. Ze klapt er ook werkelijk precies tussen. Ronja heeft zich gelukkig al tussen mijn benen door uit de voeten gemaakt, dus die ontloopt deze klap. Ik roep haar en ze komt weer bij mij, terwijl de Amstaff de Jack Russelteef in het vizier krijgt. In lompigheid krijgt die inderdaad een paar lompe poten over zich heen. De eigenaar komt er aangerend om de Amstaff vast te zetten, maar het tankje vindt het eigenlijk nog allemaal veel te leuk en spannend. Pas als ik haar wat brokjes voor haar neus hou, vertraagt ze genoeg dat de eigenaar haar kan vangen. Zitten op commando doet ze niet zo, dus lok ik haar met dezelfde brokjes. Zodra ze zit (inmiddels aangelijnd) prop ik ze er ook in. Ze heeft ze zo wel verdiend.

Coco heeft zich met het geheel maar niet bemoeid - en daar ben ik blij om, ook al is zij wel wat minder extreem als de Amstaff.

Geen schade

Als we verder lopen en de andere honden wat achter ons hebben gelaten, kijk ik naar Ronja's gangwerk: gelukkig, geen vervelende gevolgen. Ik dacht ook niet dat de Amstaff echt in haar buurt was geweest, maar dat dacht ik de vorige keer ook. En dingen gaan op zo'n moment zo snel dat ik het ook niet altijd allemaal kan volgen en zien.

Balletje en andere spelletjes

Dan gooi ik het balletje en... ze brengt het keurig terug! Na een of twee herhalingen duwt ze het zelfs in mijn handen! Ik ben helemaal trots op mijn meissie!

De rest van de wandeling laat ik bij toerbeurt Ronja lekker voor zichzelf snuffelen (waarbij ze af en toe komt bedelen om iets te mogen doen) en trainen we wat kleine dingetjes, waarbij ik de ene keer met lekkers, de andere keer met de bal en dan weer met het sjorspeeltje beloon.

Het vorige deel van Ronja's dagboek gaat over haar leventje in haar 22e levensweek.
En nu verder met haar 24e week.

Foto's van Ronja en de anderen tijdens onze activiteiten
in DoghouseRock Foto's



Overzicht Ronja's dagboek
0-1 maanden




2 maanden
3 maanden
4 maanden
5 maanden
6 maanden
7 maanden
8 maanden
9 maanden
10 maanden
11 maanden
12 maanden
(V) = video     *** = Geen bericht

 



Naar boven

Copyright © 2002-2013, Sandra Hurkmans.
Niets op deze pagina mag op enige wijze worden overgenomen of vermenigvuldigd zonder toestemming van de auteur.
Printen voor eigen gebruik is wèl toegestaan. En een link naar onze website stellen wij natuurlijk op prijs!