Over ons

Ronja's dagboek - Week 1 (9 weken oud)

Voor haar komst | Overzicht dagboek | Volgende week

Zondag 8 juli 2007 - dag 1 - Eindelijk!

• Hernieuwde kennismaking met Kari en Joschka
• Naar huis
• Thuiskomst
• Moe
• Lekkers
• Gek op voer
• In de bench

Vandaag gaan we Ronja ophalen. Bij Bonnie aangekomen breekt het concert weer los. Uit alle hoeken van het huis lijkt geblaf te komen (alleenstaande woning, in ons rijtjeshuis lukt dat effect niet :-)). We hoeven dan ook niet aan te bellen.

De oudere honden mogen dan het alarm geslagen hebben, Ronja staat in haar afgezette ruimte in de woonkamer klaar om ons te verwelkomen: Bezoek! Fijn! Omdat ze bezoek leuk vindt, kondigt het geblaf van Åsa, Bamske en Kjälla voor haar aan dat er een feestje op komst is. Om al teveel onrust te voorkomen, sluit Bonnie de twee jongste dames weg.

We drinken buiten wat thee en babbelen wat. Bonnie vertelt over Ronja’s activiteiten in de afgelopen week en hoeveel en hoe snel ze geleerd heeft. Ze blijkt in ieder geval zowel honden als mensen geweldig te vinden. Alleen honden die ook naar Bonnies zin niet veel goeds van plan zijn, blijft ze wat terughoudend mee.

We stellen nog wat vragen, zoals het aantal maaltijden waar ze nog op zit (4), hoeveel ze per maaltijd krijgt, of ze al vleesbotten eet (ja, ze heeft al een kippennekje gehad - zonder kop, ter geruststelling van wie dit nu vol walging zit te lezen).

Opnieuw kennismaken met Kari en Joschka

We hebben Joschka en Kari meegenomen. Het lijkt ons dat Ronja zich het veiligst voelt als ze op eigen terrein kennis kan maken met de heren. Paul gaat ze halen. Maar als ze mij zien, beginnen de jongens blij te blaffen. Ronja slaakt een gil en rent weg – 2 meter, waarna ze zich omdraait om toch te kijken wat dit allemaal is. Even later herhaalt ze dit nog een of twee keer. Oude Kjälla, die Bonnie erbij heeft gelaten, gaat op onderzoek uit. Eerst naar Joschka. Beiden vinden elkaar interessant, maar meer ook niet. Dan gaat Kjälla naar Kari. En begint uit te nodigen tot spelen! Kari weet niet helemaal wat hij ermee aan moet. Hij kijkt weg, maar tegelijkertijd beweegt hij zich wel naar Kjälla toe.

Voor de rust besluit Paul Kari bij mij te laten en even met Joschka een kort ommetje te maken. Dan hoeft Ronja maar met één tegelijk kennis te maken. Ronja vindt Kari eerst toch wat eng. Kari kijkt weg van haar, en ze weet niet helemaal wat ze daarmee aan moet. Maar al gauw is het ijs gebroken en begrijpt ze dat hij totaal geen kwaad in de zin heeft. Kari maakt zelfs wat speelbewegingen naar haar. Als Joschka na terugkomst uitgejodeld is, vindt ze hem direct geweldig leuk.

Naar huis

Na het afhandelen van de laatste zaken, gaan we op weg naar huis. Ik neem Ronja op schoot – dat lijkt me voor deze eerste keer het beste. Hierna gaan we haar heel snel wennen aan een tuigje en net als de anderen op de achterbank aan de veiligheidsgordel vastzetten. Onderweg piept Ronja eerst wat, maar ze valt al snel in slaap. Het is echter mooi weer en warm, zeker omdat ze echt op mij wil liggen, en niet aan mijn voeten. Ze wordt tussendoor daardoor een paar keer wakker om onrustig rond te klauteren met haar vochtige zweetvoetjes van de warmte. Maar dan valt ze toch weer in slaap. Een keertje zijn we onderweg gestopt om haar voor de zekerheid even te laten lopen. Lopen deed ze, en snuffelen, en mensen bekijken, maar plassen was er niet bij! Nou ja goed, dan maar verder rijden.

Thuiskomst

Om half vier komen we thuis aan. Paul laat de andere honden eruit terwijl ik me ontwar uit Ronja’s riempje en de gordel. Ik zet haar neer, net op het moment dat de andere twee blaffend naar me toe komen rennen. Ronja krijst, rent twee meter achteruit, plast onderdanig, en herstelt eigenlijk gelijk. Wel moet ze nog even moed vatten voor ze de andere twee naar binnen volgt: ongeveer 5 seconden.

Paul heeft de andere twee even in de woonkamer opgesloten. Ik laat Ronja eerst gang, keuken en tuin een beetje ontdekken. Dan doe ik de kamerdeur open. Na een kort moment van onderdanigheid, stapt Ronja weer met zelfvertrouwen achter de anderen aan. Als Joschka of Kari even luidruchtigt of uitbundig is, gaan even de oortjes omlaag en gaat ze soms even zitten om het zich aan te kijken. En dan is ze direct weer van de partij.

In de woonkamer ontdekt ze de kauwbotten die er liggen – en gaat er gelijk op een knagen. Kari gebruikt het kauwbot gelijk om haar een beetje op te voeden: "deze is van mij". Een poging van Ronja om hem te benaderen levert zo’n strakke blik op, dat ze haar plannetje snel herziet. Een tijdje later heeft Ronja een bijzonder leuk speeltje te pakken. Ze is er erg mee in haar sas. Maar een strakke blik van Kari doet haar toch besluiten om het speeltje op te geven. Aangezien het Kari meer om het lesje dan om het speeltje ging, ruim ik het speeltje op zodra hij met zijn lesje klaar is.

Moe

Iets voor 5 uur 's middags duikt Ronja ineens achter mijn rug (ik zit op de grond dit verslag te maken op de laptop) en valt, na 2 tellen Wimbledon te hebben gekeken op televisie, prompt in slaap, veilig ingeklemd tussen mij en de bank. Na ongeveer een half uur wordt ze even wakker. Voor de zekerheid nemen we haar mee naar buiten, maar dat blijkt niet nodig. Ik ga weer verder achter de computer. Al snel neemt ze haar plekje achter mijn rug weer in – deze keer valt ze met haar kop op mijn been in slaap.

Lekkers

Na het eten krijgen de honden vaak een Dentastix. Ook Ronja krijgt een klein stukje, maar ook dat krijgt ze met haar puppytandjes totaal niet weg. Ik knip het met de tuinschaar in half kattenbrokjesformaat en gebruik het voor haar eerste training: "Ronja, kom". Werkt geweldig!

Ook zal ik haar echt met ruilen moeten leren om los te laten. Weer met het speeltje samen spelen is voor haar niet genoeg, in tegenstelling tot wat ik me van Kari herinner. Nu nog verzinnen wat ik, behalve ministukjes dentastix, voor haar als beloning ga gebruiken. Liefst iets gezondere dingen dan dat. Kleine porties van haar maaltijd misschien. Hangt er ook vanaf wat voor maaltijd we geven.

Gek op voer

Later op de avond knip ik wat commerciële beloningkjes, stukjes gedroogde pens en gedroogde visjes in kleine ministukjes (ongeveer 1/8 kattenbrokjesformaat) met een snoeischaar (schoongemaakt natuurlijk, je zult toch net de Digitalis of de Monnikskap geknipt hebben). Een poging om dit aan de salontafel te doen, geef ik maar direct op: Ronja staat met haar voorpootjes op het blad en doet verwoede pogingen om al springend haar achterpootjes ook daar te krijgen. Dus maar aan het aanrecht. Dat geeft een gekrakeel! Ik negeer haar, en als ze even een tijdje stil is geweest, geef ik haar een beloninkje. Als ik het bakje gedroogde pens openmaak, zet ze weer even een keel op (ruikt blijkbaar lekker), maar houdt al snel op. Hetzelfde met de gedroogde visjes. In ieder geval is ze gek op voer, dat maakt het trainen een stuk makkelijker dan met een hond die er nauwelijks om geeft.

In de bench

Voor de nacht hebben we onze matrassen van zolder gehaald en zo dicht mogelijk bij de bench gezet. Ronja is net een half uur voor we willen gaan slapen wakker geworden. Als ik haar in de bench zet, vind ik het dus ook niet vreemd dat ze even moet piepen. En daar blijft het bij: zachtjes piepen, hooguit 10 minuten lang. Ik hang mijn vingers in de tralies. Daar gaat ze al gauw liggen, om snel daarna rustig in slaap te vallen.

dag 1 | dag 2 | dag 3 | dag 4 | dag 5 | dag 6 | dag 7

Maandag 9 juli 2007 - dag 2 - Inpendelen

• Eerste nacht en vroege ochtend
• Bijten
• Dierenarts
• Autorit
• Training met maaltijd
• Speeltje ruilen en handtouch
• Verplicht moe

Eerste nacht en vroege ochtend

De nacht is prima verlopen. Enige storende factor was Joschka, onze fijne stippelvriend. Hij had niet begrepen of geloofd dat we echt beneden sliepen, dus is hij op zolder gaan liggen en in slaap gevallen. Midden in de nacht kwam hij ineens uitgelaten naar beneden, blij om ons daar te vinden. Tja, met alle commotie heb ik Ronja maar gelijk even in de tuin gezet: keurig doet ze een plasje. Ik verwachtte problemen toen ik haar in de bench terugzette, maar ze ging gelijk liggen. Toen ze op mijn vingers ging knagen, heb ik mijn hand vlak voor de bench gelegd. Toen ging ze slapen.

’s Morgens konden we tot 7 uur uitslapen (de wekker ging een half uur eerder). Weer was het Joschka die onrustig werd, waarna ik Ronja direct weer naar het grasveld bracht. Daar deed ze gelijk een flinke hoop. Knappe meid! Ik wachtte nog even of er nog een plasje achteraan kwam, maar nee, ze wilde naar binnen. In de woonkamer deed ze dat plasje toch, uit onderdanigheid naar de andere twee, blijkbaar toch weer even een tel overweldigd. Haar eerste ongelukje, dus hebben we geen klagen.
Overigens is dat 'overweldigde' een uitzondering: de dame is niet gauw onder de indruk en als ze dat al is, is ze daar tot nu toe steeds binnen een paar tellen overheen.

Bijten

We moeten nog een manier vinden om haar bijten in handen in te dammen. Zeker als ze moe is, is ze bepaald hard in de bek. In mijn herinnering kon ik dat bij Kari vrij makkelijk bijsturen, maar Ronja is niet zo snel onder de indruk. Een strakke, boze blik. Opgetrokken lippen en neus. Een hand over de snuit. Soms levert dat daarna zachter knagen op – prima, als ze haar bekkie maar leert controleren. Maar ik heb haar ook al een keer echt bij haar nekvel gepakt dat ze kort even piepte. Hoewel ze zich maar 1 tellen vagelijk onder de indruk gedroeg, was ze daarna toch wat gekalmeerd.
Toch los ik dit liever anders op, als dat mogelijk is...

Dan ben ik jaloers op de twee heren, Joschka en Kari. Die hoeven haar maar even strak aan te kijken zonder een echt lelijke kop te trekken, en ze weet al dat ze op haar tellen moet passen.

De eerste oefeningen waar we aan gaan werken, weet ik al: doggy zen en spullen ruilen voor lekkers.

Dierenarts

Omdat Ronja al 9 weken is (normaal hebben we pups altijd met 8 weken opgehaald), hebben we gelijk vanochtend een afspraak gemaakt bij de dierenarts. We konden vanmiddag terecht. Wat een verschil met Kari!

De 'hoofddierenarts' kwam de trap af – iets rustiger dan indertijd met Kari. Hij kwam de wachtkamer binnen om ons even te begroeten (hij had vanmiddag geen dienst) en onze nieuwe aanwinst te zien. Ronja reageerde lekker open en die twee handen waarmee hij haar kop masseerde deden haar ook niets. Kari op deze leeftijd had hier toch al wel veel moeite mee gehad, in mijn herinnering.

Op de behandeltafel kreeg ze van de vrouwelijke dierenarts even wat tijd om te betijen, ze maakte eerst even kennis en aaide haar kort. Toen mocht Ronja eerst even op de weegschaal (4 tot 4,05 kg). En weer terug op de tafel, om de echte controle te ondergaan en het prikje te krijgen. Tandjes kijken, in de ogen kijken, in de oren, hartje beluisteren, enz.: Ronja had wat moeite met stilstaan, maar onderging het verder zonder protest. Keurig gewoon!

Even wat pauze tot de prik, toen de DA even haar aantekeningen bijwerkte en de spullen voor de injectie pakte. Ik deed ondertussen even een trainingssessietje 'doggy zen' met Ronja. Een rare plek om het te doen, maar het kwam gewoon zo uit en Ronja had het binnen 2 tongklaks door... Heeft Bonnie hier misschien al aan gewerkt? Moet ik toch even vragen!

Met de injectie legde de DA even een eigen brokje op tafel – nieuw was beslist nòg interessanter dan wat ik gebruikte. Geen enkel probleem, Ronja was volledig afgeleid. Nog een brokje na voor de troost, die Ronja echt niet nodig had, maar wel waardeerde.

Vervolgens de kennelhoest-enting. Als ik tevoren had geweten dat dat de neusspray-vorm was, had ik geweigerd. Maar na toediening van de onaangename neusdruppels was Ronja binnen 2 tellen alweer op zoek naar... het brokje en de kruimels! Helemaal hersteld. Mochten we getwijfeld hebben of ze een echte Västgötaspets was, dan waren we nu beslist gerustgesteld!

Ze heeft zich dus als een echte kanjer door het DA-bezoek heengeslagen – zonder gekrijs, snel herstellend van eventuele schrikjes, geweldig gewoon!

Autorit

Gekrijs kregen we wel te horen op de heen- en terugweg in de auto. We hadden haar ’s morgens bij het ontbijt al een tuigje omgedaan. Geen enkel probleem. Na een half uurtje weer uitgedaan, maar voor de autorit naar de DA weer omgedaan. Nog steeds geen enkel probleem. In de auto hebben we haar op de achterbank vastgezet aan de veiligheidsgordel met een koppelstuk. Stilstaand ging het nog, maar al gauw begon ze toch te piepen, te proberen bij ons te komen, enz. Ik hield mijn hand op de achterbank ter geruststelling, sprak haar even vriendelijk toe als ze even stil was, maar als ze echt hard tekeer ging, maakte ik haar toch even duidelijk dat dit NIET de bedoeling was. Dan ging ze wat zachter verder piepen. Daar konden we mee leven. Op een gegeven moment ging ze dan toch liggen en dommelen, zowel op de heen- als op de terugweg.

Ik ben heel benieuwd hoe zij en de andere twee reageren als ze allemaal de achterbank moeten delen, ieder aan hun eigen veiligheidsgordel!

Training met maaltijd

Na thuiskomst heb ik nog geprobeerd te oefenen met ruilen. Met haar maaltje versvlees was het geen succes. Ze dacht alleen aan eten, dus haar speeltje was totaal NIET interessant. OK, toen heb ik maar hierkomen, daarna zitten, en daarna staan met haar geoefend (het staan bood ze zelf aan, dus maakte ik daar maar gebruik van).

Speeltje ruilen en handtouch

Later heb ik het nog eens geprobeerd met de andere beloninkjes. Dat werkte beter. In plaats van aan ruilen, heb ik aan speeltje aanpakken gewerkt. Ronja heeft nog niet door dat ze wat moet DOEN voor het lekkers. Na iedere beloning moest ik daardoor even wachten voor ze haar speeltje weer interessant vond. Zodra ze het weer pakte, klakte ik weer met mijn tong. Ach, het begrip komt vanzelf een keer.

Nog even aan de handtouch op twee vingers gewerkt. Dit tongklak, die begrijpt ze wel: dan komt dat witte potjes met lekkertjes, en daaruit het lekkertje zelf tevoorschijn!

Al met al pakt ze alles razendsnel op.

Verplicht moe

Tussendoor hebben we Ronja vandaag een paar keer in de bench gezet toen we zagen dat ze echt moe was (ze zakte een beetje door haar polsjes), maar iedere keer weer door iets werd afgeleid dat ze volgens haar MOEST onderzoeken. We gaan er nu nog even rustig bij zitten met een leesboek en onze hand tegen de bench aan. En hebben daarmee hetzelfde prima resultaat als gisteravond: even piepen, waarna ze in slaap stort. Fijn om te weten dat ze zo goed met die bench kan omgaan – alleen uitkijken dat we niet overmoedig raken en het verder rustigjes aan uitbouwen.

Na haar avondeten gaat ze voor het eerst uit zichzelf ergens liggen en blijft ze ook liggen, hoewel Paul in de keuken bezig is (de meest interessante plek in huis!). Ondanks de verplichte rustmomenten, is ze blijkbaar toch even total loss.

dag 1 | dag 2 | dag 3 | dag 4 | dag 5 | dag 6 | dag 7

Dinsdag 10 juli 2007 - dag 3

• Nacht en vroege ochtend
• Ontbijt
• Paul: ochtendactiviteiten
• Intratuin
• Dorp
• Bijten
• Club - toch maar niet
• Voor het eerst: spelen met Kari

Nacht en vroege ochtend

Ook vannacht is het weer allemaal soepeltjes verlopen. Joschka kwam weer van de zolder af, maar deze keer ging hij gewoon direct liggen, dus dat gaf geen onrust. Ronja werd wel even wakker, maar sliep bijna direct door. Om 5 uur besloot ze uiteindelijk dat ze toch echt op moest om wat te doen: een groooote plas en gelijk ook maar even gepoept. Knap ding.

Om half zeven ging de wekker, iets eerder dan dat liet ik haar alweer even naar buiten.

Morgennacht schuiven we de matrassen wat verder van de bench weg. Iedere nacht een stukje meer, tot we aan de andere kant van de kamer liggen. Dan hoop ik dat we na ongeveer een week terug naar zolder kunnen verhuizen. Daarna gebruiken we de babyfoon om ons erop te attenderen als ze eruit moet.

Ontbijt

We bleken gisteravond vergeten te zijn het kant-en-klaar versvlees uit te leggen. In afwachting tot het ontdooid was (zachtste stand magnetron om het vooral niet te verwarmen), heb ik nog even de handtouch getraind. Misschien vond ze de versnipperde snoepjes niet lekker genoeg, maar het ging niet geweldig. Ik heb Kari wat gegeven en de sessie beëindigd.

Paul: ochtendactiviteiten

Voor de eerste keer alleen met mij thuis. Eigenlijk ging het allemaal erg goed. Ik heb San naar de trein gebracht met de auto, en dus moest Ronja mee. Tuig om en in de auto gezet. Het is maar vijf minuten rijden, dus een prima ritje om eventjes te wennen aan de auto. Af en toe heeft Ronja problemen en piept wat, maar met een handje van San erbij gaat het eigenlijk goed. En dan stapt San uit en wordt het allemaal toch eventjes wat moeilijker. Veel gepiep en geklaag, maar met mijn hand op de armsteun en haar koppie ertegenaan gedrukt, komen we toch goed de rit door.

Bij thuiskomst krijgen ze allemaal hun voer. Lekker versvlees (dat we eigenlijk vergeten waren uit te leggen), dat met veel smaak door alle drie wordt opgegeten. Al gauw na het eten valt Ronja in diepe slaap, mét veel droomneigingen.

Rond een uur of half elf heb ik haar wakker gemaakt en eventjes buiten gezet. Een flinke plas en madam is weer klaarwakker. Tuig om en in de auto! Naar Intratuin is het plan. Kussen mee voor in de auto en in het winkelwagentje en Ronja vastzetten in de auto. Weer wat gepiep, maar al minder dan vanochtend. Misschien is ze nog niet helemaal wakker?

Intratuin

Bij Intratuin haar voorzichtig uit de auto getild en een stukje over het parkeerterrein laten lopen. De eerste mensen komen in zicht. Feest! Prachtig om te zien dat ze mensen echt leuk vindt. Het staartje gaat flink op en neer.

Het grote kussen in het winkelwagentje gelegd en Ronja daarbovenop. Heerlijk! Lekker goed uitzicht over alles wat er gebeurd. De eerste mensen die we zien, zijn een man en een mevrouw in een rolstoel. Ronja wordt uitgebreid geaaid en (ruw) over de bol geaaid door de man, en zij vindt het prachtig. Dan een paar mensen die helemaal niet naar haar kijken en doorlopen. Ook goed, dan leert ze dat niet iedereen van honden is gediend. Nog een paar rondjes door de winkel gedraaid en vervolgens naar de dierenafdeling gelopen. Daar mocht ze eventjes uit het karretje en door de gangen sjouwen. En dat was leuk! Wat een heerlijke geurtjes. Vooral de varkensoren waren favoriet. Hier kwamen we een mevrouw met haar dochtertje tegen, en ook door deze tweebeners werd Ronja flink geknuffeld.

Nog evenentjes een mooie bal voor haar uitgezocht en toen naar de kassa. En daar kwamen we bijna niet meer weg, want de kassamevrouwen vonden haar véél te schattig. Op een gegeven moment zie je toch dat Ronja moe wordt: ze wordt wat bijteriger en gaat vaker liggen (maar wel doorbijten). Tijd om naar huis te gaan, dus. Toch al met al bijna een uur binnen geweest. Ik rij het winkelwagentje naar de auto en zet Ronja vast aan de gordel. En dan moet ik dus eventjes weg om het karretje terug te brengen. Dat gaat prima. Geen gepiep of gejodel, maar een rustige pup die languit de op bank ligt als ik terugkom. Direct belonen, natuurlijk!

Als we thuiskomen lopen we een stukje over de stoep en moet Ronja nog een flinke plas. Dus niet in de auto geplast! Brave puppie!

Thuisgekomen krijgt ze nog een portie voer en moet daarna verplicht in de bench, moe zijn. En ook dat gaat zonder veel geblaat. Ze is duidelijk heel moe en blijft slapen tot een uur of half twee als we samen San weer van de trein gaan halen.

Dorp

Paul en Ronja kwamen me van de trein halen. Ronja lag op een lekker dik hondenkussen en leek iets kalmer dan ’s morgens. Misschien omdat ze zo steviger ligt en iets minder rondgeslingerd wordt (groot woord, want Paul rijdt erg voorzichtig met haar achterin).

We zijn direct naar het dorp gegaan omdat we wat extra diepvriesbakjes konden gebruiken. De parkeergarage, de lift, Ronja bekijkt het even en vindt het allemaal prima. Terwijl Paul afrekent, zet ik Ronja even op het dorpsplein. Gelukkig was het niet al te druk, want ze begon direct rondjes te draaien. Ik trek haar nog wat meer uit de loop en richting een prullenbak. Uiteraard ruim ik direct even op nadat ze klaar is.

Thuis krijgt ze nog wat eten, waarna ze weer de bench in mag: ze is duidelijk nog heel erg moe.

Bijten

Als Ronja moe is, kan ze nog steeds haar tandjes behoorlijk in de vingers zetten. Maar het gaat al vele malen beter dan zondag en maandagochtend. Een woord en even de hand terugtrekken is meestal al genoeg. Anders hand terugtrekken en haar even volslagen negeren. Gelukkig, dit werkt veel prettiger dan het gesnauw en gedoe waar we de eerste dag in vervielen. Het valt ook niet mee om evenwichtig te reageren als er een paar naalden in je tengels worden gezonken.

Club - toch maar niet

We wilden vanavond eigenlijk met Ronja naar de club, maar dat lijkt ons veel te veel voor haar. Misschien vrijdag of volgende week. Zo kan Paul morgenochtend met een montere Ronja naar de markt.

Voor het eerst: spelen met Kari

Terwijl ik dit zit te schrijven, begint Kari ineens uitgebreid met Ronja te spelen. Al eerder was hij wel voor haar gaan liggen, maar ze vond hem toch nog te eng of te overweldigend, of misschien straalde hij toch iets uit dat hij er niet van gediend was. Maar nu was het dus even echt stoeien. Joschka stond erbij en liet het gebeuren. Toen Josch Kari begon te klieren, heb ik het spel beëindigd. Ik had de indruk dat Josch het te heftig vond worden. En inderdaad, Kari kalmeerde gelijk, maar Ronja moest even eerst nog wat drukker doen, zodat ik een paar keer duidelijk moest maken dat het over was. Na een paar keer kalmeerde ze.

Maar ze had duidelijk moed gevat. 10 minuten later hing ze in Joschka’s achterpoot. Die had zijn eigen oplossing: erop zitten! Ronja moest even flink worstelen om onder hem vandaan te komen.

dag 1 | dag 2 | dag 3 | dag 4 | dag 5 | dag 6 | dag 7

Woensdag 11 juli 2007 - dag 4

• Nacht & ochtend
• Met Paul naar de markt
• Tuigje
• Spelen met Kari en Joschka
• Training: gaan liggen (1+2)
• Rustige nacht

Nacht & ochtend

Deze keer was Ronja een stuk onrustiger, zowel bij het in de bench stoppen ’s avonds als ’s nachts na haar uitlaatrondje op het gras (ons gazon van nog geen 2 bij 2 meter). Reden was volgens mij dat ze het spelen met Kari helemaal ontdekt had. En ze was bloedjefanatiek! Tja, om haar daarbij direct in de bench te stoppen, was misschien vragen om problemen. De dame was het er heel duidelijk niet mee eens. Ze piepte niet alleen, maar begon op een gegeven moment ook heel gebiedend te keffen: Laat me hier NU, ONMIDDELLIJK uit! Tja, helaas voor haar weten wij dat als we daar één keer aan toegeven, we een hels karwei zullen hebben in de toekomst. Dus niet aankijken, totaal negeren en lekker boekje lezen. Desnoods oorplugjes in! Na zo’n 10 minuten was het gekrakeel toch afgelopen.

’s Nachts was ik zo dom haar zelf naar de kamer terug te laten lopen, waardoor ze eerst toch weer even met Kari kon spelen. Tja, weer een hoop gekerm en weer een paar dwingende kefjes.

Verder hadden we de matrassen een stukje opgeschoven. Misschien iets te optimistisch, maar ze zal er toch aan moeten wennen...

Met Paul naar de markt

’s Middags heb ik haar meegenomen naar het dorp, omdat het marktdag was. Lekker druk. Goed gedoseerd is dat alleen maar goed voor haar. In de auto naar de parkeergarage. Ook dat levert geen problemen op. Eenmaal aangekomen op de markt, ben ik op een rustig plekje gaan zitten waar we mooi het overzicht hebben over alles een iedereen. En binnen enkele minuten hebben we beet: een wat oudere man komt naar ons toe en begint Ronja behoorlijk hardhandig te knuffelen. Hij is Labradors gewend, vandaar. Ronja laat het allemaal gelaten over zich heen komen. Ook de attenties van twee kinderen kunnen haar niet deren. Vervolgens zijn we nog eens een paar keer over het drukke gedeelte van de markt gelopen, Ronja op de arm. Daarna naar de dierenzaak, waar we uitgebreid naar de konijnen en cavia’s hebben gekeken. Na een uurtje weer naar de auto terug en naar huis. Dan blijkt dat al die indrukken behoorlijk wat moeite hebben gekost: na haar eten stort Ronja helemaal in en wordt pas wakker als ik terugkom van de wandel met Joschka. Ze heeft helemaal niet gemerkt dat ik een tijdje weg was.

Tuigje

Ronja lijkt het tuigje minder leuk te vinden. Net als Kari gaat ze ermee in het ‘struikgewas’ (lage plantjes van zo’n 5-10 cm hoog) om te wrijven. Althans, zo lijkt het. Maar als ik het tuigje af heb gedaan, doet ze hetzelfde. Ook een kwartier of half uur later nog. Dan is het ‘nagevoel’ van het tuigje toch wel uitgewerkt? Volgens mij vindt ze die plantjes gewoon geweldig. Het zijn een beetje vetplantachtigen, dat voelt vast lekker koel en ook een beetje beschut. Alleen staan ze aan de rand van de vijver, die ze al wel ontdekt heeft. Maar ze is er (nog?) niet ingevallen – in tegenstelling tot Kari, die dat binnen 5 minuten nadat we met hem thuiskwamen als pup al presteerde.

Spelen met Kari en Joschka

Tussendoor speelt Ronja nog een paar keer heftig met Kari. Zo heel af en toe zet Kari haar toch even op haar nummer. Dan komt er weer even rust.

Met Joschka is van echt spel (nog?) geen sprake. Hij daagt haar uit met zijn bot, dat hij nonchalant tussen zijn poten laat liggen. Als Ronja ook maar een poging waagt om in de buurt te komen, laat hij haar duidelijk weten dat dat niet de bedoeling is.

Als een van beide heren Ronja iets te hard aanpakt, grijpt de ander grappig genoeg in. Kari doet dit al heel snel: dan schuift hij zich tussen Joschka en Ronja. Maar toen Kari een extreem keer fel op Ronja reageerde, gaf Joschka toch ook een paar gebiedende blaffen: “ophouden!!!” En dat deden ze dan ook maar.

Training: gaan liggen (1+2)

Vanavond heb ik geprobeerd het gaan liggen te lokken. Op de tegelvloer in de keuken lukte het gewoon niet. Uiteindelijk lukte het op het tapijt in de woonkamer met heel veel moeite twee keer. Met die twee moeizame succesjes ben ik maar gestopt.

Rustige nacht

’s Avonds is Ronja heel, heel erg moe. Als ze met Kari begint te klieren, kap ik dat toch maar even af. Ik wil niet weer zo’n opgefokte pup die in de bench de hele boel bij elkaar krijst. En dat is een wijs besluit.Ronja piept een paar minuutjes, en dan valt ze al gauw diep in slaap.

Ook als ze om 5.30 uur wakker wordt (door Joschka, fijn zo’n pup van 12 jaar!), zet ik haar buiten. Nadat ze binnen 3 minuten alles gedaan heeft, til ik haar op om haar deze keer rechtstreeks terug in de bench te zetten. Ja, dat werkt: geen kik meer, ze gaat gelijk liggen.

dag 1 | dag 2 | dag 3 | dag 4 | dag 5 | dag 6 | dag 7

Donderdag 12 juli 2007 - dag 5

• Achterop de fiets
• Training: oogcontact en handtouch (1)
• Training: gaan liggen – deze keer succes! (3)

Na alle evenementen voor Ronja en haar enorme vermoeidheid gisteravond, besluiten wedat vandaag toch maar beter een rustdag kan zijn voor Ronja. Voor Ronja, ja. Niet voor Paul. Ronja komt duidelijk bij en is extreem energiek en vervelend ’s middags.

Achterop de fiets

Minimaal 2x per dag gaat Ronja een eindje met de auto: om mij weg te brengen naar mijn werk (wat een heerlijke luxe voor mij!) en weer op te halen van de bus. Met alle oefening gaat het autorijden steeds beter. Ronja piept en kliert steeds korter. Het liefste trekt ze de gordel zover uit dat ze met haar kop en soms haar voorpoten op de middenconsole ligt.

Training: oogcontact en handtouch (1)

Met haar avondeten ben ik voor een trainingssessie naar de badkamer vertrokken. Daar heb ik haar vanmorgen tijdens het douchen ook al mee naartoe genomen, en dat vond ze een ZEER saaie plaats. Heel mooi, geen afleiding dus. Nu vindt dat het versvlees dat ze vanavond had ook wel heel erg lekker. Maar het helpt toch de boodschap nog wat duidelijker overbrengen. Tot nu toe begrijpt ze namelijk wel dat er na de klik iets lekkers komt. Maar ze begreep nog niet dat ze zelf iets moet DOEN voor de klik.

Ik begon met oogcontact. Heel knap. Terwijl ik mijn handen langs mijn zij hou, weet ze toch – uiteraard na hoopvol naar mijn handen kijken – oogcontact te maken. Hier heb ik nog niet apart op geoefend, dit komt haar aanwaaien. Neemt niet weg dat we daar nog wel gestructureerd aan gaan werken!

Daarna heb ik weer gewerkt aan de handtouch. De derde keer. De tweede was niet zo goed verlopen, ik had het gevoel dat Ronja toen niet gemotiveerd genoeg was. Nou, nu wel! Het hielp haar ook over wat hobbeltjes heen. Zoals hand anderom aanbieden, palm naar voren in plaats van naar achteren. Toen was ze het even kwijt, maar dankzij het errug lekkere voer, zette ze nu toch door. Daarna heb ik haar ook meerdere aanrakingen voor 1 klik en beloon laten doen. Tot 3x toe! En stukjes achter mijn vingers aanlopen. Als laatste deed ze een driekwart draai om de eigen as! Toen mocht ze haar kippennekje eten, wat ze met veel smaak deed.

Eindelijk heb ik de indruk dat Ronja begint te begrijpen dat ze voor die klik moet werken. Ik ben beslist van plan om vaker op de badkamer te trainen, zeker als ze ergens moeite mee heeft.

Training: gaan liggen – deze keer succes! (3)

In de woonkamer heb ik later nog een keertje het gaan liggen geprobeerd. Deze keer begon ik op een plat kussen. Dat was een goed plan, deze keer ging ze vrij snel liggen. Na een of twee pogingen probeerde ik haar met mijn lege hand te lokken. Dat kostte wat meer moeite, maar toen ze het deed, kreeg ze dan ook een jackpotje: meerdere brokjes na elkaar. De tweede keer met lege hand ging al een stuk beter. En daarna steeds soepeler. Nadat ik haar had beloond voor het liggen, beloonde ik haar nog een paar keer voor het BLIJVEN liggen. Dan liet ik haar weer zitten om het GAAN liggen weer te kunnen oefenen en belonen.

Deze keer heb ik geoefend Ronja tussen mijn uitgestrekte benen. Volgende keer moet ik eraan denken om te hurken, en dan te gaan staan. En dan langzaam steeds meer rechtop te gaan staan.

dag 1 | dag 2 | dag 3 | dag 4 | dag 5 | dag 6 | dag 7

Vrijdag 13 juli 2007 - dag 6

• Protest in de badkamer
• Spiegel
• Net op tijd
• Uitje met Paul
• Trainingssessie bench
• Mee naar de club
• Ronja is moe
• Heeeeeeeel moe

Het is erg, maar waar: Joschka is ’s nachts echt veel lastiger dan Ronja. Vannacht kwam hij om 4 uur naar beneden. Omdat ik toch al wakker was, besloot ik Ronja buiten te zetten. Keurig geplast en gepoept. Vervolgens doorgeslapen tot 6.15, waarna ik direct maar ben opgestaan. De wekker zou toch over een kwartier gaan.

Het is goed geweest: de oude heer gaat gewoon verplicht beneden slapen. Hopelijk geeft hij dan minder onrust als hij ’s nachts van de ene ligplek naar de andere verhuist.

Protest in de badkamer

Voor de tweede keer nam ik haar mee naar de badkamer terwijl ik ging douchen. De eerste keer ging nog, op wat piepen na. Deze keer ging Ronja al heel gauw voor de deur staan jodelen en ertegenopspringen. Ik heb me extra lang afgespoeld om te voorkomen dat ik haar in dat gedrag bevestigde. Toen ze even stil was, heb ik de kraan uitgedaan, de deur geopend om mijn handdoek te pakken en haar gelijk in de douchecel uitgenodigd. Die natte poten geeft ze niets om.

Spiegel

Tijdens het tanden poetsen zag ik haar zichzelf in de spiegelwand uitdagen met een bot. Mooi gezicht. De eerste keer dat ik haar voor die spiegelwand plaatste, hebben we de videocamera er eerst bijgehaald. Het was weer de moeite waard. Van Kari hebben we ook opnamen van de eerste kennismaking met de spiegel. Die moet ik toch eens boven water halen, zodat ik ze met elkaar kan vergelijken.

Net op tijd

Terwijl ik me opmaakte, hoorde ik haar ineens hijgen en rondjes lopen. HEEL GAUW riep ik haar bij me en pakte ik haar op om haar beneden in de tuin te zetten. Ja hoor, ze moest heel dringend poepen. Ik was heel blij dat ik haar gedrag had opgemerkt! Er zijn de afgelopen dagen teveel ongelukjes gebeurd. Vooral de mat bij de voordeur dreigt ze als een mooi plekje te gaan zien. We zijn nu dus begonnen om haar ‘prestaties’ buiten te belonen, zodat ze meer gemotiveerd wordt om het buiten te doen. En natuurlijk nog beter opletten.

Uitje met Paul

Samen naar de kinderboerderij. We zijn uiteindelijk maar in de auto gegaan, want het zag uit naar regen en op de fiets is het dan niet fijn. Bij de boerderij heb ik Ronja een stukje laten lopen, waarbij ze steeds in de berm dook om zo het gejeuk van dat vervelende tuigje kwijt te raken. En dus zaten er van die vervelende plakballetjes in haar vacht.

Op de boerderij aangekomen, zijn we lekker op het terras gaan zitten. Ronja was zeer geïnteresseerd in de geiten en varkens en kippen, maar wist zich behoorlijk in te houden. Pas toen we dicht bij het hek kwamen, moest ze een keertje blaffen naar een varken. Dus zijn we eventjes omgekeerd en vervolgens nog een keertje rustig naar het hek gelopen. Nu geen probleem meer. Ze heeft zelfs neus aan neus met een varken gestaan.

Aangezien er niemand kwam om mijn bestelling op te nemen (ik had heel erg veel zin in koffie!) , zijn we maar weer een stukje gaan lopen, waarbij we Engelse, Franse en Nederlandse campinggangers hebben ontmoet, die allemaal weg waren van Ronja. En zij ook van al die mensen!

Na een uurtje vond ik het wel best en zijn we weer de auto ingedoken. Ik ben nog eventjes naar de hondenclub gereden, maar jammer genoeg was er niemand en was het hek dicht. Nu ja, vanavond gaan we toch al, en inmiddels was Ronja zo moe, dat ze op de achterbank in slaap is gevallen en pas wakker werd toen we thuis kwamen. Snel eten gegeven en weer gaan slapen. Wat een leven!

Trainingssessie bench

Ronja is niet zo blij met de bench. Met het versvlees dat we voeren, geef ik haar haar eten meestal ook liever niet in de bench. Dus besloot ik eens te kijken of ik haar zover kon krijgen in een trainingssessie om zelf binnen te stappen. Ik gebruikte een klein kant-en-klaar versvleesmaaltje, een soort gehakt.

De eerste paar keer heb ik haar in de kooi gelokt met mijn lege hand. Daarmee kon ik haar een aantal keer klikken en belonen dat ze (gedeeltelijk) in de kooi zat. Na zo’n 3 tot 5 herhalingen besloot ik af te wachten. Ik moest ook even wachten. Ik heb nog een paar keer gewezen. Dat leverde een neus net over de drempel van de kooi op. Klik! Na een paar herhalingen met subtieler wijzen, liet ik het helemaal aan haar over. Je zag de molentjes draaien. En die neus weer net over de drempel, klik! Een paar herhalingen en haar neus ging vanzelf een keertje verder, klik! Vandaaruit langzaam geklikt voor steeds meer kop in de bench. Toen zag ik een voorpootje aanstalten maken om in te stappen, klik! Die kon ik nog een keer klikken, waarna ze met 2 poten naar binnen stapte. Prachtig! De eerstvolgende keer sprong ze er helemaal in. En kon ik naar nog een paar keer klikken terwijl ze zelfs even ging liggen in de bench. Toen stapte ze toch maar weer even uit en ging heel even bij Kari kijken, maar draaide zich gelijk om. Die bench, daar viel wat te verdienen! De eerste keer nam ik genoegen met haar neus, de tweede klik wilde ik gelijk een pootje. En dat lukte. Twee pootjes? Ja hoor, en gelijk maar de rest erachteraan. Knappe meid. Deze keer kon ik maar een beloning binnen de bench geven voor Ronja er weer uitliep. Mijn eis voor binnenstappen legde ik gelijk bij 2 pootjes. Ja hoor, en de volgende klik ging de rest erachteraan. Ik vond het welletjes, voerde haar de rest van haar maaltje in de bench en nodigde haar uit er weer uit te komen.

Ja, ze heeft nu echt helemaal door dat ze iets voor de klik moet doen. En dat doet ze. Prachtig om zo’n jonge pup zo te zien denken. Doordat ik de eisen best hoog stelde, was het wel goed dat ik zo’n goede beloning had. Maar Ronja raakte ook niet gestresst. Je zag vooral die hersentjes werken – prachtig om te zien!

Hopelijk wordt ons werk niet gelijk tenietgedaan bij de eerstvolgende keer dat ze ‘verplicht moe’ is.

Mee naar de club

Vanavond had ik behendigheid met Kari. Paul ging mee met Ronja, die op dat moment al behoorlijk moe was. Terwijl ik en Kari ons de benen respectievelijk poten uit het lijf renden, wond in de kantine de dame iedereen om haar pootjes. Een enorme Rottweiler-reu stapte ze zonder angst op af en beet ze in zijn poten en liep ze onderdoor. Mannen, vrouwen, kinderen, honden van alle soorten: alles stapt ze even vrolijk op af. Toch is ze niet zoals sommige hondjes die je ziet, die hysterisch in de lijn hangen om maar te komen waar ze komen willen. Nee, ze doet het vrij rustig, vrolijk maar kalm kwispelend, niets hysterisch aan. Geweldig!

Ook leuk om te merken, is dat ze ondanks alle afleiding toch reageert op lekkers: als ik netjes voor je zit, krijg ik dan wat? In dat soort gebedel trap ik erg graag.

Ronja is moe

Thuis gekomen hebben we direct bij het uitstappen Kari nog een polderrondje gegeven. Ronja hebben we het grootste stuk gedragen en buiten de veelgebruikte uitlaatplekken twee keer een paar minuutjes laten lopen.

Ze lijkt al wat sterker te worden, ze zwabbert al wat minder dan ze in het begin van de week nog deed. Ze kan ook een aardig regelmatig drafje inzetten en peddelt nauwelijks meer met haar voorpootjes.

Ze is zo moe, langer dan dat is echt niet meer verantwoord. Buiten het terrein op de club en nu in de polder heeft ze ook een plas en een hoop gedaan, een van de weinige buiten onze tuin, en beide op een verschillende ondergrond. Ik ben er heel blij mee, het laatste dat ik wil, is dat ze onze tuin als de enige mogelijkheid zou zien om haar behoeften te doen.

Heeeeeeeel moe

Thuisgekomen stort Ronja volledig in. Ik kan in alle rust dit verslag bijwerken. Sterker nog, ik kan in alle rust de matrassen neerleggen, de lakens en dekbedden erop doen. Ronja slaapt gewoon door. Ook Kari is moe. Hij ging op het matras liggen. En bleef liggen toen ik de lakens erop legde (’s zomers slapen we onder de lege dekbedovertrekken met de dekbedden los erop). En toen ik de dekbedden erop legde. Dat leverde deze foto op.

dag 1 | dag 2 | dag 3 | dag 4 | dag 5 | dag 6 | dag 7

Zaterdag 14 juli 2007 - dag 7

• Ochtend
• Rustdagje
• Wandelrondje
• Dierenwinkel
• Gevulde Kong
• Gang afgezet
• Zalmsnoepjes
• Speeltje teruggeven (1)
• Boek vernield
• ’s Avonds
• Training: in de bench (2)
• Bench

Ochtend

Vanmorgen was het 5.45 uur voordat Joschka Ronja wekte. Bijna een geciviliseerde tijd. Toen Ronja begon te piepen pakte ik haar op. Het zachte, soepele lijfie van gisteravond voelde gelijk weer harder en energieker onder mijn handen. Pech voor de dame, na het plassen (poepen hoefde ze niet) ging ze weer rechtstreeks de bench in. Ze piepte natuurlijk eventjes, maar ging ook al snel weer slapen. Om 7.45 uur werden we zelf weer wakker – blijkbaar is er iets met de wekken, of Paul moet weer op het verkeerde knopje hebben gedrukt. Misschien moet ik de wekker op me nemen?

Hoe dan ook, het is zaterdag, dus dit voor ons doen uitgebreide uitslapen was eigenlijk wel lekker.

Ik liet Ronja weer even in de tuin. Paul ging na een douchebeurt met Joschka een grote ronde lopen. Ondertussen heb ik foto’s geselecteerd en bewerkt. Later op de ochtend heb ik ze online gezet en het dagboek online bijgewerkt. Al met al best een flink werkje om te doen, dat bijhouden van Ronja’s belevenissen.

Rustdagje

Na de extreme vermoeidheid gisteravond hebben we besloten haar vandaag weer een rustdagje te geven, althans, geen grootse uitstapjes. Maar de dame weet zichzelf zo prachtig te amuseren door de anderen te pesten en allerlei dingen in de tuin, de gang en de woonkamer uit te proberen, dat ze ons niet nodig heeft om haar moe te maken.

Wandelrondje

Toen Paul terugkwam, zijn we met Kari en Ronja weer een rondje polder gaan lopen. Het is mooi om te zien dat Ronja graag tegen Kari aanloopt, net als Kari met Joschka doet: zij aan zij, bijna leunend tegen de ander, af en toe opspringend om een schouder tegen een schouder te kunnen zetten of... ach, een oorneepje is toch ook wel leuk.

Inmiddels was Ronja echter al weer een hele tijd in de weer, dus hebben we haar tussendoor toch maar weer opgepakt.

We kwamen ook Roxie tegen, een nog behoorlijk fitte Berner Sennenteef van 7 jaar (!). Ook met haar ging het prima, al vond Roxie dat kleine monstertje te opdringerig. Ze ging er maar een beetje voor op de loop.

Dierenwinkel

Aan het eind van de ochtend hebben we Ronja nog even meegenomen naar de dierenwinkel. Een kort uitje om Energique (een KVV-merk in porties van 100 gram, heel prettig om dagporties mee te kunnen regelen), wat speeltjes (waaronder een mini-puppykong en een ander kauwspeeltje) en dentastix te kopen. Dat laatste gewoon omdat ze het lekker vinden – met het rauwvlees zouden ze het niet meer nodig moeten hebben. Anderzijds, vooral Kari heeft nog niet ontdekt dat het kauwen van eten ook een mogelijkheid is.

Gevulde Kong

’s Middags hebben we Ronja haar KVV deels direct, en deels in de nieuwe, kleine puppykong gegeven. Dat was een redelijk succes. Ze is er in ieder geval een hele tijd mee bezig geweest. Haar bekkie is nog te klein om het ding te kauwen, en ze moet nog doorkrijgen dat ze het ding wat moet gooien. Maar met twee kapers op de kust is dat laatste misschien ook niet de beste strategie. Kari had de Kong op zeker moment te pakken. Aangezien er niet zoveel meer in zat, heb ik hem maar even zijn gang laten gaan. Later heb ik de laatste beetjes meer naar voren gehaald voor Kari om uit te likken, en voor Ronja om van mijn vinger te likken.

Gang afgezet

Ronja heeft al diverse keren bij de voordeur geplast. Aan het einde van de middag heb ik nog een set van het konijnenhekwerk dat ik voor dogdance-training had gekocht, uitegepakt en dwars in de gang gezet. Eens kijken of dat ongelukjes helpt voorkomen.

Zalmsnoepjes

Aansluitend heb ik weer wat lekkers kleingeknipt. Deze keer heb ik het zakjes zalmsnoepjes geopend dat ik een maand geleden had gekocht. Ik dacht dat het wel het nodige meel zou bevatten. Dat klopte wel: vismeel. Prachtige snoepjes dus voor een combinatie met rauw vlees voeren.

Hoe dan ook, die dingen passen niet alleen goed in het rauwe dieet van de honden. Ze zijn blijkbaar ook èrg lekker. Na het knippen van de snoepjes, hield ik nogal wat kruimels over. Deze liet ik de honden om de beurt uit het bakje likken. Na afloop werd zelfs de keukenvloer nog afgelikt! Erg lekker dus!

Speeltje teruggeven (1)

Met het nieuwegeknipte lekkers heb ik nog een kort traininkje gedaan met Ronja: speeltje teruggeven. Dat ging wel aardig, maar ik had na de hooguit 10 kliks die de sessie duurde, niet echt de indruk dat ze doorhad wat de bedoeling was.

Boek vernield

Na het avondeten van de hondjes (kippennekken) wist Ronja binnen een halve minuut twee pagina’s uit mijn leesboek te vernielen. Ik geloof niet dat ze begreep waarom ik haar afblafte. Dom ook van mij, ik had niet op de grond moeten laten rondslingeren. Vervolgens ben ik 10 minuten beziggeweest om de pagina’s weer aan elkaar te plakken.

’s Avonds

’s Avonds heb ik Kari een flinke uitlaatronde gegeven. Door alle onrust met Ronja bleken we hem ’s middags vergeten te zijn, en Kari had niets aangegeven. Net voor ons eigen eten heb ik hem een haastig rondje gegeven, dus vond ik dat hij een lekker uitgebreide ronde als laatste uitje had verdiend.

Ronja heb ik aansluitend meegenomen voor een blokje om. Voor het eerst heb ik haar echt het hele blokje laten lopen. Dat hield ze netjes vol, terwijl ze keurig naast me meeliep. Uiteraad heb ik haar daar geregeld voor beloond, vooral voor rechts lopen, omdat ze een beetje een voorkeur voor links leek te hebben.

Training: in de bench (2)

Toen Ronja op zeker moment bijzonder klierig was vanavond, besloot ik om haar maar weer een trainingssessie te geven zodat ze wat energie kwijt kon. Ik ging voor de bench zitten met het plan om aan het gaan liggen te werken. Ronja ging echter met haar neus de bench in. Tja, dan pas ik me toch aan?

Dus hebben we even aan het in de bench gaan gewerkt. Neus (klik/beloon), voorpoten (klik/beloon), en toen sprong ze er helemaal in. Prachtig! Vervolgens heb ik haar een paar keer geklikt voor in de bench blijven. En het deurtje even ¼ dicht en weer open. ½ dicht en weer open. Helemaal dicht en weer open. 1 tel dichtgehouden en weer open.

Het gaan liggen heb ik daarna toch geprobeerd, nadat ik het benchdeurtje dichtdeed om die mogelijkheid voor Ronja uit te sluiten. Ze reageerde steeds sneller op mijn lokgebaar met lege hand. Ze was nog niet zover dat ik het gebaar kleiner kon maken. Ach, dat komt wel, ze leert snel genoeg. Misschien ook met een beter motiverend lekkers.

Bench

De bench in was deze keer geen probleem. Na een flinke middagrust dacht ik ’s avonds even dat ze wel weer flink tekeer zou gaan, maar uiteindelijk was Ronja toch weer flink moe na alle geklier vanavond en het ommetje. Ze piepte zelfs helemaal niet en viel al snel in slaap. En nee, ik verbeeld me niet dat dit kwam door de training. Daarvoor hebben we op dat punt nog een veel te lange weg te gaan.

Het vorige deel van Ronja's dagboek gaat over haar leventje voor haar komst bij ons.
En nu verder met Week 2...

Foto's van Ronja en de anderen tijdens onze activiteiten
in DoghouseRock Foto's

Overzicht Ronja's dagboek
0-1 maanden Voor de komst 2 maanden Week 1 Week 2 Week 3 Week 4 3 maanden 13 weken 14 weken (V) 15 weken 16 weken	4 maanden 17 weken 18 weken 19 weken 20 weken 21 weken 5 maanden 22 weken 23 weken 24 weken 25 weken 6 maanden 26 weken 27 weken 28 weken 29 weken	7 maanden 30 weken 31 weken 32 weken 33 weken 34 weken 8 maanden 35 weken 36 weken 37 weken 38 weken 9 maanden 39 weken (V) 40 weken 41 weken 42 weken	10 maanden 43 weken 44 weken *** 45 weken 46 weken 47 weken 11 maanden 48 weken 49 weken 50 weken 51 weken 12 maanden 1 jaar oud Terugblik
(V) = video     *** = Geen bericht