Over ons

Welkom > Over ons > Ronja > Ronja's dagboek > 5 maanden > 25 weken oud
Welkom





Ronja's dagboek - 25 weken oud (week 17 bij ons)

 

Vorige week | Overzicht dagboek | Volgende week

 

Naar boven Naar beneden Vrijdag 26 oktober 2007

Nee hè!

4.40 uur! En Joschka zit vrolijk mee te jodelen. In een stiltepauze sta ik op en kleed me aan. Als het weer stil is ga ik naar beneden. In de woonkamer stuur ik Joschka eerst naar zijn mand. Niet zonder slag of stoot, hij heeft er totaal geen zin in. Ik hou rustig en kalm voet bij stuk. Als hij in zijn mand ligt en ik Kari ook nog gevraagd heb om weer te gaan liggen - die reageert gelukkig een stuk sneller - haal ik Ronja uit de bench. Buiten laat ik haar plassen. Poepen heeft ze na ruim 5 minuten nog geen aanstalten toe gemaakt, waarna ik haar mee naar binnen neem. Zij staat al voor de trap te kijken of we naar boven gaan. Nee, zij gaat terug in haar bench. Dat doet ze gewillig genoeg, waarvoor ik haar beloon.

Tegen de tijd dat ik weer in mijn bed lig, is het 5.00 uur. Om 5.05 uur begint Ronja te blaffen, maar ze houdt ook binnen een minuut weer op. Zo nu en dan blaft of piept ze weer, maar het valt me erg mee. Tegen 6.30 uur (ik heb vrij) haal ik haar eruit en neem haar na een rondje in de tuin mee naar de douche.

Ochtendrondje: oogcontact

De ochtendwandeling ga ik weer met Ronja alleen op pad. Na een eind lopen beginnen we met de oogcontact-oefening. Het blijft moeilijk om de tijd op te voeren met Ronja. Deze keer komt ze niet verder dan 4 tellen. Maar goed, het is buiten, met meer afleiding dan binnen.

Links volgen

Een eind verderop in de wandeling werk ik met Ronja aan links volgen. Dit weet ze knap genoeg razendsnel op te bouwen tot 15 stappen! Als beloning gebruik ik steeds spel, waarbij ik het speeltje de ene keer weggooi waarna Ronja het terugbrengt, en de andere keer direct een sjorspelletje start. Ronja geniet er duidelijk van.

Ronja wendt charmes aan in Intratuin

Vroeg in de middag gaan we op pad naar Intratuin. Bij de ingang al weet Ronja een aantal mensen om haar pink te winden en incasseert de eerste knuffels. Ze kijkt mensen gewoon kwispelend en met lage oortjes aan en zodra ze haar aankijken, zoekt ze al kronkelend toenadering. Ik laat haar vaak haar gang gaan, omdat ik gewoon geniet van haar open houding met mensen. Ze doet het ook lang niet bij iedereen en is er ook niet opdringerig in, dus ik ben niet zo bang dat het tot overdreven gedrag gaat leiden.

Winkelwagen

We laden haar weer in de winkelwagen met een lekker dik kussen eronder. Ze vindt het gewiebel en gerammel nog steeds allemaal prima. Opvallend is dat ze nu wat minder reacties krijgt. Misschien omdat ze haar schattige benadertruuk niet kan doen?

Fijn tafelkameraadje

Het is lunchtijd en wij hebben honger, dus we besluiten ter plekke wat te eten. Ik ga met Ronja vast aan een tafeltje zitten. En het is weer puur genieten van haar kalme gedrag. Wel eet ze alles wat ze zoal aan (volgens haar) eetbaars op de grond vindt. Waaronder een of andere chocoladeversiersel dat waarschijnlijk van een gebakje afgevallen is. Gelukkig maar heel klein, want chocolade is slecht voor honden. Voor de rest probeert ze haar charmeertruuk met een aantal kinderen. Terwijl één meisje staat te aarzelen of ze erop in zal gaan, duurt het Ronja te lang: "kwep!". Het meisje besluit duidelijk om dan maar niet dichterbij te komen. Dat ene kefje is ook gelijk het enige geluid dat Ronja maakt. Als Paul met het eten komt, installeert ze zich rustig met haar kop op het kussen en is erg tevreden met de brokjes die af en toe van tafel vallen.

Foutje...

Op weg naar de uitgang haalt Ronja nog één keer haar charmetruuk uit. Ze huppelt ineens vrolijk kwispelend en kronkelend vooruit naar... een aangeklede paspop! Het duurt even voor ik bijgekomen ben van het lachen.

Bij de kassa boekt ze nog wel een laatste succesje: een vrouw in een rolstoel vindt haar duidelijk heel erg leuk en kan haar ogen niet van Ronja afhouden.

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zaterdag 27 oktober 2007

Eindelijk weer een nette tijd

6.30 uur gaat de wekker. Voordat ik mezelf ertoe kan brengen om op te staan, gaat Ronja ook af. Toch ben ik blij met mijn meissie.

Gewoonten omgooien

Als ik klaar ben met douchen, is het nog steeds half donker. 's Zomers train ik op vrije dagen liefst 's morgens. Dan is het nog koel en rustig. 's Winters is het 's ochtends te donker. Het is nu tijd om over te gaan op het winterschema. Ronja loopt inmiddels moeiteloos het standaardrondje Balij. Ik besluit vanmorgen een langere wandeling te doen samen met Kari om eens te zien of ze dat goed aankan.

Rustig aanlijnen

Nadeel is dat ik last heb van mijn rug en ze diverse keren moet aanlijnen en loslaten. Dan ben ik erg blij dat ik de gewoonte bij ze heb ingebouwd om vlak bij mij te zitten en te blijven zitten, en hun koppen stil te houden als ik ze vastkoppel of losmaak. Kari heb ik zelfs geleerd om met zijn nek mijn hand op te zoeken met het commando 'halsband'. Als Ronja wat bewuster wordt van haar lijf, zal ik haar dat ook aanleren.

Zelfbeheersing op fietspad

Ongeveer halverwege de wandeling moeten we een paar honderd meter over een fiestpad lopen. Als het rustig is, laat ik de honden het liefste los, maar dan moet ik wel continu vooruit en over mijn schouder kijken om ervoor te zorgen dat ik ze op tijd bij me roep. Van achter ons zie ik nu een fiets aankomen met een hond ernaast. Dan moet ik Kari en Ronja niet alleen bij me roepen en laten zitten, maar ook aanlijnen (au...). Op het hooguit 3 meter brede fietspad is dit natuurlijk best een moeilijke situatie: twee Spetsen die razendsnel gedrag van elkaar overnemen - liefst het verkeerde natuurlijk, en een langsdravende hond, wat best opwindend is. Door op tijd te beginnen met aandacht vragen en belonen voor rustig gedrag, valt de reactie erg mee. Het blijft bij overeind komen en een enkel blafje. Knappe hondjes.

De rest van het fiestpad komt er alleen heel af en toe een fietser langs, dus kan ik volstaan met de honden bij mij te laten zitten. Dat doen ze keurig.

Touwspel

Een eind verderop mogen Ronja en Kari weer los. Op een gegeven moment komt Kari aanrennen met een dik, lang touw van zeker een meter. Een lus aan één kant, een rafelig uiteinde aan de andere. Geweldig opwindend, en onmogelijk om puur fysiek goed te verdedigen tegen Ronja, die dat langsslepende uiteinde natuurlijk ge-wèl-dig vindt. Er ontspint zich dan ook een sjor-, grom- en blafpartij. Kari trekt Ronja al grommend en met gesloten bek blaffend (dat heeft hij inmiddels wel geleerd) mee. Hiermee toont hij hoeveel overmacht hij op haar heeft. De combinatie met de rest van zijn imponeergedrag, inclusief enorme pronk, zorgt ervoor dat Ronja op een gegeven moment toch maar doorloopt. Ze probeert het nog een aantal keer, maar druipt steeds na een paar seconden alweer af.

Daarna loopt Kari met touw in de bek achter ons aan. Het is erg lastig dragen: het komt steeds onder zijn poten, waardoor hij weer opzij moet springen of stil moet staan. Als ik de honden moet aanlijnen voor het laatste deel van de wandeling, blijkt het toch te lastig. Om de haverklap moet Kari stilstaan en bovendien is Ronja weer meer in het ding geïnteresseerd nu ze er gedwongen zoveel dichterbij moet lopen. Ik vraag Kari dan ook om het los te laten en door te lopen, waarna ik hem beloon.

Ronja sterker

Al met al ben ik erg tevreden over de Spetsjes, die zich keurig gedragen hebben. En Ronja's prima bewegingen aan het einde van de wandeling bevestigen voor mij dat ze toe is aan meer met wandelen, in ieder geval zeker één keer in de week.

Dorp

We moeten voor een paar boodschappen naar het dorp en we nemen Ronja maar weer mee. Terwijl Paul bij de drogist binnen is, probeer ik op een hoekje van de passage wat met Ronja te oefenen. Het valt niet mee. Hoe dan ook probeer ik iets nieuws voor haar. Ik heb geen echt geweldige beloningen (brokjes). En ik sta weliswaar in een hoek, maar met allemaal ruiten om me heen waarachter allerlei mensen langskomen. Kortom, een waardeloze plek om iets nieuws te proberen.

Daarna gaan we bij DeliFrance zitten om een broodje te eten. Weer worden we aangenaam getroffen door Ronja's gedrag in dit soort situaties: de vloer afspeuren voor kruimels en vervolgens grotendeels lekker rustig gaan liggen. Ze loopt zichzelf vast rond stoelpoten met de riem? Geen probleem: dan gaat ze liggen. Een kind in een wandelwagen op 1 meter die haar strak aankijkt omdat hij haar eigenlijk best heel leuk vindt? Geen probleem, Ronja kwispelt zachtjes terug. Een kind rent op en neer in de zaak? Geen probleem, die houdt ze in de gaten, weer zachtjes kwispelend in de hoop hem te lokken (dat lukt haar niet).

Het enige iets moeilijkere moment is als de serveerster de tafels afdoet. Dat gaat een beetje met de Franse slag: ze veegt de kruimels op de vloer, nèt buiten bereik van de riem. Gevolg? Ronja probeert erbij te komen en geeft een heel zacht kefje. Als ik haar vraag terug te komen en te gaan liggen, doet ze dat ook weer prima: daar beloon ik haar natuurlijk voor. Even later probeert ze het nog eens met een kefje, maar daar laat ze het verder ook bij.

Wat een heerlijk relaxte pup!

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Zondag 28 oktober 2007

Met de klok mee

6.00 uur. Wintertijd! Best netjes dus, Ronja heeft het een uur langer volgehouden. Het vertelt me eigenlijk ook dat het niet haar interne klok is die ervoor zorgt dat ze gaat keffen, maar waarschijnlijk een of ander geluid - of verschillende geluiden. Eerst dacht ik dat het de buurman was, die om die tijd vaak thuiskomt. Maar ik stond de laatste tijd erg vaak buiten met Ronja op het moment dat hij thuiskwam. Dus was ze hem voor en kon het niet aan hem liggen.

LawaaiSpetsen

Met de wandeling ga ik weer met de twee Spetsen samen op stap. Ik neem de balstok mee. Ik begin met ballen voor een rij huizen. Voor de huizen langs loopt een pad, met daarnaast een brede heg en achter de heg een groot grasveld. Op die plek stuur ik Kari vaak om de heg heen naar het veld, waarna ik de bal gooi. Dat doe ik vanochtend ook. Eén keer. Als Kari samen met Ronja de bal ophaalt, gaat dat gepaard met nogal wat lawaai. Op de heenweg tot Kari Ronja voorbij is - en dat is gelukkig vrij snel. Op de terugweg het hele stuk tot ze bij mij zijn - Kari's manier om Ronja van zich af te houden als hij iets in de bek heeft. Vooral tussen de huizen en de heg is het geluid aardig hard. Het is nu officieel 8.00 uur wintertijd. Hopelijk zijn de mensen nog ingesteld op 9.00 uur zomertijd.

Ronja rustig te houden

Dan maar op het volgende veld verder ballen. Dat ligt net wat verder van de huizen af. Iedere keer als ik de bal gooi, sprint Ronja erachteraan. Ze is nog niet even snel, want ze verliest duidelijk terrein op haar oom. Na drie sprints blijft ze halverwege staan. Ik waag het erop en roep haar. In eerste instantie komt ze ook, maar als Kari achter haar aanrent naar mij toe, gaat ze toch eerst naar hem toe. Na even te hebben geklierd, komt ze alsnog. Ik besluit haar te belonen.

De volgende keer stopt ze eerder met Kari achternazitten en kan ik haar eerder terugroepen. Nu komt ze direct helemaal naar mij toe, waar ze een heleboel kleine lekkertjes mee verdient.

De keer daarna roep ik haar bijna direct terug, en ze komt ook! De keer daarna zeg ik haar naam op het moment dat ik gooi en... ze blijft bij me!

Met deze succesjes word ik vast geholpen door het feit dat ze moe begon te worden van het achternazitten van Kari, maar ik ben er toch heel erg blij en tevreden mee.

Labrador

Als we de Balij inwandelen, komen we de negenjarige zwarte Labrador tegen. Kari weet ik met veel lekkers rustig te houden. Ronja sprint echter op de zwarte Lab af. Daar heeft Kari het even moeilijk mee, maar met de koekjes houdt hij zich toch erg netjes. Het wordt wat moeilijker als de Lab mijn werpstok ontdekt en tegen me op wil springen. Dan geeft Kari toch even wat commentaar. Ik ga gauw een paar meter verderop staan, mijn hondjes meeroepend, en daar kan ik ze vrolijk belonen voor keurig meekomen en bij me blijven. De eigenaar van de Lab doet hetzelfde met haar hond. De werpstok verberg ik een beetje achter mijn been. Na een halve minuut of wat kunnen we dan allebei rustig doorlopen.

Kolder

Op driekwart van de wandeling krijgt Ronja even de kolder in de kop. Ze rent rondjes om ons heen met de staart in een kronkel, over de afgevallen bladeren heen (dat ritselt zo heerlijk), schiet tussen de boomstammen en struiken door en doet af en toe een schijnuitval naar Kari, die steeds net op tijd opzij weet te stappen.

Nog meer hondenvriendjes

Bij de uitgang van de Balij komen we nog wat hondenvriendjes tegen, waarmee de lol compleet is. Vooral Goa de Kooikerpup is favoriet. Ik moet haar echt even bij de halsband vasthouden tot hij wat verderop is, voor ik haar mee naar huis krijg.

Op pad

Na ons eigen ontbijt in alle rust te hebben genoten met de drie honden gezellig om ons heen gedrapeerd, gaan we spullen inpakken. We gaan op pad. Paul gaat naar zijn ouders in Limburg, en zet mij en de honden onderweg af bij mijn ouders in Nijmegen.

Luidruchtig aankomen

Bij aankomst neem ik de beide Spetsen aan de riem. Als ze mijn ouders Amerikaanse Cocker Nicky zien, wil Ronja er gretig heen en begint Kari te blaffen. Pas als ze allebei een stukje rustig zijn meegelopen, laat ik ze los. Ze begroeten de grotendeels blinde Nicky kort. Die gaat met die druktemakers om zich heen liever even zijn eigen kant op. Dan vliegen de Spetsen het grote grasveld op, achter elkaar aanvliegend, elkaar in de nek en oren vliegend, om op die manier het einde van de autorit en hun vrijheid op een groot grasveld te vieren. Korte tijd is conversatie nauwelijks mogelijk. Toch moeten zelfs mijn ouders glimlachen om zoveel levensvreugde, dus laat ik ze even lekker hun gang gaan.

Onvermoeibare pup

Het eerste deel van de middag lijkt Ronja ondanks de ochtendsprintjes onvermoeibaar. Ze blijft om beurten Nicky, Kari en/of Joschka uitdagen. Nicky vindt haar vooral interessant om op te rijden, iets waar ik niet zo blij mee ben. Toch moet ik haar erg vaak bij hem vandaan roepen. Pas na een paar uur klieren, heeft Ronja eindelijk de rust om echt een tijdlang te gaan liggen en in slaap te dommelen. Het is niet van erg lange duur. Omdat ze ook steeds weer naar Nicky gaat, die steeds weer op haar wil rijden, zet ik haar uiteindelijk een tijdje vast aan de riem.

Volgens mijn moeder zijn ze luidruchtiger dan eerdere keren. Dat is ook mijn indruk. Waar het aan ligt? Het is rustig weer en behalve het verzetten van de klok kan ik geen dingen bedenken waar het aan kan liggen. Behalve dat het de vorige keer lekker weer was en de honden bijna de hele tijd buiten zijn gebleven. Daar valt dat drukke gedrag een stuk minder op.

Magen op zomerklok

Joschka's maag lijkt in ieder geval nog op zomertijd te staan. Iets voor 16.00 uur begint hij erg onrustig te worden. Hij moet maar wat geduld opbrengen. Hij heeft al geluk dat we deze keer aan het eten voor de honden hebben gedacht. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze pas na thuiskomst een klein hapje kregen, omdat het inmiddels te laat was geworden voor een volle maaltijd.

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Maandag 29 oktober 2007

De goede kant op!

6.18 uur. Netjes, behalve dat ik Ronja niet voor ben. Maar goed, ik hou alle regeltjes aan (wachten tot ze een aardige tijd stil is voordat ik naar beneden ga of, als ze tussendoor weer begint, verder naar beneden ga. Joschka stuur ik weer rustig maar beslist terug naar zijn mand, Kari vraag ik om te gaan liggen. Dan ga ik pas naar Ronja. Als ze ophoudt met tegen de deur te porren met haar neus (deze eis heb ik toegevoegd nadat ik haar dat in de stoffen bench zag doen, waar ik het beslist niet wil hebben!), doe ik het deurtje open. Op mijn seintje komt ze eruit.

Ochtendwandeling

Met de ochtendwandeling doe ik met beide een rondje Balij. In de verte zie ik twee potentiële plet-Labradors, dus neem ik een ander pad. Dan komen we een Yorkie-pupje tegen dat een aantal deuren verderop woont. Het beestje is er net een paar dagen, 4 maanden oud en erg klein. Als eerste gaat Kari erop af. Redelijk rustig, maar toch een beetje te opdringerig. Na even gesnuffeld te hebben, vindt hij het piepkleine ding niet echt interessant meer. Ronja gaat er daarna veel voorzichtiger op af dan ik had verwacht en is tot mijn plezier makkelijk terug te roepen. Even later begint ze het miniding echter op te jagen. Ik roep haar en loop door.

Even later komen we Bonnie tegen, een klein zwart en normaal gesproken supersnel hondje. Deze keer kan Ronja haar bijhouden. Volgens de eigenaar moet ze een keer geopereerd worden - gesteriliseerd en aan een gewricht dat blijkbaar nogal makkelijk uit de kom schiet. Dat laatste zie ik niet aan haar bewegingen, alleen aan haar snelheid. Haar baas vindt haar anders "nog snel zat!" Toch neem ik Ronja op een gegeven moment maar even vast, want de twee racen als idioten tussen de bomen door. De baas moet Bonnie komen halen, want die heeft zelfs met een stilstaande Ronja geen zin om mee te komen.

Aan het eind van de wandeling doe ik nog wat stoeptraining met beide Spetsen.

Middagwandeling: volgtraining

's Middags ga ik met Ronja alleen op pad. Eerst probeer ik het volgen te trainen. Het gaat eerst waardeloos. Het gras op dit veld is vrij lang en de ondergrond wat zompig en hobbelig voor die korte pootjes. Dan moet je als hond toch af en toe even vooruit kijken - en dan kun je niet tegelijkertijd omhoog kijken naar de baas! We proberen het opnieuw op de tegels, en dat gaat goed. We beginnen gewoon bij 1 stap, bouwen klik voor klik op naar 10 stappen. Dat vieren we met een lekker sjorspel. Dan beginnen we opnieuw bij 5 stappen en bouwen het weer op naar 10 stappen, wat we weer vieren met een sjor- en apporteerspel.

Oogcontact

Dan oefenen we oogcontact. De afgelopen keren had Ronja moeite om haar aandacht erbij te houden. Daarom heb ik deze keer een geheim wapen meegenomen: kaasschaafsels! Een nadeel daarvan is dat het een beetje kruimelt, waardoor Ronja in het begin wat snuffelt. Door haar precies aan te wijzen waar alles valt, is dat gauw verholpen. Maar dit soort kruimelwerk absoluut niet aan te raden voor op gras. Ik ben dan ook blij dat we op tegels werken. Maar dankzij het geheime wapen lukt het Ronja met een aantal horten en stoten om het oogcontact uiteindelijk tot 10 tellen vol te houden. Feest met speeltje!

"Los"

Een leuke bijkomstigheid van de kaas, is dat Ronja op "los" nu ook echt onmiddellijk loslaat, zonder nog één of twee keer op het speeltje te kauwen. Dit moet ik echt onthouden, zodat het een gewoonte wordt. Dat vind ik met Kari zo prachtig: hij kan volop in het sjorspel opgaan met grommen en schudden, en op "los" ook accuut loslaten. En het speeltje laten voor wat het is, ook als het vlak voor zijn neus op en neer bungelt. Dit laatste kan Ronja trouwens ook, al maakt ze soms een foutje.

Blijven liggen

Het liggen en blijven oefenen we ook. Deze keer zorg ik ervoor dat ik de beloning tussen haar poten leg voordat ze kans heeft om op te staan. Daardoor heeft ze ook minder neiging tot opstaan of gaan zitten tussendoor.

Zitten

Op andere plek oefen ik het zitten. De laatste tijd heb ik wat meer aandacht aan het liggen besteed. Daardoor bestaat het gevaar dat Ronja bij 'zit' besluit om na een korte pauze door te zakken naar het liggen, zoals ze in de vorige puppyles deed.

Stoeptraining

Als laatste doen we weer wat stoeptraining. Deze keer ren ik evenwijdig aan de stoep. De ene kant op gaat het foutloos. Maar de andere kant op is voor Ronja blijkbaar toch iets anders, want ze huppelt ineens erg makkelijk over de rand heen. Blijkbaar is het niet vanzelfsprekend dat ze het overneemt. Dat moet ik dus rustiger opbouwen. Als Ronja over de rand heengaat, stuur ik haar direct terug. De ene keer beloon ik haar wel voor teruggaan, de andere niet. Op zich is het goed dat ze het doet, maar ik wil geen cyclus aanleren: stoep af + weer erop = klik/beloon. Dan oefen ik het 'op de stoep gaan' liever apart.

Puppycursus

Het terrein oplopen gaat deze week behoorlijk gecontroleerd met Ronja. Ik beloon zoals ik het normaal zou doen, en dat levert prima resultaten. Ook op zo'n 5 en even later 3 meter van haar klasgenootjes kan Ronja zich goed op mij blijven concentreren - waarvoor ik haar natuurlijk ook heel geregeld beloon.

De instructrice komt met een stapel zitkrukjes. Deze worden gelijk ingewijd door de Beagle. En terwijl de instructrice uitlegt waarom je daar als een havik bovenop moet zitten om dat te voorkomen en eventueel zelfs te corrigeren, tilt hij opnieuw zijn poot op tegen het krukje.

Deze week zitten we dus weer op krukjes. Het geeft veel rust in de groep, en ik heb kans om tussendoor makkelijker Ronja bezig te houden met oefeningetjes als handtouch en 'kin'. Zonder dat ik fulltime bezig ben, kan ik Ronja hiermee zo bezig houden dat ze tijdens de hele les maar zo heel af en toe een kefje geeft. Waarvan een aantal gericht zijn naar de baas, die zo'n 15 meter verderop de les staat te observeren.

Nu in de les: oogcontact

Als eerste oefening starten we met oogcontact. En dat gaat eigenlijk geweldig. Ik hou volgens instructie mijn handen onder mijn kin - een stuk makkelijker dan wat ik thuis normaal oefen, maar vanmiddag hebben we toevallig aan deze variant gewerkt. Met kaas. Tijdens de les begint Ronja alleen wat te wiebelen van één voorpoot op de andere en van zitten naar liggen.De instructrice zegt daardoor 'oei', waardoor Ronja omkijkt naar haar. Maar tijdens haar gewiebel hield ze wel haar ogen op mij gericht! Op zichzelf al knap. Omdat ik zelf door het gewiebel ook even van mijn apropos was, reset ik de oefening om een rustiger variant te krijgen die ik wèl kan belonen.

Spelen en volgen

Daarna komt het spelen en het volgen aan de beurt. Bij het spelen bewijst Ronja weer haar prachtige zelfbeheersing met spelen. En het loslaten van vanmiddag speelt nu nog door, zodat ze op één commando direct haar kaken van elkaar doet. Uiteraard beloon ik dat direct.

We oefenen zelf op het volgen. De konijnenkeutels zijn in het begin wel erg verleidelijk. Ze zijn ook zo verspreid over het hele veld, dat je er niet aan kunt ontkomen. Ik zie ze ook niet, maar Ronja ruikt ze duidelijk wel.

Als ik mijn eisen even helemaal terugbreng en Ronja een paar keer kan klakken en belonen voor alleen maar even omhoogkijken, heb ik haar aandacht ineens weer en kunnen we het volgen weer heel snel opbouwen tot 10 stappen. Knap grietje!

Tunneltje

Voor variatie op het hierkomen, heeft de instructrice deze week een tunneltje meegenomen. Natuurlijk is het voor alle hondjes de eerste keer dat ze door een tunneltje moeten. De hondjes worden aan de ene kant vastgehouden door de instructrice, de eigenaar kijkt aan de andere kant door het gat en roept de hond. Stuk voor stuk hebben ze er even moeite mee (behalve Ronja). Door de tunnel te verkorten, extra superlekkere stukjes worst te gebruiken en deze voor de hond uit in de tunnel te gooien, gaan ze er allemaal uiteindelijk zonder problemen doorheen. Zoals gezegd, Ronja vliegt er zelfs de eerste keer met misschien één lichte aarzeling doorheen. Bonnie en mijn gespeel met het kattentunneltje in het nest met alle pups heeft hier vast aan bijgedragen. Maar hoe dan ook is Ronja altijd graag bereid om nieuwe dingetjes uit te proberen. Vanmiddag sprong ze ook uit zichzelf op een zitbankje tijdens de wandeling.

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Dinsdag 30 oktober 2007

Onrust

De nacht is onrustig, maar niet door Ronja. Een heftige hagelbui klettert middenin de nacht op het dak. En rond 5.45 uur doet een donderklap het huis schudden, zodat ik met een adrenalinestoot wakker schiet. De honden lijken er geen last van te hebben. Pas een kwartier later, als ik al op weg ben naar beneden, begint Ronja te keffen. Ik wacht weer even tot ze stil is. Dat duurt niet lang. Hier kan ik goed mee leven!


Ochtendwandeling

De ochtendwandeling verloopt opvallend prettig. We komen geen honden tegen, wat het misschien wat makkelijker maakt. Maar de honden lopen ook netter mee dan ze normaal al doen. Normaal heeft Ronja ergens onderweg een stukkie dat ze wat vooruit stiert, maar vanochtend gaat het allemaal gewoon geweldig.

Middagrondje Ronja: zit en blijf

Als eerste train ik tijdens de middagronde de zit en blijf. Ik gebruik nu alleen 'zit' en geen 'wacht' (mijn blijfcommando) erbij. Het geeft allemaal niet, Ronja blijft gewoon lekker zitten. Afwisselend blijf ik links of rechts naast of voor Ronja staan voor 5 tot 15 seconden, doe ik 1 tot 3 stappen naar voren, voor Ronja langs enz., wat ik ook maar binnen 3 stappen kan bedenken. Als slot doe ik aan het einde van 3 stappen een sprongetje in de lucht. En weer blijft Ronja zitten.

Oogcontact

Bij het oogcontact gebruik ik kaas als beloning. De eerste paar kliks hou ik mijn handen bij mijn gezicht, de makkelijke variant. Dan hou ik beide armen wijd. Dat is makkelijker dan armen licht gebogen en nog makkelijker dan handen omlaag. Het gaat behoorlijk goed. Ik kan zelfs mijn handen een beetje bewegen. We komen tot 5 tellen, heel netjes.

Volgen links

Het volgen bouwen we op tot 15 stappen, waarna we even feesten met het speeltje. Daarna bouwen we het weer op naar 12 stappen. Tussendoor wissel ik dit wat af met kortere stukjes terwijl ik in een cirkel van zo'n 2-3 meter doorsnede loop, Ronja aan buitenkant. Gaat prima, ik word alleen duizelig :-)

Blijven liggen

Deze oefening doen we wat korter sessie dan het zitten. Ronja's concentratie raakt langzaam op, maar ik kan toch eindigen met 3 stappen en weer terug.

Stoeptraining

Met de stoeptraining maakt Ronja één foutje, terwijl ze nu beide kanten op meerent op de stoep. Grappig is dat Ronja zich lijkt zich qua snelheid in lijkt te houden, volgens mij om te voorkomen dat ze in de fout gaat. Hierdoor heb ik moeite haar aan echt aan het rennen te krijgen. Zodra ze dat wel doet, klik ik direct. Daarna vat ze wat meer moed en gaat ze makkelijker over in galop. Ook gaaf is dat ik Ronja nu op de stoep rond kleine objecten kan heensturen, zoals een lantaarnpaal met anti-autohekje eromheen, overbegroeid met onkruid.

Hé baas, riep je?!?

Wandelrondje

Aansluitend doen we een vol rondje polder. Onderweg vreet Ronja wel weer even stront. Ik geef alleen een niet zo hard een 'he!'. Door de afstand zie ik Ronja toch wat onder de indruk raakt - ze beweegt wat aarzelend. Ik weet niet of ik dit gedrag van dichtbij zou hebben opgemerkt. Dit is voor mezelf iets om goed in de gaten te houden. Ronja is toch erg makkelijk bij te sturen, ik moet voorzichtig zijn met te harde aanpak.

 

Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do

Naar boven Naar beneden Woensdag 31 oktober 2007

Wakker worden

Weer begint Ronja pas te knerpen als ik op weg ben naar beneden. Het duurt wel even voor ik mijn tocht omlaag kan voltooien, want ze houdt nogal vol. Daardoor besluit ik het haar wat moeilijker te maken. Ik benader pas haar bench als ze met haar de kin op het matras ligt. Ze heeft heel gauw door wat ik verlang! Maar ze heeft behoorlijk moeite om het vol te houden tot ik bij de bench ben en hem opendoe. Uiteindelijk lukt het haar.

Morgenwandeling

Met de wandeling komen we bijna direct Sienna tegen, een gele Labrador. Haar baas staat met iemand te babbelen, waardoor ik nu zelf kan bepalen wanneer mijn honden haar benaderen.

Ronja wil er perse heen en schiet naar het uiteinde van de lijn. Kari blijft echter keurig naast me staan, dus klik en beloon ik hem. Ronja wil nog liever incasseren dan socialiseren, dus komt ze teruggerend. Ik klik haar voor oogcontact. Ze heeft het lekkers nog niet op, of ze vliegt alweer naar het einde van de lijn. Ik klik en beloon Kari weer. Ho, toch interessant! Ronja komt weer terugrennen. Weer klik en beloon ik haar, nu met meerdere brokjes na elkaar. Daardoor houdt ze het deze keer net wat langer vol voor ze toch weer naar het uiteinde van de lijn schiet. Met een combinatie van klikken en belonen voor naar mij toe komen en vooral ook voor bij mij blijven, en achteruit lopen zodra ze naar de Lab toe wil schieten, komt Ronja uiteindelijk keurig met een slappe lijn helemaal bij de Lab uit. Ik schat dat dit ons niet meer dan een minuut heeft gekost.

Na even kronkelen en kruipen en snuffelen, komt Ronja net zo vrolijk weer met ons mee.

In de tussentijd is Kari keurig bij mij gebleven en heeft ook hij de nodige kliks en beloningen verdiend.

Met de middagwandeling ga ik met beide Spetsjes op stap deze keer. Onderweg komen we letterlijk geen hond tegen. Ik doe gewoon een fantasieloos rondje, geen bijzonderheden.

 


Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do


Naar boven Naar beneden Donderdag 1 november 2007

Een beginnetje...?

Vanochtend begint Ronja pas een beetje te piepen als ik de deur van de woonkamer open maak. Ik durf nog niet te hopen dat dit min of meer vaste prik wordt. Of zou het toch een beginnetje zijn...?

Ochtendrondje

Met de ochtendwandeling lopen we een eindje achter Luna de Malamute. Ronja is helemaal dol op die hond - en die hond op haar, want ze sleurt haar bazin altijd naar Ronja toe. Maar Luna loopt te ver voor ons voor een ontmoeting. Ronja wil er heel graag naartoe. Jammer meissie, we lopen samen op of we lopen niet! Kari incasseert intussen het nodige voor netjes met mij meelopen.

Trainingsrondje: volgen rechts

Met de middagwandeling ga ik eerst met Ronja trainen. Het rechts volgen bouw ik, deze keer weer wat sneller dan gisteren, op tot 15 stappen, wat we weer vieren met lekker spelen. Ik betrap mezelf erop dat ik een commando begin te gebruiken. Feitelijk wordt het wel tijd daarvoor.

Blijven liggen

Na het volgen oefenen we het blijven liggen. Zo'n 15 tot 20 kliks verdient Ronja, terwijl ze één keertje de fout ingaat. Een keertje teveel, maar gezien haar relaxte houding tijdens de hele sessie en het feit dat ze verder blijft liggen, ook na de kliks, ben ik toch heel tevreden. Uiteindelijk kan ik 7 stappen weglopen, omdraaien, een paar tellen wachten en weer teruglopen.

Volgen links

We lopen een eindje door naar mijn vaste trainingsplekje bij de flat. Het volgen links oefen ik vrij kort, hooguit 5 kliks. Toch komen we alweer op 10 stappen. Netjes!

Staan

Het oefenen van het gaan staan verloopt weer slordig. Ik zoek nog steeds een manier om de handtouch die ik hiervoor gebruik, af te bouwen. Maar als ik mijn hand weglaat, zet Ronja teveel stappen. Als ik mijn hand hoger houd, gaat ze zitten. Ik ga maar eens kijken op Sue Ailsy's Training Levels site of ik daar tips vind.
Het blijven staan gaat beter. Dat bouw ik snel op tot 10 tellen.

Stoeptraining

Als afronding doen we nog aan stoeptraining. Ronja gaat één keer de fout in. Tegenover de nodige keren waarbij ze echt bewust aan de rand stopt, en nog meer keren waarbij ze een halve meter van de stoeprand wegblijft om maar te voorkomen dat ze er per ongeluk overheen stapt, maakt me dat niets uit. Ze is zich goed bewust van die stoeprand, daar gaat het om.

Rust bij balletjes gooien

Na ons trainingsommetje ga ik naar huis om Kari op te pikken. Met de twee samen ga ik naar de Balij, waarbij ik balletjes gooi voor Kari. In eerste instantie wil Ronja lekker op Kari jagen als hij erachteraan gaat. Ik zet haar vast en ga op de riem staan. Ik laat haar weinig ruimte, zodat ze niet met een aanloop op het einde van de riem klapt. Dat wil ik haar nekkie niet aandoen. Als ze de riem slap houdt, beloon ik haar. Binnen twee keer gooien heeft ze het door: als ze bij mij blijft, valt er wat te verdienen. Ook als Kari terugkomt, laat ze hem nu met rust. Dit gedrag houdt ze vol nadat ik haar losgekoppeld heb. Mooi zo!

Halverwege de Balij blijkt dat ze dit gedrag niet over te zetten naar een nieuwe plek. Had ik eigenlijk ook niet verwacht, dus waarom heb ik haar niet meteen vastgezet? Ik heb ook even niet meer de energie om er nu werk in te steken. Ik berg het balletje op en we lopen verder. Ander keertje.

 

Het vorige deel van Ronja's dagboek gaat over haar leventje in haar 24e levensweek.
En nu verder met haar 26e week.

Foto's van Ronja en de anderen tijdens onze activiteiten
in DoghouseRock Foto's



Overzicht Ronja's dagboek
0-1 maanden




2 maanden
3 maanden
4 maanden
5 maanden
6 maanden
7 maanden
8 maanden
9 maanden
10 maanden
11 maanden
12 maanden
(V) = video     *** = Geen bericht

 



Naar boven

Copyright © 2002-2013, Sandra Hurkmans.
Niets op deze pagina mag op enige wijze worden overgenomen of vermenigvuldigd zonder toestemming van de auteur.
Printen voor eigen gebruik is wèl toegestaan. En een link naar onze website stellen wij natuurlijk op prijs!